Lantria Supremo De Luna

Kabanata 48: Kapalaran ng Mandirigma

Leo's POV

Mataman kong tinititigan ang kabuuan ng misteryosong kastilyo na lumitaw lamang kama-kailan sa bundok Arta sa Vartaue mula sa malaking salamin na nakalutang sa ibabaw ng aking lamesa dito sa aking opisina. I can't see anything suspicious around. Sobrang kapal ng itim na usok na bumabalot sa ibabang parte ng kastilyo. Sinamahan pa ng mga matatalim na kidlat na kulay lila.

I ordered the black eagle that Eliko gave me as a pet to fly down the castle without getting caught.

*dug.

(0____0)

This is bad...

Isang batalyon ng mga pekeng Falleria ang nakahanay sa labas ng kastilyo!
I knew it. Dito sila pumunta matapos na umalis sa akademya. They're guarding the castle. It's just too odd because they have no presence at all. Anong ginawa ni Elona para hindi namin maramdaman ang kanyang presensya dito sa Lantria?

*tchhht.

Nag-glitch bigla ang salamin dahilan para mapa-atras ako ng tuluyan. Darn it! Why would this damn mirror glitch?

*"Lock! Bumalik ka na dito! Umalis ka na diyan!"* ,kausap ko sa agila na agad naman nitong sinunod. I look back at the mirror and it's glitching! Kinakabahan na ako dito. I use my ability to fix it but it doesn't work! Ano bang klaseng salamin ang isang ito!

Sa susunod kasi pre, huwag kang magpapaloko sa mga nagtitinda ng ganyan sa palengke!

Pagkausap sa akin ng aking sarili. Napakamot na lamang ako sa aking sintido at akmang babasagin na ang salamin ng isang kamay ang unti-unting lumabas sa salamin.

—____—

What now? Is this some kind of a horror movie? Ugh!

Walang emosyon kong pinanood ang babaeng lumalabas sa salamin. The atmosphere suddenly change and it become cold. May itim na usok na ring lumalabas sa paligid. I gulp when the image become familiar.

This is really bad...

"Elona," I mumbled and almost hold my breath when she smiled at me on a creepy way.

"Nagustuhan mo ba ang aking surpresa, aking desendyente?", asik niyang tanong at tuluyang sinira ang salamin sa maliliit na piraso. Lintik na presensya iyan! Bakit di ko agad na naramdaman?

"Hindi mo man lamang ba ako iw-welcome sa iyong opisina? Sabagay, hindi ko rin naman kayo tinuruan ng tamang asal," ikinuyom ko ang aking kamao ng itumba niya ang lamesa sa aking harapan. Naglaho ito na parang abo na kulay itim.

"Hindi welcome sa aking opisina ang isang kampon ng kadiliman," madiin kong sambit at lihim na kinuha ang aking espada.

*blag!

She suddenly pinned me on the wall with her cold hands. I glared at her and spit on her face. Mas lalo niya itong ikinagalit at huminga sa aking mukha. I stop breathing because if I inhaled the scent, I will be under her control. I heard her chuckle.

"Mukhang may hindi humihingang leyon dito sa iyong opisina...matalino ka para gawin ang bagay na iyan...ngunit...alam mo bang...sa bawat segundo na hindi mo paghinga....madali kong nakikita ang iyong mga ala-ala?", saad niya at ngumisi sa aking harapan.

Damn it! She's now holding my neck preventing me to breath! Hinawakan ko ang kanyang mga kamay at pilit na inaalis ito. I'm actually floating right now while she's holding me in the neck. Masakit at gusto ko nang huminga pero pinipigilan niya ako. Damn!

Ngumisi siya saka ako pinakawalan. Sumakit ang aking sintido kasabay nang paghahabol ko sa aking hininga. She suddenly hold my chin tight and look at me straight on the eye.