Kabanata 49: Emosyon

27 1 0
                                    

Luna's POV

"Hindi mo muna maaaring gamitin ang iyong kapangyarihan...."

"Ang kapalaran ni Luna ay nasa mga kamay ni Elona..."

Umalis ako sa akademya matapos ng nangyari. My foot lead me here on this dark forest near the castle of Aralpha.

Hanggang ngayon, paulit ulit na nag e-echo sa aking isip ang mga sinabi nilang iyon maging ang aking nasaksihan. Ever since I came here, all I think about is to control my power and abilities to help them and to fullfil my duties as the chosen legendary warrior.

But since then, all things got worst. Nakita ko kanina ang emosyon ni ama sa pinapanood. He knows it all. And that's the reason why they try to stop me to go here. All they did was to try keeping me away from my fate. At ngayong nandito na ako at madami nang nagawa dito. Hindi ko na ito maaaring takbuhan.

I look up at the red-blood moon. Karugtong nito ang aking buhay. The moon brings terror for all the Lakda and Fallerian, but all I could feel is an extreme agony from it. Isang emosyon na sobrang lakas na ang hatid ay labis na kalungkutan. I remeber the figure and face of the beautiful woman named Elona. She's stunning like the moon. Her eyes is purple and it's sparkling like twilight, like the stars above. Her hair is black with white highlights and a crown of the moon.

Pero ngayon....hindi na iyon makikita sa kanya. Kulubot na balat, matatalas at mahahabang itim na kuko, buhagbag na kulot na buhok, itim na mga mata at nakakatakot na pigura. Ang dating Elona, wala na.

I don't know why but instead of anger, what I feel for her is all pity. I know we can stop her. We just need to know the truth behind all her sorrow that lead her to be like this.

Isang bagay lamang ang nasa isip ko na nararapat kong gawin. If I want to know the truth....I need to know it from her. I need to take all the risk.

Tiningnin ko ang puting cube na nasa aking mga kamay.

I'm sorry all of you...I need to do this...

"Furubia!", saad ko at lumabas sa aking harapan ang isang portal. Ang kabila nito ay ang loob ng kastilyo ng Vartaue. I was about to pass through it when someone grab my hand from behind and pulled me close to him.

This scent....

"Do you really think I will let you go and risk it all alone?", anas ng isang malamig at kalmadong boses ng nakayakap sa akin mula sa likuran.

Leo....

He hug me tight and put his head on my shoulders. My heart is throbbing so fast. I hold his hand and start to detach it on my waist.

"Let go," anas ko sa nagbabantang boses ngunit mas lalo niyang hinigpitan ang yakap at isinubsob sa aking leeg ang kanyang mukha.

"Elona visited me earlier...", nagulat ako sa kanyang sinambit pero mas nagulat ako ng mahimigan ang lungkot sa kanyang boses, "s-he said that y-ou will l-oose your breath while I hold you," my eyes start to shed tears when his voice stutter. Tila ba nawalan ng lakas ang aking mga kamay para tanggalin ang pagkakayakap niya sa akin.

Was this because of the bond as mates? Or was this because I already fall deep on him?

Mas lalo akong nahihirapan na gawin ang aking desisyon.

"Hindi ka pa pwedeng mamatay....papatunayan ko pa ang sarili ko sa iyo," he said that made my heart skip a beat faster than before, "haharanahin pa kita, liligawan pa kita, isasayaw pa kita, papakasalan pa kita, kaya hindi pwede..hindi ako papayag na mawala ka," he muttered.

Lantria Supremo De LunaWhere stories live. Discover now