LAL

69.BÖLÜM "AİLE"

Merhaba güzellerim, öncelikle uzun bir süre sizi beklettiğim için hepinizden özür diliyorum. Sınavlarımı ve hayatımı oturtmam gerekiyordu ve her şeyi nihayet bitirdim. Şimdi tüm yaz buradayım ve düzenli bölümlerle sizinle olacağım <3

Bölüme oy verip yorum yaparsanız çok mutlu olurum <3 Bölüm sonunda bir sürprizim var size <3

69.BÖLÜM "AİLE"

Huzur uzun bir zaman sonra eski bir dost sıcaklığında içimi ısıtırken gülümseyerek göz kapaklarımı araladım. Dün yaşananlar uyandığım gibi yeniden kendini hatırlattı bana. Evime hırsız girmişti, korkunç bir çok şey yaşamama rağmen Kuvars yeniden dün gece buraya gelmişti ve bana sıkıca sarılmıştı. Şimdi onun kolları arasındaydım, aylar sonra ilk defa.

Göz kapakları kapalıydı, tüm gece uyumadığını, beni her defasında daha sıkı sıkı sardığını hissetmiştim. Bu nedenle, sabaha karşı uyumuş olmalıydı. Sıkıca sardığı kolları arasında başımı göğsünden kaldırıp boyun girintisine yasladım, huzurla iç geçirirken kokusu ciğerlerime doldu. Mutlulukla gülümsedim. Keşke hep bu anın içinde, bu şekilde kalabilseydik.

Kolları arasından çıkmam gerektiği için artık, mutsuzca yerimden kıpırdandım ve başımı boynundan kaldırıp uzaklaşmak üzere hareket ettim. Huysuzca homurdandı ve istemsizce kollarına beni daha çok çekti. Dudaklarımdaki gülümseme büyüdü. Onun varlığını, onunla uyumayı, beni uykusunda kendisine çekmesini bile o kadar çok özlemiştim ki...

Biraz daha orada öylece kalmanın keyfini çıkarırken gözlerimin iliştiği saatle beraber artık kalkmam gerektiğinin bilincinde olarak istemeye istemeye doğruldum. Onu uyandırmadan zorlukla kollarının arasından ayrıldım ve dolabımın kapağını sessizce açıp bugün giyeceğim elbiseleri çıkardım. Akşam duş aldığım için tekrar duşa girme gereği duymadan çıkardığım tayt ve kazağı giydim. Saçlarımı tarayıp odadan çıktım.

Çayın suyunu koyduktan sonra mutlulukla gülümserken ekmekleri kızartmak üzere harekete geçtim. Dün yaşananlardan sonra bunca iyi şeyin gerçekleşmesi hususunda da artık bir hayır olduğuna inanmaya başlamıştım.

Telefonuma gelen mesaj sesiyle irkilip kızarmaya başladığım ekmekleri kenara koydum ve telefonumu yanıma aldım. Mesaj Reha'dan'dı. Dün akşam aramamı yeni gördüğünü, bir sorun olup olmadığını soruyordu. Ona dönüş yapıp hiçbir sorun olmadığını söyledim. Çağan ve Öykü yaşananlardan sonra hemen buraya geleceklerini yazmışlardı, onlarada dönüş yaptım. Açıkçası hemen gelmelerini pek istemiyordum, onların gelmemesi demek Kuvars'ın burada kalmaya devam etmesi demekti.

"Günaydın."

Mutfağın hemen girişinde saçları alnına düşen, uykulu gözlerle bana bakan Kuvars'ı görünce afallamadan edemedim, zorlukla açık kalan ağzımı kaparken günaydına cevap olması için sadece başımı sallayabildim ağır ağır.

"Ben bir duşa gireyim, traş olayım," dedi Kuvars yine.

Ben ondan zorlukla gözlerimi çekerken ağır ağır başımı salladım. "Tamam, ben de kahvaltıyı hazırlıyorum."

Kuvars başını salladı, telefonuyla bugün giyecekleri getirmesi için şoförünü ararken aynı zamanda banyoya ilerledi.

Ben yeniden kahvaltıya dönerken yutkunmadan edemedim. Gerçek bir aile gibi beraberdik, ben ona kahvaltı hazırlarken o duş alıyordu, sonra beraber oturup kahvaltı yapacaktık. Rüya gibiydi her şey. Keşke hiçbir şey bozulmasaydı ve hep bu şekilde devam edebilseydi.

Kahvaltıyı tamamen hazırladıktan, Öykü'nün odasındaki vazoyu da kahvaltı masasına yerleştirdikten sonra Kuvars banyodan çıktı. Saçları ve kirpikleri hâlâ ıslaktı. Onun ıslak kirpikleri arasındaki yeşil gözlerine bakmaktan, yaptığım işe odaklanamazken çayı yanlışlıkla döktüm. Uzandı ve "Ben yapayım," dedi. O bana çayı koyarken gülümsedim.