Embracing the Sea

27

Pawisan akong naglalakad sa farm, nakakatuwa dahil akala ko ay isang gulay o halaman lamang ang itinatanim nila. There are so many kinds of fruits and vegetables here, madali lang din naman sakin na kabisaduhin ang farm dahil mayroon dati ang mgs magulang ko nito.

We own a farm before but an accident occurred, marunong din akong magtanim at may mga alam din ako tungkol sa mga agricultural topics.

Isang linggo na akong nag tra-trabaho dito, masaya at nakaka-relax ang trabaho ko dito dahil tinitignan ko lang naman kung anong produkto ang maaari ng i-produce pero minsan ay hindi din ako pinapapunta dito.

I remembered that when I first step on the farm, every farmers and workers called me 'Lizette'—the name Lola Lizette called me at our first meeting—nalaman kong kamukha ko daw kasi ang batang si Ma'am Minerva, noong nililigawan palang ito ni Mr. Lizandro.

Hindi rin nagtagal ay tinawag na nila ako sa pangalan ko.

Habang naglilibot-libot ay nakita kong kumakaway sa akin si Mang Giordano—ang personal driver nila Ma'am Minerva—kumaway din ako dito pabalik at sinalubong ito sa may kubo.

Binabati ko ang mga nadadaanan kong nagtra-trabaho, hanggang sa makarating ako sa may kubo.

“Ma'am Aishen, pinapauwi na po tayo ni Madame Minerva. May bisita daw po kasing darating,” ani ni Mang Giordano at napatango naman ako.

“Ahh, ganoon po ba? Sige po,” binati ko si Mang Tino na daraan sa'min, “aalis na po ako, Mang Tino,” sabi ko dito.

“Oh sige. Ingatan mo yan, Dano,” sagot naman nito kaya napatango si Mang Giordano.

“Alis na kami, Tino.” umalis kami ni Mang Giordano at pumunta sa sasakyan.

Naging tahimik lamang ang byahe, mabilis lang din dahil malapit lang ang farm sa Mansion nila Ma'am Minerva. Sumagi din sa isipan ko kung sino ang mahalagang bisita ng pamilya.

I rarely see people visit the farm, kaya siguro ganito ang saya ko. I am peacefully looking at the view but the car stopped and see that we already arrive.

Pagkatapos kong mag-paalam kay Mang Giordano ay pumunta agad ako kay Lola Lizette na nalaman kong nasa garden at naglalaro ng chess. Lola Lizette is always in the garden, but sometimes she's just there and not doing anything.

Minsan ay hindi siya nag-sa-salita, pero kapag nakikita o naririnig na niya ako'y tatawagin niya akong 'Lizette'. Nasanay nalang din ako.

Umupo ako sa katapat na upuan ni Lola Lizette, she's playing by herself. Kahit na alam kong matatalo niya ako ay nag laro paa din ako, my Dad used to taught me this game, hindi na nga lang natuloy dahil sa nangyari.

As time goes by ay nalalaman ko ang bawat move na ginagawa ni Lola, natuwa ako dahil isa ito sa mga tinuro sakin noon. Sinuwerte ako at ako ang nanalo.

“Wow! Aishen, you didn't tell me you're good at chess?” narinig kong sambit ni Ma'am Minerva. Nanonood pala ito, kaya hiya akong sumagot.

“H-hindi naman po, sinuwerte lang po, ma'am Minerva,” nahihiya kong sambit at ngumiti naman ng matamis si Ma'am Minerva.

“Come on, ija. No one have ever been defeated mamita,” pagpilit nito.

“Maybe Lola Lizette go easy on me,” I said. Ma'am Minerva just smile and nod but there's something in her smile that I can't name.

Hinayaan ko nalang at inalalayan si Lola Lizette para pumunta sa hapag.

Pagpunta namin doon ay agad akong napahinto, naroon si Glaze na masayang nakikipag-usap kay Mr. Lizandro. I gulp before walking again, I wish that Mr. Lizandro won't see me but my wish have been blown away.