Embracing the Sea

23

A/N: Sorry for grammatical errors.

Iinat inat akong nagising at ramdam ko rin ang hangover ko. Uminom kasi kami kagabi at sobra akong nalasing pero natandaan ko na si Green ang naghatid sakin dito sa bahay.

Nakapikit parin ang mata ko ng tignan ko ang wrist watch ko. Hindi ko maaninag nang una pero unti unting luminaw at dahil don ay bigla skong napatayo.

Huwebes ng umaga ngayon pero 10:30 A.M na at sobrang late na ko.

11:55  akong nakadating sa company at wala pa rin akong kain. Lakad takbo ang ginawa ko ng makapasok ako sa kompanya, hindi ko na rin napansin ang tingin ng mga tao.

Nakita kong wala pang bakanteng elevator at dahil sanay naman akong umakyat ay ginanit ko nalang ang fire exit dahil sa third floor lang naman ako.

Habol ko ang hininga ko ng makarating ako sa opisina, tinatanguan ko lang ang mga bumabati sakin dahil sa pagmamadali ko. Nakita ko naman si Joan na malaki ang ngise sakin.

She's calmly smirking at me and I know the reason, because I'm late.

"Hala ka ma'am! First time mong late ano feeling? Well, wala namang may pake kung na late ka, kaso nga lang di mo naabutan yung poging kausap ni sir." Nakangiseng sabi niya.

Bumuntong hininga naman ako. "Well, wala din akong pake sa gwapong yan. Sino ba yan?" Tanong ko at ang ngise niya ay naging malawak na ngiti.

"Eto talaga si ma'am. Magagalit ba ang mga palaka kung ikaw ang pinaka echosera," saad niya.

"So ano na? What's the name of the man your eyeing?" Tanong ko na nakatayo pa rin sa harap ng pintuan.

She clap her hands before shaking her head lightly. "Yun nga lang ma'am, dahil may malditang nakaaligid eh hindi ko naitanong."

"Psh. Dapat di mo na sinabi. Sige na, I'm just inside call me if someone's finding me," sambit ko bago pumasok at malakas naman siyang nagsalita.

"Yes ma'am. Pero, wala pong maghahanap sa inyo. Take care," sabi nito pero hindi ko nalang pinansin.

Sinimulan kong gawin ang mga trabaho ko dahil kailangan ko talagang matapos lahat, I read every files that I need to read and rewrite some wrong statement.

I also check the reports about the sales and the plans or strategy to market our station. May ibang file na natatagalan talaga ako dahil sa dami ng holes sa paggawa at meron namang iba na sobrang ganda.

Matagal na rin akong nag tra-trabaho dito but some people still amaze me. Example is Joan, she's a valedictorian but she pursue her real dream and that is to become a secretary.

I never glance at my watch nor my phone because I want to focus on my tasks but the voices outside make me look at my watch.

It's already lunch break, kaya siguro maingay sa labas pero parang sumobra naman ata. Hinayaan ko nalang iyon dahil mas importante ang ginagawa ko.

My brows frown when I hear voices outside my office, they're very loud that I can't focus on what I am doing.

Pabagsak kong nilapag ang papel na hawak ko at iritadong lumabas. I really can't take the noise anymore. Napahinto naman ako ng makita ko si Joan na mukhang paiyak na at may babaeng tumutulak sa ulo niya gamit ang hintuturo nito.

I walk towards the scene and hold Amina's wrist, tatabigin ko sana pero siya na ang kumusa kaya tinaas ko parehas ang mga kanay ko.

Matalim niya akong tinignan.

"Amina, can you just please accept my secretary's apology? Pwede pa namang maayos yung gulo, don't make small things into big." Mahina kong sambit, calmly enough to not make any scene.