သက္ကရာဇ်တစ်ခု၏ ချိုမြိန်သောရက်စွဲများ(Completed)

2.

~အရက်ကိုကြိုက်လို့သောက်တဲ့လူ
စိတ်ပျော်တတ်လို့သောက်တဲ့လူ
သောက်ပစ်လိုက်မယ် အရက်များ များ အူး အား အား အူး အား အား ~

ည ၁၂နာရီအချိန်၌ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်ဖြင့် သီချင်းဆို၍ ကျူးကျော်ရပ်ကွက်ကလေး၏ အစွန်ဆုံး၌ရှိသော အိမ်ငယ်ကလေးဆီသို့ ဦးတည်နေသော ခြေလှမ်းများမှာ ယိုင်နဲ့နဲ့နှင့် ။

"ဟာ ဒီခွေးသားတွေကများ ငါ့လမ်းကို လာပိတ်ရဲသေးတယ်ပေါ့ ကဲကွာ ''

ဂိန် ဂိန်

လမ်း၌ပိတ်နေသော ခွေးများအား ခဲလုံးနှင့်ပေါက်ကာ ပါးစပ်၌လည်း ဆဲရေးတိုင်းထွာ၍ အရက်ပုလင်းကိုလဲ လက်တစ်ဖက်ကကိုင်ကာ ဒယိန်းဒယိုင်လမ်းလျှောက်နေသောသူက ကိုဘတုတ်ဆိုသည့် ဆန်ကုန်မြေလေး အရက်သမားပင်ဖြစ်သည် ။

"ဟဲ့ ရင်နွယ်! ရင်နွယ်! ဗိုင်းတာမ ငါ့ခေါ်နေတာကို ပြန်မထူးပြန်ဘူးလား! "

သွပ်အဟောင်းလေးများကို အမိုးရော အကာရော အိမ်လုံရုံမျှသာ ကာထားသော အိမ်ငယ်လေးရှေ့၌ ဆဲရေးတိုင်းထွာစွာဖြင့် ရင်နွယ်ဆိုသူအား အော်ခေါ်နေပြန်သည် ။

"ငါခေါ်တာ ပြန်မထူးတဲ့ဟာမ နေနှင့်ဦး ''

ယိုင်တိယိုင်တိုင်ခြေလှမ်းများဖြင့် အနီးနားရှိ တုတ်တစ်ချောင်းအားကောက်ယူကာ အိမ်ထဲသို့ ဝင်သွားလေသည် ။

"ကောင်မ ငါခေါ်နေတာပြန်မထူးရအောင် နင်ကဘာစောက်ဆင့်...အမ်...ဟဲ့ကောင်မ နင်ဘာဖြစ်နေတာလဲ ''

ကိုဘတုတ်အမေးကို ရင်နွယ်ဆိုသည့် မိန်းမပျိုကလေးမှာ ပြန်မဖြေနိုင် ။
နဖူးအထက်၌ ချွေးများစို့နေကာ ဝေဒနာကို အံတင်းတင်းကြိတ်ကာဖြင့် ခံစားနေသည် ။

"ကို...ကိုဘတုတ်....ရင်...ရင်နွယ့်ကို ဆေး...ဆေးရုံလိုက်ပို့ပေးပါ....ကလေး...ကလေးကထွက်ချင်နေပြီ ''

စကားတစ်လုံးချင်းစီကို အားစိုက်ပြောနေ၍ ဝေဒနာခံစားနေရသော်လည်း ရင်နွယ် ဆိုသူမိန်းမပျိုလေး၏ ချောမောလှပသော မျက်နှာကလေးမှာ ရုပ်မဆိုးသွားပေ ။

"-ီးမို့ ငါကလိုက်ပို့ရမလား ငါ့ကလေးလဲမဟုတ်ပဲနဲ့ ကောင်မ စောက်လုပ်ကိုရှုပ်တယ် ရော့ ''