ျပတင္းေပါက္ဆီကေန တိုးဝင္လာတဲ့ ေဆာင္းရူးေလေျပေလေသြးမ်ားသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ၾကယ္ေလးရဲ့အနား တိုးေဝ႔ွလို႔ေနေတာ့သည္။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္လကမွ ေငြမ်ွင္ေရာင္ဆိုးထားရာကေန အခုေတာ့ အမည္းေရာင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားျပန္သည္။ၾကယ္ေလး၏ မ်က္ႏွာသည္ ဆံပင္အေရာင္ေတြ ဘယ္လိုပဲေျပာင္းေျပာင္း နဖူးေပၚဝဲဝဲေလးက်ေနတတ္တဲ့ ဆံေကသာေလးေတြကေတာ့ ႏူးညံ့ေပ်ာ့အိစြာ နဂိုအတိုင္းရိွေနဆဲျဖစ္သည္။
ျပတင္းေပါက္ကေနတိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလအရိွန္ေၾကာင့္ ၾကယ္ေလးရဲ့ ဆံပင္ေလးေတြလည္း ဝဲပ်ံလို႔ေနသည္။
"အြင္းးးးၪီးသန္႔!!"
ေမွးစက္ေနရာကေန ပြင့္လာတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုေၾကာင့္ မင္းသန္႔ေက်ာ္ဇင္တစ္ေယာက္ ၾကယ္ေလးကို ၾကည့္ေနရင္း သူခိုးလူမိသလို ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ အၾကည့္ကိုျပတင္းေပါက္ဘက္သို႔ အျမန္ေျပာင္းလိုက္ရသည္။ ၾကယ္ေလးကေတာ့ သတိမျပဳမိပဲ ပ်င္းေၾကာဆန္႔ကာ တစ္ဖက္လွည့္ၿပီး အိပ္ယာထဲ ေစာင္ၿခံဳကာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္အိပ္ေနျပန္သည္။
"ဘာလို႔ ျဗဳန္းစားႀကီးေရာက္လာရတာလဲ ကိုစစ္!! ၿပီးေတာ့ ဒီေလာက္ေဝးတဲ့ခရီးကို ခဏေလးမွမနားပဲ တစ္ေယာက္တည္းကားေမာင္းရတာလဲကြာ"
ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ၾကယ္ေလးရဲ့ ေက်ာျပင္ကို သူဖြဖြေလးပြတ္ေပးရင္း စကားေျပာေနမိသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ၾကယ္ေလးကေတာ့ သူေျပာတာကိုနားေထာင္ေနလားဆိုတာကိုေတာ့ သူလည္းမေျပာတတ္ေပ!!
"ျဗဳန္းစားႀကီးေရာက္လာတာေတာ့မဟုတ္ရပါဘူးေနာ္"
ၾကယ္ေလးသည္ သူေျပာတာကို ျပန္ေျဖေနပံုအရ အိပ္မေပ်ာ္သြားပဲ အိပ္ယာေပၚ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး လွဲၿပီး အနားယူေနျခင္းသာျဖစ္သည္။
"ဒါဆို~~ဘာလို႔ေရာက္လာလဲ ကိုယ့္ကိုေျပာပါၪီး"
"အမ္!! ၪီးသန္႔ကို ကိုႀကီးကေျပာျပထားတယ္ဆို"
Jasmine tea ေနြးေနြးေလးတစ္ခြက္ကို ၾကယ္ေလးကို လွမ္းေပးရင္ သူလည္း ၾကယ္ေလးေဘးနားတူတူကပ္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
YOU ARE READING
If only I had loved U(ငါသာမင်းကိုချစ်ခဲ့လျှင်) (Own Creation)
Romanceလွတ်လပ်စွာချစ်ခွင့်ပေးဖို့အတွက် ခင်ဗျားနှလုံးသားကလည်း ဖွင့်ဖို့လိုအပ်တယ်....
