love to hate

-082-

HEESEUNG'S.

ㅡ flashback

"heeseung, nak kailangan mong makinig sa akin" umiling ako ng ilang beses sa sinabi ni sister trina at diamond.

"ayoko po sister, ayoko"

"makinig ka sa akin, mababait sila... ibibili ka nila ng kahit anong gusto mo, ano nga yung gusto mo? libro? madaming libro!"

"ayoko sa kanila" nagsimula na akong humikbi. "heeseung, anak, para sa iyo ito"

"ayokong iwanan kayo dito, kayo nila oleya" nahihirapang saad ko sa kanila dahil naiyak na ako ng sobra.

"pwede mo kaming bisitahin, araw-araw" umiling pa din ako. "sister- ako na, ako na ang kakausap sa kanya" napalingon ako sa babae at lalaki na nasa likuran ni sister.

kumapit ako ng mahigpit kay sister diamond dahil alam kong iiwan nila ako dito sa dalwa.

"they are nice, heeseung- mag uusap lang kayo" inalis ni sister ang kapit ko sa kanya.

"hi, heeseung. ako si tita hera, ito si tito minho" umupo yung babae sa harapan ko at pinunasan ang luha ko ng marahan.

"we can be friends, outside" umiling ako. ayoko.

"sorry, sorry kung ikaw yung nagustuhan namin dito. naalala mo ba yung time noong pasko? nakita ko na binibigay mo yung mga gifts mo sa ibang bata and then i was happy to see you giving. natuwa ako sayo, and then i realized you are that child we are dreaming for so long na, heeseung" she tried to talk to me. i knew them, and i saw them for a couple of times na. pero ayoko pa din, kahit i know that they are good people.

"why can't you come with us? i will listen to your reasons"

"i- my bestfriend. sina sister. mahal ko sila, gusto ko sila makasama ng matagal. ayoko silang iwan dito" humihikbing ani ko.

"si oleya- iyakin yun! wala yung ibang kaibigan bukod sa akin dito, kailangan nya ako dito- hindi ko sya pwedeng iwanan, i promised... i promised to her" lalo akong naiyak noong niyakap nya ako.

"i am sorry. i am sorry heeseung, alam ko. naiintindihan ko. pero pangako ko sayo, palagi natin syang pupuntahan dito. palagi natin syang bibisitahin. we'll keep your promises to her. i promised that, just be with us? please, anak?" she begged. i can see how desperate she is so much.

"kapag ayaw mo sa amin, ibabalik ka namin. kapag hindi namin tinupad yung promise namin sayo. we promised heeseung" saad naman nung lalaki.

"mahirap.. mahirap sa akin" sumbong ko sa kanila.

"we know, child. we know. and we are sorry that you are hurting like this" and then they hugged me. that hug that i keep longing for. yun pala yung parang kulang sa akin, yun yung yakap na parang gusto ko na sa kanila. it felt like magical.

"oleya!" she was sobbing sa ilalim ng puno. lumapit ako sa kanya but she ignored me.

"i hate you! you'll leave me! i hate you!" ngayon kasi ako aalis. kanina lang nya nalaman, 5 days pagkatapos ko nakausap sina miss- mommy, and daddy.

"babalik ako! we'll still play. promise, promise oleya"  umiling nya. "YOU ARE A LIAR! I HATE YOU THE MOST! I HATE YOU!"

"oleya-" i hugged her but she keeps pushing me. she sobbed and sobbed.

"everyone... lahat kayo, ayaw sa akin, iniiwan ako, maybe because you don't love me at all" she's hurt. in pain. sana pwede ko na lang talaga sya isama. para sabay naming makikita ang mundo sa labas. sabay naming haharapin. kaso hindi pwede.

"heeseung, nandyan na sila!" tawag ni sister sa di kalayuan.

"babalikan kita, oleya. palagi akong babalik para sayo. kapag ayaw mo, ipipilit ko. kapag wala ka, hahanapin kita. promise" tumakbo sya palayo, papasok sa loob noong makita sina mommy at daddy.

i keep my promise. mommy and daddy, they keep their promise. tuwing weekends bumibisita kami sa orphanage.

they are kind, loving and very giving. i learned to be more like that. i met friends. my life.. it become more pretty for me. kung masaya ako sa loob, mas masaya ako dito... lalo na kung kasama ko si oleya sigurado.

she's ignoring me everytime na pupunta ako doon, hindi sya lumalabas sa kwarto. wala din daw kinakausap at laging may kaaway sabi nila sister. i am hurt for her. dahil hindi naman ako aalis sa tabi nya, kakampihan ko sya parati kahit maghiwalay kami.

not until, one day i came back from out of the country vacation, she's not there anymore.

my favorite bestfriend, my favorite person... i lost her.