Lantria Supremo De Luna

Kabanata 21: Cloudy dust

Luna's Pov

"Ano bang problema mo? Hindi ka ba titigil?"

Inis na inis kong saad sa nakangising si Leo na hawak pa rin ang espada na ngayon ay nababalutan na ng apoy na asul. Kanina pa niya ako inaatake ng inaatake, at kanina pa rin ako iwas ng iwas. Alam ko ang gusto niyang iparating sa akin. Gusto niyang labanan ko siya pero takte naman! Hindi ako marunong makipag-laban. Oo matalino ako, pero hindi ako kagaya niya na sanay na sa ganito.

"You know what, if I were you, I will keep my mouth shut and just fight!"

Pagkasabi niya ng huling salita ay sumugod na siya ulit. Napatalon ako ng mataas sa gulat at nagulat din ng nakatalon ako ng mataas. Nag-landing ako sa dulo ng auditorium. Muntikan pa akong matumba, buti na lamang nahawakan ko ang isang nakatayong batong gawa sa yelo.

I glared at him and he just smirk.

Hunyeta naman! Akiya! Pwede bang patigilan mo sa pag-atake sa akin yung lalaking iyon!

I shouted on my mind and Akiya appeared on my side. Pero ako lamang ang nakakakita sa kanya. She raise her eyebrows and look at Leo.

"That gorgeous guy?"

Aba't! Talagang napansin pa talaga ang hitsura. I tsk.

Oo! Patigilin mo siya!

She smirk.

"Then attack him. Saka lang siya titigil."

And then, she vanish on my side. Naikuyom ko ang aking kamao at masamang tiningnan si Leo na nakangisi at parang bored na bored. Huminga ako ng malalim saka tumingin sa kanya ng seryoso.

"Wala akong oras para makipaglaban sa iyo Leo." I said as I vanished on the auditorium. I appeared inside my dorm. Agad akong humilata sa kama. Seconds pass and I feel someone is staring at me. Umupo ako sa kama at tiningnan kung sino man ang isang iyon.

"Hanggang dito ba naman, sumunod ka pa rin."

"The battle isn't finish yet."

Malamig niyang saad. Oo, siya na naman. Si Leo na ulit. Pagkaka-kulit.

"Hindi ko na uulitin sa iyo ang sinabi ko kanina. Mangmang ka na kung hindi mo iyon naintindihan."

Walang gana kong saad sa kanya saka muling naglaho. I use my ability to hide my presence so that he will not follow me again. Wala ako ngayon sa mood. Gusto kong mapag-isa.

I sigh and appeared inside a forest I did'nt know. Pero alam ko pa rin na nasa loob ako ng academy. I think this is a autumn forest. It's stunning. Ang lalago ng mga puno, malalaki din ang mga sanga at dahon nito. Kalat na kalat sa lupa ang mga dahon nitong orange, yellow orange, red, at red orange. Wala na halos makita na green na damo.

I breath the fresh air and feel it on my skin. Pinalibutan ako ng isang hangin na may dalang ilang mga autumn leaves. Nag-korte itong babaeng hangin. May naririnig din akong mahihinang tawa mula dito na nage-echo sa bawat sulok ng gubat.

Kataka-taka lamang dahil sa bawat hawak ko sa mga katawan ng puno, ay may enerhiya akong nararamdaman. The energy is warm and calming.

"May I know the name of the gorgeous lady standing in front of me?"

I almost jump in fear when I suddenly heard a man talking behind my back. Agad ko itong nilingon. I found out a tall, gorgeous, and enigmatic man wearing a royal white with violet linings uniform. Meron siyang espadang nakakabit sa kanyang bewang. May asul na mga mata, itim na buhok at maputing balat. He looks familliar. He looks like....tsk. Leo.