love to hate

-121-

-oleya's pov-

"so that was the time you met my dad and mom" hee nodded. nakwento nya sa akin dahil nacurious ako sa sinabi ni dad kanina.

nasa garden nila kami, at nakaupo kami sa may hammock nila habang nakatingin sa malawak na kalangitan na puno ng mga bituin.

itinutulak nya ang hammock gamit ang paa nya  para gumalaw at nakalagay ang kamay nya sa likuran ko. these gestures makes me kilig so much.

"it really happened. 'yung makita kita ulit" he smiled, nakatingin sya sa langit habang sa kanya ako nakatingin.

"i am happy, so much. 'yung nakausap ko sila.. parang nabunutan ako ng malaking tinik sa dibdib" i sighed in relief. ipinatong nya ang kamay nya sa balikat ko atsaka ako bahagyang idinikit sa kanya.

"i am proud of you. i know that you will get through these"

"ang lakas ko naman masyado sayo" parehas kaming natawa sa sinabi ko. "you think it will be different right now? kung hindi kita nakalimutan?"

"hindi naman kayo magiging maayos ni tita kung hindi nangyari yun" i think he is reassuring me na okay lang ang lahat kahit hindi umayon sa amin ang tadhana.

"pero.. i think it will be easier for me kahit maalala ko lang ang mga memories natin noon.. that makes me happy and live you know?"

"nanghihinayang lang ako sa panahon.. sana nahanap kita ng mas maaga.." dugtong ko. i feel so regretful. pero hindi naman ako nagagalit kila mom at dad, i understand na yung reason nila.

"why don't we focus on future now, love?" he looked at me and smiled, inihilig ko ang ulo ko sa dibdib nya at mas umigting naman ang hawak nya sa braso ko.

"tama, wag na tayong maghiwalay.."

"dito lang ako" tumingala ako para makita ko ang mukha nya.

"dito lang ako, palagi" sagot nya.

nag star gazing kami ni hee, tinitigan lang namin ang buwan. "you love the moon no, love?" i nodded on him. we are both staring at the beautiful moon..

"why?" he asked. "i admire it for shining bright at the dark night sky.. i love watching it, it makes me.. at ease"

"you are like the moon you know?" nilingon ko sya at hindi ko akalain na mag tatama ang tingin namin, ramdam ko kung paano hindi mapakali ang puso ko.

"why?" he asked me, hindi pa din inaalis ang tingin sa akin. "you are my moon back then sa orphanage, you always make my dark and bad days bright, you are my light" napangisi sya sa sinabi ko.

"i doubt that because i know you overcome everything because it's you" i doubt that one as well, but his words never failed to make me flutter. lumalakas din ang loob ko parati sa mga sinasabi nya or dahil siguro katabi ko sya ngayon.

"i like you hee.." he blinked, shocked. natawa ako tuloy.

"i like you too since we were six.." akala ko mananalo na ako sa pagpapakilig sa kanya pero mas kinilig ata ako sa sinabi nya at nahampas ko pa ang dibdib nya.

"gago.."

"totoo naman! kilig sya eh" pang-aasar nya. "i have a crush on you. pero you keep calling me your bestfriend!" akala mo naman talaga tampo sya.

"you like girls na mahilig mag mobile games.. remember?" pang-aasar ko sa kanya pabalik.

"and i know you only like me" napairap ako, napakagaling mo lee heeseung. "hindi na manalo sayo" pikon na saad ko sa kanya.

"what? i lost the game oleya, i gave up. who cares about the game when i got you?" napataas ang kilay nya. ang mga salitaan nito parang madami ng babae ang nabudol ah.

"madami ka na sigurong naging girlfriend?" i teased him

"isa lang 'yon, si jay pa ang sumagot. sinabi nya doon sa babae na um-oo daw ako, hindi naman. nag break din kami kinabukasan" natawa ako sa kwento nya. WHAT?!? hindi na din nya mapigilan na matawa dahil siguro naaalala nya.

"madami kang nakakalate night talks" baling ko ulit after ko tumawa.

"hmm... i can't defend myself anymore, hindi ko naman sila kasing mahal katulad ng pagmamahal ko sayo... pasado ma po ba yon madam?" pinagsingkitan ko sya ng mata.

"what if... i'll ask you to leave me?"

"no, i'll stay. and alam ko na hindi ka papayag. dito ka lang, mananatili.. remember?" sa inis at kilig ko ay inipit ko ang pisngi nya gamit ang mga palad ko. ang cute nya tuloy.

"i hate you!" saad ko bago ko bitawan ang mga pisngi nya.

"i love you" i heard it naman na, ilang beses na, noong bumalik ang ala-ala ko. sa mga chats at calls din, pero...parang laging first time ang feeling?

"you looked so scared.." natatawa nyang saad at tinuro pa ang mukha ko.

"hindi naman," umiwas ako ng tingin sa kanya.

"don't worry, let's take everything slow love" umakbay ulit sya sa akin at muling itinulak ang hammock ng bahagya gamit ang mga paa nya.

"slowly..." ulit ko.

"yes, mahal" muli kaming tumingin sa kalangitan.  nasa balikat na nya ang ulo ko at mahigpit nyang hawak ang kamay ko.

"i have one last question, hee"

"hmmmm?"

"when you first saw me again, why don't you tell me sooner?" i asked him. tumigil ang pag-ugoy nya sa hammock.

"because i believe your heart will remember me"