*11*

1.3K 138 12
                                    

Unicode

ဟိုဆော့ ဟိုတယ်ရဲ့သီးသန့်တွေ့ဆုံခန်းထဲမှာထိုင်မရထမရဖြစ်နေသည်... တကယ်ပဲထိုသူသာပြန်လွတ်လာရင် သူတို့သုံးယောက်လုံးအကုန်သေနေ‌့စေ့ပီ... အဲတာအပြင်ဂျွန်းဂျန်းကုကပါသူတို့အနားမှာရောက်နေပီ... ဒီလိုနဲ့သူတို့လုပ်ခဲ့သမျှအကုန်ပေါ်ကုန်တော့မှာမဟုတ်ဖူးလား....

"ဟိုကောင်တွေ ဘာလို့ဒီလောက်ကြာနေရတာလဲ.."

"အကိုဟိုဆော့.."
"ဂျီမင်"

ပထမဆုံးအနေနဲ့အခန်းထဲကို၀င်လာသူကဂျီမင်... ဂျီမင်တကိုယ်လုံးတုန်နေပီးသိသိသာသာထိတ်လန့်နေလေသည်..

"အကို... အကိုပြောတာတကယ်ပဲလား သူ... သူလွတ်လာပီလား.."

ဟိုဆော့လဲလဲကျမတတ်ဖြစ်နေတဲ့ဂျီမင့်ကိုထူပေးရင်း နှစ်သိမ့်စကားဆိုလိုက်သည်.. တကယ်တော့သူကိုယ်တိုင်လည်းစိတ်တွေပူပန်နေရပါသည်...

"ခနနေ နမ်ဂျွန်းရောက်လာမှ အကုန်ပြောပြမယ်... စိတ်အေးအေးထားနော် ဂျီမင်.."

ဂျီမင်နဲ့ဟိုဆော့ နမ်ဂျွန်းကိုစောင့်နေလိုက်သည် မကြာခင်မှာပဲနမ်ဂျွန်းလဲထိုနေရာသို့ရောက်ရှိလာသည်...

"နမ်ဂျွန်း မင်းရောက်လာပီလား"

"သူလွတ်လာပီဆိုတာဘာကိုပြောချင်တာလဲ ဧကန္တ..."

"ဟုတ်တယ် မင်းထင်နေတဲ့သူပဲ.."

"ဒါပေမဲ့ဘလိုလုပ်.."

ဟိုဆော့ လက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်လိုက်ပီး အောက်နှုတ်ခမ်းကိုအသာကိုက်လိုက်သည်..

"သူကလွတ်ဖို့အချိန်မတန်သေးဘူးလေ"

"ငါဒီကိုမလာခင်က ထောင်ဖက်ကိုသွားစုံစမ်းပီးပီ.. ထောင်ထဲမှာရှိနေတဲ့သူက သူမဟုတ်ဖူး... ကြည့်ရတာ လူစားထိုးထားတဲ့ပုံပဲ.."

ဂျီမင်ကလည်းစိတ်လှုပ်ရှားနေပီ.. သူ့ရဲ့လက်ထိပ်အရည်ပြားတွေကိုတတိတိကိုက်နေမိသည်...

"သူကိုရှာမှဖြစ်မယ်"

"ဒါပေမဲ့ သူကို ကျွန်တော်ရော bossရောမှ သေချာမမြင်ဖူးပဲ... အကိုဟိုဆော့တယောက်ပဲသူ့ကိုမှတ်မိတာမဟုတ်လား..."

Only you (Complete)Where stories live. Discover now