မင္း!...[COMPLETED]

•44•

မင္ဟို တစ္ေယာက္ဒီတေလာထဲမွာ
အလုပ္ေတြလံုးခ်ာလည္ေနခဲ့လို႔ ပင္ပန္း
ေနတာျဖစ္သည္...။
ခုေန႔ေတာ့...  စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္လဲျဖစ္..
အိမ္ေတာ္မွာ တစ္ခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြလဲဝယ္စရာ
႐ွိေနတာမို႔...တစ္ေယာက္ထဲေစ်းဝယ္
ထြက္ဖို႔အတြက္ ၿမိဳ႕ထဲထြက္လာေနျခင္း
ပင္...။

အရင္ကလိုဆိုရင္ေတာ့ ငယ့္ ကိုပါအပါေခၚ
ျပီးသြားျဖစ္မွာဆိုေပမယ့္...ခုေတာ့
အေျခအေနေတြကမတူေတာ့ဘူးေလ...။
ငယ္ လဲသက္ဆိုင္သူ႐ွိေနၿပီဆိုေတာ့
သူစိတ္႐ွိတိုင္း သြားေခၚေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး...။

ကားေမာင္းေနရင္း လူသြားလမ္းေပၚက
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုျမင္လိုက္ေတာ့
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြတြန္႔ခ်ိဳးသြားရသည္.. ။

ဂ်ံဳအင္!..။

ကားကိုထိုလူသြားလမ္းေလးေဘးမွာ
ထိုးရပ္လိုက္သည္....။
ကားေပၚကဆင္းၿပီး ဂ်ံဳအင္ဆီလွမ္းသြား
ကာ.....

"ဂ်ံဳအင္..."

သူေခၚလိုက္ေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္အနက္
ေရာင္ေလးလြယ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလးက
လွည့္ၾကည့္လာသည္....။
မ်က္ႏွာကလဲစူပုတ္လို႔...။

သူ႔ကိုလဲ ျမင္ေရာ...နဂိုစူပုတ္တဲ့မ်က္ႏွာက
ပိုေတာင္ ပုတ္သြားေသးသည္ထင္...။

"ဆိုင္ကယ္လဲမပါဘဲနဲ႔ ဘယ္သြားမလို႔လဲ.."

ေျပာလိုက္မွပဲ မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ံဳ႕ကာ
ႏႈတ္ခမ္းကပါစူလာေသးသည္....။
ဝါး.....ဒီဂင္ညီအစ္ကိုေတြက တအား
ႏႈတ္ခမ္းစူၾကတာပဲ....။
သူ႔အစ္ကိုဆိုရင္လဲ တစ္ခုခုစိတ္တိုင္း
မက်တာ႐ွိရင္ျဖစ္ျဖစ္...တစ္ခုခုကို
အာရံုစိုက္ ေနရင္ျဖစ္ျဖစ္အဲလိုပဲ ႏႈတ္ခမ္း
ကစူလာတတ္တာ....။

အဟား...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..အဲဒီႏႈတ္ခမ္းစူ
တတ္တဲ့အက်င့္ကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာေတာ့
ဝန္ခံရပါမယ္...။

"အိမ္ျပန္မလို႔....သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာစာစု
လုပ္ၾကတာကို ျပန္မယ္ဆိုမွဆိုင္ကယ္က
ထ ပ်က္တာ....အဲဒါေၾကာင့္..."

သူ႔ကိုျပန္ေျပာတဲ့ အသံကနည္းနည္းေတာင္
ဆူေအာင့္ခ်င္ခ်င္...။
အဲေတာ့ သူ႔ဆိုင္ကယ္ပ်က္သြားလို႔
ေျခလ်င္ျပန္ရတဲ့အတြက္ စိတ္တိုေနတာ
ေပါ့ေလ....။
မထင္ရပါပဲနဲ႔....ဒီေကာင္ေလးလဲ
ကေလးဆန္သားပဲ...။