love to hate

-110-

-oleya's pov-

"oleya!" natigil ako sa paglalakad dahil sa tumawag sa akin, nakita ko si jay na may dalang paper bag.

"sup!"

"pauwi ka na?" i nodded. "magco commute ako, why?" inabot nya sa akin ang paper bag na dala nya.

"pakibigay kay hee, tatlong araw na daw na may lagnat. kawawa nga eh" he's exaggerating! ang pangit nya umacting!

"really? busy ako" tatalikod na sana ako pero pinigilan nya ako. "please? last na oleya. susunduin ko pa si toni eh" napairap ako at kinuha ang paper bag

"fine, tell toni i miss her so much" napangisi sya

"usap kayo ng maayos ni hee, ang dami nyo ng panahon na nasasayang" kinunutan ko lang sya ng noo at natawa sya.

nauna na syang umalis at nag bus ako pauwi. dumiretso ako sa bahay nila heeseung, pinapasok agad ako ni tita.

"hi, ate" bati sa akin ni hara. "hi, pretty. hindi kayo naglalaro ni oliver?"

"magka away kami" hays. kids. "nasa taas si heeseung, may bisita nga na kaibigan. punta ka na lang" i nodded kay tita.

"thanks po, pinabibigay lang po ni jay" pinakita ko kay tita ang paper bag and she did just smiled.

may kaibigan na bisita? sabagay mr. friendship itong isang ito. baka binisita ng mga fans nya.

i asked tita kung saan ang room nya at agad akong pumunta doon. i knocked three times, "pasok" dahan dahan kong pinihit ang door knob at natigil ako ng makita ko si lory na nakatayo sa gilid ng kama nya, mukhang paalis na.

"oh.. oleya" hee called me and smiled. "ipinabibigay ni jay" pumasok ako at lumapit sa kanila para ibaba yung paper bag sa maliit na lamesa na nasa gilid ng kama nya.

"hi," bati ko kay lory at ngumiti. genuinely naman.

"pauwi na ako, salamat hee" paalam ni lory kay heeseung na nakahiga sa kama at mukhang nilalamig. "and sorry" bumaling sya sa akin.

"sabay na tayo pababa, lory.. inabot ko lang talaga sa kanya yung bigay ni jay" hinawakan ko ang kamay ni lory noong tumango sya pero natigil kami dahil hinila din ni heeseung ang isa ko pang kamay.

"we'll talk remember?" i rolled my eyes in frustration. "sige na, mag usap na kayong dalwa" natatawang saad ni lory atsaka sya muling kumaway para magpaalam. noong isinara na nya ang pinto ay humarap ako kay lee heeseung.

"bitawan mo nga ako" he didn't listened. instead, he tapped the bed na parang pinauupo ata ako.

"baka mahawaan ako.." maarteng saad ko.

"edi hindi kita bibitawan" natatawang depensa nya. i sighed in disbelief atsaka naupo na lang.

"i am sorry again last time" i nodded. "ayos lang, ang babaw ko lang din noong time na yun" nakaupo na ako pero hindi nya pa din inaalis ang hawak sa kamay ko, mas lalo nya itong nilaro.

i felt something inside my stomach dahil sa ginagawa nya. damn.

"your feelings are always valid, oleya. kaya kapag nasasaktan ka or masaya ka, naiintindihan ko palagi" i just smiled on him.

pero sa totoo lang feeling ko ang babaw ko that time. wala akong karapatan sa mga kinilos ko noong time na yun. alam kong hindi ako nagalit dahil hindi nya ako sinipot, nagalit ako dahil kasama nya si lory that time. nasaktan ako sa parte na yun. at ang babaw.

"bakit ka ba nagkasakit?" i asked him, worried.
mapride ako kaya huli ko na nalaman.

"nabasa lang ng ulan," noong hinintay ko sya. "gustong-gusto ko kasing maabutan kita doon, kaso wala ka naman" he held my hand tightly.

"i'm sorry.." feeling ko kasalanan ko din. nakakainis. bakit kasi ang impulsive ko.

"no, wala kang kasalanan" he smiled. hinawakan ko ang noo nya pero mataas pa din ang lagnat nya. "you should rest, i'll give you the hand outs sa school don't worry" kinuha ko na sya noong first day palang na absent sya pero hindi ko mabigay.

"dito ka lang" pigil nya sa akin noong akmang tatayo na ako. "dito lang ako, pahinga ka na muna" he looks so tired na din. "inintay kita, thank you for coming" he intertwined our hands before he dozed off to sleep.

noong tuluyan na syang nakatulog ay inalis ko na ang kamay nya na mahigpit nakahawak sa akin at inayos ang kumot nya. i took out the food sa paper bag na dala ni jay na puro prutas para makain nya pagkagising.

nilibot ko ang tingin sa kwarto nya, ang manly. gray white and black ang theme at may computer area sya, dahil adik nga pala to sa mga games. may couch sya na maliit at may bookshelf sa gilid. may pinto para sa cr at may study area din sya, lumapit ako doon para ilagay ang hand outs na kinuha ko pero nakita ko ang envelope na may sulat ni lory doon.

To. Hee :)

Here's your hand outs. I got you always.

-Lors

napaismid ako, ang speed mo lorelei grabe. hindi ko na lang inilagay ang hand outs na kinuha ko.

aalis na sana ako pero mayroon pa syang shelf na puno ng mga lego at laruan kaya lumapit ako doon.

i smiled at the picture of him and hara, merong family picture nila at- why am i here? unti unti kong kinuha ang frame sa shelf at nakita ko doon ang batang ako, kasama si heeseung na magkasama at nakangiti sa ilalim ng puno.

habang tinitigan ko ito ay sumakit ang ulo ko kaya nabitawan ko yung frame. gumawa ito ng ingay at naramdaman kong nagising at lumapit ka agad sa akin si heeseung.

"fuck? are you okay? oleya?" he held my shoulder.

natigilan din sya noong makita ang litrato namin sa sahig. "damn.." he hugged me instead.

ang sakit ng ulo ko. a lot of pictures came into my mind. it was all rushing, hindi ko maintindihan. unti-unti bumalik ang mga ala-ala ko, yung orphanage, si heeseung, yung piano, sila sister, yung mga bata, si mommy at daddy noong kinuha nila ako pabalik, si heeseung na naglalakad palayo para sumama sa mommy at daddy nya, ang thelonia at ang aksidente.

kusang tumulo ang luha ko. "i am sorry..." bulong ko. paulit-ulit. "no, i am sorry oleya. i am late" he tighten the hug at mas ibinaon ko ang ulo ko sa dibdib nya.

hindi ko alam kung bakit ba ang bilis ng tibok ng puso nya. or baka akin lang yun?

"i love you, oleya. i love you so much. that's the answer. stop being so confused. i love you" he whispered. he cupped my face and looked straight into my teary eyes.

"i am sorry, i'll stay with you this time. mahal kita"