Epilogue

14 1 0
                                    

I got in the car and while waiting for the traffic to move I called Aishen first. A large smile plastered on my face when she answered it.

"Hello, Toff?" A simple greetings from her can make my heart thump so fast. Sumandal ako sa upuan ng kotse ko at habang nakatingin sa daanan ay sinagot ko na siya.

"Babe, I want to eat with you,” I said.

Umusad ng kaunti ang kotseng nasa unahan ko, that's why I also need to manouver my car forward.

“Mm, at my place?” she sound unsure and that makes me laugh softly.

“Okay, baby. See yah'.” I cursed under my breath when she called me that, one word and he can make me fucking whipped at her.

Ipinikit ko ang mata ko, kahit saglit lamang ang pag-uusap namin ay kakaiba na agad ang saya ko. I just shook my head, I am really into her.

As expected, nauna na naman ako sa kanyang dumating, I got her keys because she duplicate it, para raw kung gusto kong pumunta ay mabilis akong makakapasok.
Mataman kong tinignan ang susi na hawak hawak ko, it have a keychain that is made by her, that's why I treasure this key more than my own.

Nakaisip ako ng magandang paraan para makita ko ang inis niyang mukha, I want to surprise her and watch her fantastic reaction.
I laugh really hard when I saw the reaction I have expected, kakaiba ang sayang dala sa ’kin ng reaksyon niya, it always sent tingle down my spine.

I stared at her back while she's cooking, she was so beautiful and had a perfect face, as well as a perfect body. Her every movement was very gentle, her hands were like cotton, soft and white.

Hinihintay ko na lamang siyang makabalik sa kama, kaya nanghihinayang akong umalis at umuwi sa bahay. Honestly, I prefer to be with Aishen every day, I don’t want to always hear my mom forcing me to be the manager of our company. Nakakasawa ang paulit-ulit nilang pagpilit sakin, they never want me to become a doctor, but my grandfather was the one who supported my studies, kaya wala silang pwedeng magawa.

May sama ng loob akong nakasakay sa kotse at nang palapit na ako sa bahay ay biglang may tumawag sakin, with a thought that it's Aishen, agad kong sinagot. But, my smile fade when I hear the caller's voice.

“Dude, w-where are you?” I hear Drystan's drunk voice.

Napailing nalang ako ng marinig ko ang boses niya, this man's liver is really in danger.

“What do you need?” walang gana kong sagot sa kanya, I stopped the car when I arrived in front of our house's gate. I signalled the guards not to open the gate yet, gusto ko munang makausap ng maayos ang lalaking ito.

Matagal akong naghintay sa sagot niya, kaya sumandal muna ako sa sandalan ng upuan. “I want to invite you of course, let's drink, I want to celebrate!” he said, but I can hear pain in his voice.

Napabuntong hininga ako bago sumagot, another love problem ang nangyayari sa kanya, lagi naman siyang umiinom dahil sa girlfriend niya, he's in the toxic relationship but he doesn't want to let go of her.

In some part, naiintindihan ko siya dahil sobrang mahal niya ang babaeng yon, natandaan ko naman agad si Aishen, siguro kung gano’n din kami ni Aishen hindi ko rin siya papakawalan. Napangiti ako ng matandaang hindi naman toxic ang relasyon namin.

“Gusto ko rin sana, dude, but I am here in our house, pinauwi na naman ako.” sumandal muli ako bago tumingin sa bintana ng kotse at tinignan ang ulap.

I always remember Aishen everytime I look up at the sky and saw the moon.

Nakarinig naman ako ng singhal sa kabilang linya, “Iyan naman ang hirap sayo! You always let your parents decide to your life, baka mamaya kaka-sunod mo mainis si Aishen at iwan ka. Bahala ka.” I shook my head because of what he's saying, bitter guy.

Embracing the SeaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon