" Amaryllis "[Complete]

┨Chapter 8├ Amaryllis

-فعلا نمیخوام باهات حرف بزنم
-بکهیون زیاد وقتتو نمیگیرم

پسر ابرویی بالا پروند و به راهش ادامه داد.
-سوار شو

بک بی صدا سرشو به دو طرفش تکون داد.

-میخوام باهات حرف بزنم چرا بچگانه رفتار میکنی؟

-بذارش یه وقت دیگه
چان نفس عمیقی کشید و دستشو رو بوق نگهداشت.

پسر با بهت به عقب برگشت و با چشمای گشاد شده به صورت جدی چان زل زد.

-تمومش کن
-سوار شو
-خودم بر میگردم

-یا سوار میشی یا همینجا عربده میکشم

بک چونه اشو کج کرد و نگاه ماتم زده اشو اطرافش چرخوند و با لجاجت سر جاش موند.

چان یه بار دیگه مشتشو رو بوق زد و بک تکون کوچیکی خورد و اخم هاشو تو هم کشوند.

-دیوونه ای؟
مرد نگاهشو به مقابلش داد و با صدای محکم و خشمگینی لب زد:
-میخوای لجبازی کنی؟

بک بزاقشو بلعید. شاید میتونست به اسم کوچیک صداش بزنه اما این واقعیت که چان ازش بزرگتره رو نمیتونست نادیده بگیره و البته که اون مرد خیلی جدی و با اقتدار بود.

-میخوام خودم برگردم
-بشین
-اما...

-مجبورم نکن دوباره ازت بخوام چون اینبار اینجا پر از آدمایی میشه که به چشم یه هرزه نگاهت میکنن
لبهای بکهیون از شدت بهت باز شدن و ناباورانه به اخم ابروهای چانیول خیره شد.

-زود باش
به سختی بزاقشو بلعید و با قدمهایی که به اجبار برداشته میشدن سمت ماشین رفت.

با صورت بهم ریخته و لبهای آویزون شده سوار شد و چان بی صدا ماشین رو راه انداخت.

بکهیون تمام مسیر سرشو پایین انداخته بود و به انگشتاش نگاه میکرد.

متوجه نفس های تند چانیول بود اما جرات حرف زدن نداشت. مگه چه اشتباهی کرده بود که چانیول اینطور سرش داد کشید؟

اینکه خواسته بود تنهایی برگرده خونه یا بخاطر حرفی که تو آرایشگاه زده بود؟

کلافه بازدمش رو رها کرد و با رسیدن به خونه هاشون، متعجب به چرخیدن ماشین سمت پارکینگ نگاه کرد اما همچنان نمیتونست حرفی از پیاده شدن بزنه و به زبون بیاره که میخواد بره خونه خودش.

با ناراحتی آب دهنشو قورت داد و وقتی ماشین خاموش شد قبل از باز کردن در، حرف چانیول مانع پیاده شدنش شد.

-فکر کنم قبلا بهت گفتم متعلق به منی!

بک لبهاشو تو دهنش برد و چان کمرشو سمتش چرخوند و آرنجشو به فرمون تکیه داد.

-اگه میخوای حرفی زده شه باید جواب بدی بکهیون
-آره

-خوشم نمیاد شبیه آدم های شکست خورده سرت خم باشه...اول یاد بگیر از خودت دفاع کنی حتی اگه مقصر باشی!