Seven weeks : Short Fantasy Tragic Story (COMPLETED)

Chapter 17

Chapter 17: Decision

Claridad's POV

"Bakit ka nandoon?" tanong ko pagkatapos ng mahabang katahimikan sa loob ng kaniyang sasakyan.

Sinulyapan n'ya ako saglit bago nag-iwas. Lumunok pa s'ya bago bumukas ang bibig, aakmang mag-sasalita.

"I-i...I don't know. Hindi ko nagawang umalis agad. I'm waiting for your text asking if I arrived safely, kapag ganoon ay alam ko na nasa kwarto kana" sabi n'ya nang hindi makatingin saakin.

Napatahimik naman ako. Biglang nagkaroon ng harang ang lalamunan ko kaya hindi ko kayang mag-salita. Tinignan ko ang balabal na ipinulupot n'ya saakin kanina.

Magulo ang isip ko. Magulo sa lahat ng nangyayari. Hindi ko mapigilang mag-isip kung paano at bakit gumulo ng ganito ang pamilya ko. Na sa kabila ng mga nangyari ay marami pa pala akong hindi nalalaman.

Mommy's hiding the truth from me for years. She don't want my daddy to spend a penny for his mistress that's why she's luring him to spend our money on gambling and illegal activities. It sounds wrong, it is really wrong but ano ba ang alam ko sa pagmamahal ni mommy kay daddy?

Daddy tried to get me away from mom because he wants me to live with his mistress, right? He knows that my mommy knew about it nung nakulong s'ya kaya gusto n'ya ako kuhanin.

Mom knew his plans that's why she came up to a very hard decision. Killing my father..

It's all messed up right now! Hindi ko alam ang gagawin ko dahil feeling ko ay ipit na ipit ako sa nangyayari. Hindi ko gusto ang ginawa nilang dalawa! What they did to each other is very wrong.

We can settle things right if one of them tried to tell me the truth. But no one stood up their feet to speak up about the situation.

Makukulong ba si mommy? The case is closed and I know that no one will open it again. Kahit ang pamilya ni daddy.

And daddy is at peace now...

"What are you thinking?" Simone suddenly said.

Napalingon naman ako sakaniya dahil doon. Pinag-laruan ko ang daliri ko at tumingin sa harapan. "Nothing.." sagot ko.

"If you say so" He replied.

Ilang minuto pa ay nakarating na kami sa tapat ng apartment n'ya. Sabay kaming bumaba sa sasakyan. Tinignan ko ang building at napahinto.

Ramdam ko naman na lumapit si Simone saakin, hinihintay akong mag-lakad. Tumingin naman s'ya saakin, tila nakikiramdam.

"Can I sleep in your apartment just this night? I will try to find a place to stay tomorrow. I just want to rest right now" mahinahon kong sabi.

Nakatitig naman s'ya saakin. Napalunok ako nang maramdaman na parang hindi n'ya gusto ang sinabi ko. Nagbaba ako ng tingin dahil sa kaba.

"Why find another place when you can stay with mine as long as you want?" seryoso n'yang sabi.

Inangat ko ang tingin ko sakaniya. Nagsalubong ang aming mga mata. Ramdam ko ang lamig nang tignan ko ang kaniya dahilan para mapaatras ako.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko at nag-baba ng tingin. "I-i don't want to be a burden to you. You're doing too much for m-me"

Humakbang s'ya ng isang beses dahilan para iangat ko ulit ang aking tingin. Dahil sa tangkad n'ya ay angat na angat ang ulo ko para lamang tignan s'ya nang maigi.