Baka Sakali 1 (Alegria Boys Series #1) (Published under Pop Fiction, and MPress)

Kabanata 1

NOTE:

PLACES ARE PURELY FICTION. DON'T TAKE IT SERIOUSLY. HEHE

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kabanata 1.

Bahay ni Lola

I hate being poor! Ngayon, parang sinampal sakin ang katotohanang wala kaming pera. Wala kaming sariling bahay. Nangungupahan lang kami. At ngayon ay aalis na. Nag arkila sina mama at papa ng elf truck para magdala ng gamit namin sa bahay (na di na namin bahay ngayon). Dala ko naman ang laptop at ibang gamit ko sa packbag ko at sasakay na kami ni Maggie at mama sa bus (sumama si papa sa elf).

Siyam na oras ang byahe patungong Alegria. Tatlong beses kaming magpapalit ng bus bago makarating doon. Tatlong beses lang din kaming nakapunta ni Maggie doon. Huling punta namin ay nung grade six pa lang ako kaya di ko na matandaan kung anong meron doon. Ang alam ko, nandun ang bahay ng lola at lolo ko. Si auntie Precy lang ang nakatira doon, ang tanging kapatid ni papa. Wala siyang anak (di nakapag-asawa).

"Okay ka lang ba?" Tanong ko kay Maggie na ate ko.

Kanina pa siya iyak nang iyak habang nakadungaw sa bintana ng bus, tatlong oras na siyang ganito. Lumingon ako kay mama bago magsalita (tulog si mama kaya okay lang).

"Hayaan mo na lang si James. Mauunawaan niya rin yun." Sabi ko.

Si James ang boyfriend ni Maggie. Limang buwan pa lang sila at patay na patay si guy sa kanya. I must say, patay na patay talaga! Hatid-sundo si Maggie sa university na pinapasukan niya at minsan pumupuntang bahay para magdala ng pagkain. Dalawang beses yun binasted ni Maggie dahil ayaw niya sa mga gwapo at mayayaman, pero pursigido talaga si James. Naku! Kung si Callix yung inayawan, siguradong masisira yung buhay mo.

"Kainis! Ang hirap natin!" Sabi niya ng halos pabulong. "Pwede naman tayong lumipat sa mas murang bahay, yung 3 thousand a month, naghanap talaga kami ni James..." Sabi niya.

Kahit na balisa si Maggie, di niya kayang sabihin yun sa parents ko dahil ayaw niyang masaktan ang mga ito.

"Sabi ni James sakin bibisitahin niya raw akong next week. Di ako pumayag! Baka gamitin niya yung sasakyan niya, 9 hours sis, 9 hours! Imagine?! Baka ano pang mangyari sa kanya sa kalagitnaan ng byahe." Aniya.

"Magg... Sabihin mo na lang sa kanya na mag bus siya para di ka na balisa diyan."

Pagkalipas ng siyam na oras, nakarating na kami sa Alegria!

The hilllllls are alive with the sound of musiiiic! Grrrr! Kainis! Parang gusto ko na lang tumakbo at magpagulong-gulong sa mga bundok na nakikita ko. Puro green at walang kahit isang building. May makikita kang bahay pero halos nipa naman!