ទឹកភ្នែកលោកហិត «ចប់» ✔️

ភាគទី ០១

ម៉ោង 2:37 am

ជីមីន គេងមិនលក់គេបំរាស់ខ្លួនចុះឡើងៗនាយងើបអង្គុយបន្ដិច មិនយូរប៉ុន្មានគេក៏ចុះពីលើគ្រែរួចដើរមកជិតគ្រែរបស់ មនុស្សម្នាក់ទៀត

«ជេហូប!» ដើរមកប៉ះស្មាររបស់អ្នកដែលគេងបែរខ្នង
«ជីមីន នៅមិនទាន់គេងទេអី» រាងតូចដែលញីភ្នែកទាំងនៅងងុយ
«គឺខ្ញុំ....» ស្ទាក់ស្ទើរនឹងនិយាយ
«ធ្វើវាជាមួយយើងតើបានទេ»
«...» ជេហូបមិនមាត់តែងក់ក្បាលជំនួសពាក្យថាយល់ព្រម

បន្ទាប់ពីការព្រមព្រៀងគ្នាហើយ ជីមីន ក៏ឡើងទៅទ្រោបពីលើរាងកាយតូចរបស់ ជេហូប អ្នកទាំងពីរនាក់បាត់បង់ការគ្រប់គ្រងក៏ព្រោះតែការថើបដ៏ក្ដៅរោលរាល រាងកាយដ៏ទាក់ទាញរបស់ជេហូបត្រូវបានដៃមាំបោសអង្អែលសព្វចន្លោះ បបូរមាត់ឈឺរីដ៏ទន់ផ្អែមត្រូវជីមីនបឺតជញ្ជក់មិនឈប់ ក្លិនខ្លួនក្រអូបដូចវ៉ាន់នីឡា ទោះបីមុននេះពួកគេផឹកស្រាជាមួយគ្នាតែដូចដែលដឹងហើយ ជេហូប ជាមនុស្សស្អាតចឹងហើយគេតែងតែសំអាតខ្លួនមុននឹងចូលគេង

«ឲ្យលឿនជាងនេះបានទេ» សំដីត្រជាក់ចាក់ចំបេះដូងរបស់អ្នកម្ខាងទៀត ជេហូប ដឹងថា ជីមីនជាមនុស្សត្រេកត្រអារជាមួយតណ្ហាមិនចាំយូរគេក៏ងើបទៅអង្គុយច្រកគៀវចន្លោះចង្កេះរបស់ ជីមីនរួចធ្វើចលនាអុកចុះឡើយតាមអារម្មណ៍ពុះកញ្ច្រោល

«អា្អស....អ្អាស!» ទាំងពីរនាក់ថ្ងូរតាមចលនារំកើរមិនដាច់ ជេហូប ឈ្ងុបមុខនឹងប្រលោះករបស់ ជីមីន ដៃខ្ញាំស្មាររបស់ជីមីនជាប់ដោយអារម្មណ៍ស្រើបស្រាល

«ជុងហ្គុក!» ពាក្យដែល ជេហូបមិនចង់លឺពីមាត់របស់ ជីមីន តែគ្មានជំរើសទេ គ្រប់ពេលដែលពួកគេមានអីៗជាមួយគ្នា ជីមីន តែងហៅឈ្មោះមួយនេះរហូត ត្រូវហើយព្រោះគេគ្រាន់តែជាអ្នកជំនួស
1 ម៉ោងក្រោយមកសង្រ្គោមលើគ្រែងក៏បានបញ្ចប់

«សុំទោស ខ្ញុំប្រហែលជាលេងខ្លាំងពេកហើយ»
«មិនអីទេ យប់ហើយឆាប់គេងទៅស្អែកត្រូវហត់រាំ»

ជីមីនមិនតបគេទាញអាវមកពាក់រួចដើរទៅគ្រែរបស់ខ្លួនឡើងគេងបាត់ទៅ ជេហូបធ្វើអ្វីមិនបានគេអាចត្រឹមតែលួចយំខ្សឹបៗ ដឹងច្បាស់ហើយដែលជីមីនធ្វើគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍ឆេវឆៅវមួយពេលរបស់គេ

ពេលព្រឹកថ្ងៃថ្មីបានឈានមកដល់ ជេហូប ងើបមកក៏ឃើញជីមីនដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកល្មម

«សុំទោស... នេះខ្ញុំរំខានឯងមែនទេ» ជីមីនងាកមកចំពេញជេហូបសម្លឹងមើលទៅគេនាយសួរទាំងដៃកាន់កន្សែងញីសក់ដែលសើម
ជេហូប នៅស្ងៀមគេដើរទៅយកសំលៀកបំពាក់មកពាក់ ចំណែក ជីមីន អង្គុយលើគ្រែរបស់ខ្លួនគេតាមសម្លឹងមើល ជេហូប គ្រប់សកម្មភាព

...តុក...តុក...

«Hyung! រួចហើយឬនៅ....» ជាសំលេងរបស់ជុងហ្គុកគេគោះទ្វារយូរហើយតែមិនលឺសំលេងតបសោះគេក៏សំរេចចិត្តបើកទ្វារចូលចៃដន្យទ្វារក៏មិនបានចាក់សោរដែរ
«5 នាទីទៀតឯងទៅមុនទៅ» ជេហូប ងាកមកតបនឹងការសួររបស់ ជុងហ្គុក
«បាទ» ជុងហ្គុក ចាកចេញតាមធម្មតាមិនបានចាប់អារម្មណ៍អ្វីទាំងអស់រឹតតែមិនចាប់អារម្មណ៍ក្រសែរភ្នែករបស់ជីមីន
«ជី....»
«កុំ... កុំនិយាយអី្វទាំងអស់» ជីមីនដើរចេញគេចពីសំនួររបស់ជេហូប រាងតូចបានត្រឹមជាប់គាំងជាមួយសំដី ជីមីន និងការចាកចេញដោយមិនខ្វល់ពីគេអីបន្ដិច