Forgotten Night (COMPLETED)

Chapter 37

"A-anong ginagawa natin dito sa bahay mo?" Utal na tanong ko sa kanya. Madiin ang mga titig niya sa akin. Puno ng pangungulila.

"Talk?" Patanong na sagot niya.
"Yeah, we'll talk." Sabi niya.

Pero napasinghap nalang ako noong hinapit niya ako and I just found him kissing me with hunger kaya marahan kong naitulak ang dibdib niya. But he just kiss me even more. He pulled to deepen his kisses.

It's not aggressive.
Hindi din pilit. Madiin pero may suyo, may lambing.

And I can feel the emotion that he wanted to tell me.

He miss me just like how I also miss him.

Saka lang niya ako pinakawalan noong kinapos na kami ng hininga. Kapwa kami naghahabol ng hangin. Maang akong napatitig sa mukha niya.

He kissed me.

Napakunot ang noo ko at saka ko siya tinignan ng masama.

"What?" Sa hingal na hingal na boses ay tanong niya. Sinimangutan ko siya.

"Bakit bigla ka nalang nanghahalik? At saka bakit ba ganyan kayong mga lalaki? Yung 'Let's talk' at 'we will talk' niyo sa halik or sa iba napupunta?" Reklamo ko sa kanya. He just grin to me playfully.

And that naughty gaze of him. Mukhang kailangan ko ng kabahan.

"Gusto mo bang sa 'iba' mapunta yung let's talk?" He ask me playfully kaya namula ang mukha ko.

Pinagsasabi nito. Naging green minded tuloy ang isip ko. Malay ko ba kung anong "iba" ang tinutukoy niya.

Pero pwede naman.

Landi mo Jamieya. Saway ko sa sarili ko.

"Mag uusap tayo kaya mo ako dinala dito Quiro. Usap lang."sabi ko sa kanya pero nagkibit balikat lang ang gaga.

"We'll talk..." Naging madiin at mainit ang nga titig niya sa akin. I can see fire in his eyes kaya hindi ko maiwasang mapalunok. Sinasabi niyang mag uusap kami pero bakit nakikita ko sa mata niya na iba ang gusto niyang gawin?
He smiled a naughty one. Kaya napaatras ako palayo sa kanya. "Later." Sabi niya at saka niya inisang hakbang ang pagitan namin. "After this." He said.

"Hmpft!" Angal ko noong halikan na naman niya ako. I miss him damn much. And who am I not to respond to his kisses kung sa ganoon ko maipaparamdam ang pangungulila ko sa kanya. Naramdaman ko nalang ang pader sa aking likod. He pinned me there, I cling my arms into his nape because my knees are turning into jellies.
I moaned when he bit my lower lip, he pressed me on the wall preventing me to fall down on my knees.

I push him little when I am out of breath.
Hingal na hingal ako noong pakawalan niya ang labi ko. Pinagpatong niya ang noo naming dalawa. He is also catching his breath. Nakapikit. Napapikit narin ako.

We opened our eyes and they met.

It's been too long. Pero yung nararamdaman ko sa kanya ganun pa rin. Ang tanong sa ngayon pakikinggan na ba niya ako? Is he willing to listen to me if I tell him that I love him?

Kumakabog ang dibdib ko ng pagkalakas lakas parang sasabog ito na hindi ko maipaliwanag.

Nanlamlam ang aking mga mata. Gusto kong umiyak. Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman.

And my hands move  into his cheeks. Titig na titig din siya sa akin. Hinaplos ko ang pisngi niya.

Ngumiti ako, isang malungkot na ngiti.

"I miss you." I whispered, medyo nagulat siya doon pero sa huli ay ngumiti siya at niyakap niya ako ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit na tila ba wala na siyang balak pang pakawalan ako. He snuggled in my neck as he hugged me. Alam kong mahihirapan siya sa posisyon niya dahil mas matangkad siya sa akin but why do he feels comfortable?