မင္း!...[COMPLETED]

•29•

"ၾကည့္ေပးစမ္းပါဦး..မင္ေဟာ့
....ငယ္တစ္ခုခုျဖစ္သြားလို႔
မျဖစ္ဘူး...."

သူေရာက္လာေတာ့အေျပးလာ
ႀကိဳတဲ့သူ႔သူငယ္ခ်င္းကခုလည္း
နီရဲေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ေျပာျပန္
တယ္...။
ကုတင္ေပၚကေကာင္ေလးကို
ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔ပါးစပ္
အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရသည္..။
ဒါကဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ...။
ေကာင္ေလးကေသြးသံတရဲရဲနဲ႔..။
သူအျမန္သြားကာ..ေကာင္ေလး
ရဲ႕အက်ႌကိုဆြဲျဖဲလိုက္သည္...။
ေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ဘတ္နဲ႔ဗိုက္
မွာ ေပါက္ျပဲေနတဲ့ဒဏ္ရာေတြ
အမ်ားႀကီးပဲ...။
ေသြးေတြကလည္းတစိမ့္စိမ့္နဲ႔
ထြက္ေနတုန္း....။
ဒါကိုခုမွျမင္သြားပံုရနဲ႔မင္ဟိုက
လက္သီးကိုတင္းတင္းဆုပ္ကာ
မ်က္ရည္ေတြပါက်သည္...။
ေကာင္ေလးရဲ႕ဒဏ္ရာေတြကို
ေဆးေၾကာေပးၿပီး တအား
ေပါက္ျပဲေနတဲ့ေနရာေတြကို
ခ်ဳပ္ေပးကာေဆးထည့္ေပးလိုက္
သည္....။
ခက္တာကဒီေကာင္ေလးေသြး
လိုေနၿပီ....။

"မင္ဟို...သူေသြးလိုတယ္..."

"အင္း....ငါစီစဥ္လိုက္မယ္.."

မင္ဟိုအခန္းထဲကေနအျမန္
ေျပးထြက္သြားသည္...။
ခနၾကာေတာ့....သူ႔လူငါးေယာက္
ေလာက္ကိုေခၚလာတယ္....။

"သူတို႔ေတြအကုန္လံုးကေအ
ေသြးေတြပဲ...မင္းစစ္ေဆးေပး
ၿပီးကိုက္တဲ့တစ္ေယာက္ကေန
ယူလိုက္..."

ေသြးသြင္းေပးၿပီးေပမယ့္
ေကာင္ေလးကစိတ္ခ်ရတဲ့အေျခ
အေနမဟုတ္ေသးဘူး...။
မေန႔ကမွေအာက္ဆီဂ်င္ေပးထား
ရတာမလား...။
အဲဒါကိုခုေန႔ကဒီလိုေတြျဖစ္ေန
တယ္ဆိုေတာ့...

"ခုညေတာ့ ငါေစာင့္အိပ္မွျဖစ္
မယ္...မင္ဟို..ေကာင္ေလးက
စိတ္မခ်ရေသးဘူး....ၾကည့္ရတာ
အေအးလည္းမိထားတဲ့ပံုပဲ...
အဆုတ္ကေယာင္ေနၿပီး အဆုတ္
အလုပ္လုပ္တဲ့အားကလည္း
ေတာ္ေတာ္ႀကီးနည္းေနတယ္...
ဟင္း....ေနာက္ၿပီးခုညသူဒဏ္ရာ
အ႐ွိန္နဲ႔အဖ်ားတက္လိမ့္ဦးမယ္.."

"အင္း..
မင္းအဆင္ေျပသလိုလုပ္ပါ...
မင္ေဟာ့ကိုေနရာစီစဥ္ေပး
လိုက္.."

ေဘးက႐ွိေနတဲ့သူ႔လူကိုေျပာ
လိုက္ေတာ့ထိုလူကမင္ေဟာ့ရဲ႕
အိတ္ကိုကိုင္ကာ..မင္ေဟာ့ကို
ပါတပါတည္းအျပင္ကိုေခၚထုတ္
သြားသည္.....။
သူတို႔ေတြအျပင္ေရာက္သြား
ကာမွကုတင္ေဘးကခံုပုေလး
ေပၚထိုင္ကာငယ့္ရဲ႕လက္ကေလး
ေတြကိုဆုတ္ကိုင္ထားလိုက္
သည္....။
လက္ကေလးေတြကခုထက္ထိ
ေအးစက္ေနတုန္း.....။
ေအာက္ဆီဂ်င္မက္စ္ကိုေနာက္
တစ္ႀကိမ္ထပ္တပ္ထားရတဲ့
ငယ္....။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပင္ပန္းခဲ့
လိမ့္မလဲ......။
နဂိုတည္းက...
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ကေလး
ကခုလိုဒဏ္ရာေတြရလာတဲ့အထိဆိုေတာ့..။
ေတာက္!.ေတြးေလ..ေတြးေလ..
စိတ္ထဲမွာတႏွံု႔ႏွံု႔ပဲ..။
ဘာအျပစ္မွမ႐ွိတဲ့ကေလးကို
ေတာင္သူတို႔မို႔လို႔အဲဒီလိုႏွိပ္စက္
ႏိုင္တယ္...။
ထိုစဥ္အိတ္ကပ္ထဲကဖုန္းက
တုန္ခါလာတာေၾကာင့္ထုတ္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့..အိုဆယ္ဟြန္း
ဆီက....