Dilek Listesi (bxb)

Bambaşka Bir Gökte

Saçların ıslanır
Ellerin bana bağlanır
Utanır söylemez
Diz çöküp sana yalvarır
Dudakların bana nasılda yakınken öyle
Bu rüyadan biri beni uyandırır

Saatler geçmiyor
Bu rüzgar artık esmiyor
Bana senden kalan
Hatıralarda yetmiyor
Ellerim üşüyor, fotoğraflar konuşmuyor
Bu zalim dünyada, hiçbir şey beni ısıtmıyor

Bir sahne kurmuşum
Kadıköy'de buluşmuşum
Seninle ağlayıp saatlerce konuşmuşum

Verdiğim sözleri birer birer unutmuşum
Üzgünüm sevgilim düşlerimle savrulmuşum

Bu dağ bu karları
Nasıl taşır anlamadım
Ben bir kez vuruldum
Bir daha hiç kalkamadım
Sevmeyi denedim
Afalladım afalladım
Denedim olmadı hiç kimseye inanmadım

Ah canım sevgilim
Derin bir okyanustayım
Hiç kimse gelmiyor, bırak beni konuşayım

En azından bugün, bugün de sonbahardayım
Soracak olursan ben şimdi uzaklardayım

-

Krom musluktan damlayan suyla titredi küveti.
Kendi hüzün denizini küvetinde taşıyordu Rüzgar.
Bir ,iki ve üç.
Üç damladan sonra başa sarardı.
Bir,iki ve üç.

Bir katildi Rüzgar.
En afillisinden.
Bir aşkı öldürmüştü.
Bir adamı öldürmüştü.
Ta gündüzün kalbindeyken yapmıştı bunu üstelik.

Elleri kanlıydı.
Beş senedir her Allah'ın günü suyla buruşuna dek çitiliyordu ellerini.
Ama katlettiği kalbin kanı geçmiyordu.
Kan bilekten süzülüp dirseklere damlıyordu.
Rüzgar onun kanıyla yok oluyordu.

Her nefesinde bittiğini hissederek sigarasından bir nefes daha aldı.
Sigaranın külü banyo suyuna damlarken kızarık,yaş dolu gözleriyle eğdi başını Rüzgar.
"Özür dilerim sevgilim,
Özür dilerim,özür dilerim...."

"Rüzgar?"diye tıkladı kapıyı Melek.
"Rüzgar iyi misin?"

"Çıkıyorum."diye fısıldadı Rüzgar.
Sesi bile kendine ait değildi ki. Bir havluya sarındı ,boş gözlerle aynaya bakarak.

"Sen ne yaptın?"dedi Melek acıyla.

Karnındaki çıkıntıya bakıp gülümsedi Rüzgar.
"Benden nefret etmeyen bir tek sensin küçüğüm."

"Rüzgar...."diye inledi kız.
"N'olur söyle bana."

"Neyi?"diye gülümsedi ıslak bedenine bir gömlek geçiren Rüzgar.
Onun gömleğiydi.
Kokusu  beş yılda gitmişti.
Ama teni tenine değer gibiydi hala.
Onundu bu beyaz gömlek.
Rüzgar titreyerek ağlarken sarardı koynuna.

"Ne oldu o gece?"diye inledi Melek.
"Neden?"

"Ben..."dedi Rüzgar dalgınca aynaya baktı.
Hayalet  gibi teni,gülmek nedir bilmeyen suratı...
Mosmor gözleriyle bakındı aynaya.
"Ben sevdiğim adamı öldürdüm Melek.
Acımadan hiç."

"Devran...Devran'a nasıl kıydın sen Rüzgar? Niçin? Nolur?"dedi Melek hüzünle.
"Anlat bana."

"Beş yıl önceyi mi?"dedi Rüzgar.
"Keşke ölseydim. Keşke o gün ölseydim."

"Rüzgar."dedi kapının arkasındaki kız.
"Hamileyim,n'olur...Suat'ın haberi bile yok geldiğimden. N'olur."diye inledi Melek.
"Bana acımıyorsan...Hazar'a acı."diye fısıldadı.
"Bebekleri seversin sen,çok. Seni arıyorum her yerde..."