love to hate

-002-

-oleya pov-

I was frustrated looking at the Gillford University tweet. "Who the fuck is this Lee Heeseung?" I scrolled on the replies and I saw a lot of people who congratulated him.

I stalked his twitter account, he tweet a lot huh.

"Oleya, let's go" I turned off my phone when I heard my mom calling me downstairs. Kinuha ko ang purse ko before I closed the door behind me.

"Sigurado ba kayo na wala na kayong naiwan na gamit n'yo ha?" tanong ni mom sa amin ng mga kapatid ko.

"Yes po" sagot ni Ate Via.

"Oh sya sige na pumasok na kayo sa loob ng sasakyan, tatawagan ko lang ang dad nyo" I entered the van first and my sister came in next with my little brother.

"Anong mukha 'yan Eya?" rinig kong tanong ni ate sa akin. "Wala naman"

"Are you still not okay na lumipat tayo ng bahay?"

"Yeah a bit, ang layo kasi ng Thelonia doon sa Arizona" and I hate adjustments so much. I don't have a lot of friends here pero, sanay na kasi ako dito.

"Don't worry, malapit 'yun sa Lenox, masaya doon"

Bakit kasi kailangan pa naming lumipat para lang kay ate at sa hospital na papasukan nya for internship. They can go naman tapos maiiwan ako dito.

It was a long ride, Arizona wasn't a city. So I guess tahimik ang buhay doon. Sana.

Mahaba ang naging byahe namin kaya nakatulog ako, ginising lang ako ni Ate Olivia noong makarating kami sa village na tutuluyan namin.

"Tulungan nyo si dad nyo ha" nilibot ko ang tingin sa paligid, mahabang daan tapos sunod sunod na bahay, a typical village for me. Pero maraming puno, ang relaxing.

"Eya~" tawag ni ate kaya tumulong na ako sa pagbubuhat ng ilang gamit namin.

"Yung kwarto mo Eya nasa kanan, tapos katapat n'on 'yung sa'yo Via, ayusin nyo muna ang gamit nyo at magpahinga" gaya ng sabi ni daddy, pinalinis naman na nya 'yung bahay kaya wala na kaming masyadong aayusin.

We will just going to arrange our stuffs but 'yung mga furniture hindi naman na. I fixed my clothes. I opened my curtains kasi madilim, sunlight comes in immediately.

I looked outside and nakita ko na bukas din 'yung curtains nung kwarto ng kapitbahay namin. Wala naman akong makitang tao, bumalik na lang ako sa ginagawa ko saka ko niopen 'yung cassette na nakita ko sa mga gamit ko for music. Para mawala din ang stress ko.

Madilim na ng natapos ako kaya naligo ako atsaka nahiga muna sa kama ko para sana matulog but I heard my brother knocked on my door. "Ate, may bisita daw sa baba" he cutely said.

"Susunod ako Oliver" he did just cutely smiled on me before closing the door again. Tumingin muna ako sa salamin at inayos ang bun ko bago ako bumaba.

"Here she is, 'yung middle child ko.. si Oleya" hinila ako ni mom papunta sa direksyon nila. I smiled on the visitors.

"Oh, ilang taon ka na?" saad noong babaeng bisita namin.

"I'm entering college na po," magalang na sagot ko naman sa kanya. "Just like my panganay pala! Interesting naman pala, mare" hindi ko gets ang mga sinasabi nilang lahat.

"Itong si Hara kaedad din ni Oliver" dugtong pa nya, ngayon ko lang napansin 'yung 6 years old din na batang babae na kasama nila.

"Tara mag dinner" pag-aya ni daddy. "Sakto nagluto ako ng tinola, dadating na din 'yung panganay ko" lahat sila nagtungo sa kusina, susunod na sana si ate pero pinigilan ko sya.

"Kakilala ni mommy?"

"Blockmate dati ni daddy 'yung husband" maiksing sagot nya bago nya ako hinila sa kusina. They are all busy preparing the food.

"Itong panganay ko malapit na maging doctor 'yan, napalipat nga kami dito kasi 'yung internship n'ya dyan sa Lenox" kwento ni mommy doon sa mag-asawa.

"Woah, may doctor ka na pala soonest, my son took legal management. Attorney."

"Like Oleya" turo ni ate sa akin, I did just smiled.

"That's nice. Si Oliver naman interested mag archi" they talked about ate and Oliver as usual. Nasaan na ba 'yung inaantay namin napakataga-

"Sorry po, late" sabay sabay kaming napalingon sa lalaking bagong dating. Did I saw him somewhere? He looked so familiar?

"Ang pogi naman pala pare nitong anak mo eh, maupo ka hijo" rinig kong saad ni dad.

"Syempre mana sa akin" they all laughed while I am still figuring out kung saan ko ba sya nakita.

"What is your name nga ulit?" tanong ni ate rito.

"Lee Heeseung" Lee Heeseung? Saan ko ba-

"IKAW?!"

"Huy bakit ka ba nasigaw?" bulong ni ate sa akin at kinurot pa ako sa tagiliran.

"Ako? Anong ginawa ko?" takang saad ni Heeseung.

"Wa-wala, ma-mali po pala" nahihiyang saad ko bigla. Possible na sya nga yun!

"Okay, kain na tayo" pilit kong sinusulyapan si Heeseung kung sya nga yung nag top sa may entrance exam sa Gillford.

"May dumi ba?" rinig kong bulong nya sa akin dahil katapat ko lang sya. Busy ang iba sa kwentuhan.

"What?"

"Tingin ka ng tingin eh" he even smiled! The nerve!

"Ang kapal mo naman" sinipa ko pa sya sa ilalim ng lamesa at natawa lang naman sya.

"Oleya, right?" I rolled my eyes on him at hindi na lang sya pinansin. Buong dinner lang akong tahimik. Si Heeseung sumasagot kapag kinakausap and he seems like very friendly naman talaga.

After so many kwentuhan hinatid na din namin sila sa maindoor ng bahay.

"If you need help, nasa kabilang bahay lang kami ah. Don't worry" rinig kong saad nung mommy ni Heeseung. Nasa gilid lang ako at pinapanood sila.

"Oleya, right?" napalingon ako sa gilid ko at katabi ko na si Lee Heeseung.

"Paano mo nalaman?"

"Top 2 sa Gillford, I stalked you"

"Stalker" I heard he chuckled, nakakairita.

"Hindi kita type" napataas ang kilay ko dahil sa sinabi nya.

"And what should I do? Bakit mo sinasabi sa akin 'yan?"

"To avoid misunderstanding" THE NERVE OF THIS GUY REALLY.

The way he dress and his face, ang gwapo. Pero looking at his personality? Tama nga ako. Mayabang sya. "Type ko pa naman sana"

"Bakit naman sana lang?"

"What?" DID I JUST SAID IT OUT LOUD???? FUCK

"Nothing, halika ka na Hara" tawag nya sa kapatid nya saka nya binuhat para sumunod sa parents nya.

So far I am loving Arizona, and I think HE IS THE ONLY ONE I WON'T.