မင္း!...[COMPLETED]

•37•

သူဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ငယ့္ရဲ႕လက္ကေလး
ေတြကေအးစက္ေနတာေၾကာင့္ သူပိုၿပီး
တင္းက်ပ္ေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္
သည္....။

ေအာက္ဆီဂ်င္မက္စ္ေအာက္ကမ်က္ႏွာ
ကေလးက ေခ်ာင္က်သြားသလို...။
သူနဲ႔ျပန္ေတြ႔စတုန္းကဆိုရင္..ပါးေလးေတြ
ကေဖာင္းေဖာင္းကေလးနဲ႔အရမ္းခ်စ္စရာ
ေကာင္းခဲ့တာ...။

~တူ....တူ...~

ငယ့္ရဲ႕ဆံပင္ေလးေတြကိုသပ္တင္ေပးေန
တုန္း ေခါင္းအံုးေဘးမွာခ်ထားတဲ့ငယ့္ရဲ႕
ဂ်ဴတီကုတ္ကေနဖုန္းသံၾကားလို႔ၾကည့္လိုက္
ေတာ့ ဂ်ံဳအင္ဆီက....။

"အင္း...ဂ်ံဳအင္..ေျပာ.."

"အမ္....minho hyung လား..။
ကြၽန္ေတာ့္ အစ္ကိုေရာ..."

"ငယ္ ကေဆးရံုမွာ..."

"ဗ်ာ...hyung ကအလုပ္ျပန္ဆင္းေနၿပီ
လား...."

"အင္း...ေနာက္ၿပီး ငယ္ ကေနမေကာင္း
ဘူး..."

"ဗ်ာ!...ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ.."

"ငယ့္ကိုအခု ေအာက္စီဂ်င္ေပးထားရ
တယ္..."

"ဗ်ာ!!...ကြၽန္..ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့မယ္.."

ဂ်ံဳအင္ သူ႔စိတ္ထဲလံုးဝကိုပူထူသြားသည္...။
ျခံထဲဆင္းကာ..ဆိုင္ကယ္ေပၚတင္ထားတဲ့
ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ကိုေဆာင္းၿပီး....
ဆိုင္ကယ္ကိုအ႐ွိန္တင္ကာ ေဆးရံုသို႔
ေမာင္းသြားလိုက္သည္....။

°°°•••°°°•••°°°•••°°°•••°°°•••°°°•••

ငယ့္ ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေရပတ္တိုက္ေပးေနစဥ္..

"minho hyung.."

"ေရာက္ၿပီလား..."

အေလာတႀကီးနဲ႔ေရာက္လာတဲ့ ဂ်ံဳအင္ ပံုစံ
ေၾကာင့္ သူအလိုက္တသိပဲထိုင္ခံုက ဖယ္
ေပးလိုက္သည္...။
သူဖယ္ေပးလိုက္တဲ့ခံုမွာ ဂ်ံဳအင္ က
ဝင္ထိုင္ကာ..ငယ့္ရဲ႕လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္
ၿပီး...သူ႔အစ္ကို ကိုစိုးရိမ္တႀကီးမ်က္ဝန္း
မ်ားနဲ႔ၾကည့္လို႔ေနသည္...။

"Hyung သတိေမ့ေနတာၾကာၿပီလား.."

"အင္း...တစ္နာရီေလာက္ေတာ့႐ွိၿပီ.."

"က်စ္!..လက္ေတြကေအးစက္ေနတာပဲ.."

ေျပာၿပီး ငယ့္ရဲ႕လက္ေတြကို ဂ်ံဳအင္က
ပိုၿပီးတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္လိုက္
သည္...။