မင္း!...[COMPLETED]

•34•

"ဟူး....."

ကြၽန္းထိုင္ခံုႀကီးေပၚ ထိုင္ခ်ပစ္ကာ
လည္ပင္းကနက္ခ္တိုင္ကိုေျဖေလ်ွာ့
လိုက္သည့္ Mr ကေတာ္ေတာ္
ကိုလူပင္ပန္း...စိတ္ပင္ပန္းျဖစ္ေန
သည့္ပံု....။
အင္းေပါ့...ဆယ္ဟြန္းလိုလူယံု
တစ္ေယာက္ကိုလက္လႊတ္လိုက္ရ
တာဆိုေတာ့...ဒီေလာက္ေတာ့..
ျဖစ္မွာပဲေပါ့....။

"ဒီလိုေတြျဖစ္လာမွေတာ့...
ထယ္ဂြၽန္း....မင္းကပဲ..ညာလက္ရံုး
ေနရာကိုတာဝန္ယူလိုက္.."

"ဟုတ္.."

ေခါင္းငံု႔ကာ Mr ရဲ႕အမိန္႔ကိုနာခံ
လိုက္ၿပီး လက္ပတ္နာရီကိုလွမ္း
ၾကည့္လိုက္သည္....။
ဒီအခ်ိန္ဆို..ေရာက္လာသင့္ၿပီပဲကို...။
ဘာလို႔ေရာက္မလာၾကေသးတာလဲ..။

ထိုအခိုက္မွာပဲ...ဂိုဏ္းသားေတြက
ဆူဆူညံညံျဖစ္လာၾကသည္...။
ထိုင္ခံုမွာေခါင္းမွီကာမ်က္စိမွိတ္လို႔
အနားယူေနတဲ့ Mr သည္လည္း
ထိုအသံေတြေၾကာင့္ခါးမတ္လ်က္
သား....။

"Mr!! ရဲေတြ...ရဲေတြအျပင္မွာ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုဝိုင္းထားတယ္.."

အလန္႔တၾကားနဲ႔အေျပးတပိုင္း
လာေျပာတဲ့ဂိုဏ္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕
စကားေၾကာင့္ Mr ကဝုန္းခနဲ
ထရပ္သည္....။

ထိုအျခင္းအရာကိုၾကည့္ကာ
ဂြၽန္ေဟာ့ျပံဳးလိုက္သည္...။

"မင္း ဘာေျပာလိုက္တယ္!!
ထပ္ေျပာစမ္း....ေဟ့ေကာင္.."

Mr ကထိုဂိုဏ္းသားအနားအထိကို
သြားကာ ဂိုဏ္းသားအက်ႌလည္ပင္းစ ကိုဆုပ္ကိုင္လို႔ ေဒါသတႀကီးေမး
ေတာ့ ဂိုဏ္းသားကအတုန္တုန္
အယင္ယင္နဲ႔ျပန္ေျဖသည္...။

"ရဲ...ရဲေတြကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုဝိုင္းထား
တာပါ...."

"ဝုန္း!!.."

Mr ကထိုဂိုဏ္းသားကိုၾကမ္းရမ္း
စြာပစ္ခ်လိုက္သည္ေၾကာင့္ခံုေစာင္း
ႏွင့္႐ိုက္မိသြားသည့္ ထိုလူမွာ
နဖူးမွေသြးစပင္ထြက္ေနေလၿပီ...။

အျပင္ဘက္မွ တဝီဝီႏွင့္ရဲကားအသံ
ေတြပ်ံလႊင့္လာသည္ႏွင့္အၿပိဳင္
Mr ရဲ႕မ်က္ႏွာကပို ပိုၿပီးခက္ထန္
လာသည္....။
ေဒါသေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည့္
အတြက္ေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ကလည္း
နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္နဲ႔ လက္သီးႏွစ္ဖက္
ကိုလည္းတင္းတင္းဆုပ္လ်က္သား..။
ဂြၽန္ေဟာ့ မဲ့ျပံဳးျပံဳးလိုက္သည္...။
ခင္ဗ်ားႀကီးအဆံုးသတ္ၿပီ..အဘိုးႀကီး။