Embracing the Sea

15

A/N: Sorry for the grammatical errors.

Lumipas na ang dalawang araw simula noong gabing iyon at sa lumipas na dalawang araw ay kakaibang ginaw ang pumapalibot samin. Hindi naman ako sumusuko at pinapalamig muna ang ulo ni Toff. Napansin ko rin ang pagbabago kay Glaish, ganoon pa rin ang kulit niya pero kapag nariyan si Toff ay tahimik, hindi na nga siya nakikipag kulitan dito.

Sabado ngayon at wala naman talaga akong pasok dahil nga umalis na ako sa trabaho,ang ginagamit kong pang gastos ngayon sa araw araw ay ang naipon ko, sa tagal kong nag tratrabaho don ay madami dami din ang naiipon ko sa banko.

Kanina pa din ako nasa kusina at nag-iisip ng lulutuin ko, hindi ko kase alam kung kakainin ba ni Toff ang lulutuin ko. Napag desisyonan kong puntahan si Toff sa guest room, simula ng away na iyon ay doon na muna siya tumuloy kaya may mga gabing  hindi ako dinadalaw ng antok.

Nakarating ako sa pintuan ng kwarto niya, but I stop myself from  knocking when I see him talking with someone in the phone. Nitong mga nakaraang araw ay laging may  tumatawag  sa kanya at mukhang madami din siyang trabaho.

Kumuha ako ng lakas ng loob para kumatok sa pinto at ng magawa ko yon ay nakita ko ang pagbaling niya sakin, he sent cold stares at me before ending the call on his phone.

Napalunok ako bago nagtanong sa kanya. "Babe, a-anong gusto mong kainin? Hindi kase ako makaisip kung anong lulutuin eh." I stutter because of his stares to me.

"Bahala ka kung anong gusto mong lutuin." I felt like a cold knife stab me, I really can't get used to his cold and blank tone. It can still make me shiver in fear.

Dahan dahan akong tumango sa kanya bago ako bumalik sa kusina ng bigo.

Nakatutok lang ang atensyon ko sa pagluluto ng biglang tumunog ang phone ko, maingat kong iniwanan ang niluluto ko bago tignan ang phone ko na nasa mesa. Liv is calling me, kahit na nagtataka ako sa pagtawag niya ay sinagot ko pa rin.

"Hello?" Mahinahon kong salita.

"Babe." Isang salita lang ang sinabi ni Liv pero alam ko nang meron siyang problema.

Nakagat ko ang ibaba kong labi dahil alam kong kailangan kong palakasin ang loob niya, she shouldn't know that I have a problem regarding to my relationship.

"Bakit ka tumawag? May problema ba?" I still ask her, kahit alam ko na yung sagot.

Wala naman akong narinig na sagot mula sa kanya, but a deep sigh answer my question. "Babe, I need your advice." She sound so helpless.

"Bakit? Anong nangyari? Don't worry tutulungan kita." I said to her and another defeaning silence answer me.

"I became a rebound, babe. Pumayag naman ako don eh, but it still hurts me. Masakit pa rin." Her voice sounds shaky, I know any moment she will cry.

Napabuntong hininga nalang ako bago siya sagutin. "Liv, wala namang tamang advice dyan eh. Why don't you let yourself feel the pain, alam kong sobrang sakit pero ganyan talaga. Nagmahal ka and the consequences is being hurt." Pinilit kong ayusin ang boses ko, ilang beses akong huminga ng malalim. Because I can feel my friend's pain.

Ayokong umiyak, I need to reign myself. Because I know na mas magandang hindi malaman ni Liv ang pinag daraanan ko.

Lumunok naman ako dahil parang may kung anong bumabara sa lalamunan ko. "We are just humans, we intend to do things for love, masakit man o hinde. Kaya wala akong mapapayo, but always remember this ... Your life doesn't stop there, I know it's hard but always remember I am here for you."

"Thank you, Aishen. I really love you." She said to me that makes me smile.

I fake a laugh at her. "Ikaw ah, may lihim ka sakin. Anong I love you yan, charot. Pero, girl alam mong hindi ako tumatanggap ng I love you lang, inistorbo mo ko kaya magbayad ka." Biro ko sa kanya at narinig ko naman siyang tumawa.