သက္ကရာဇ်တစ်ခု၏ ချိုမြိန်သောရက်စွဲများ(Completed)

11.

ဒီနေ့က ပထမဆုံး အလုပ်စဆင်းရမယ့်နေ့မို့လို့ သက္ကရာ အနည်းငယ်တော့ ရွှင်မြူးနေသည် ။
မှန်ရှေ့၌ ခဏရပ်ကာ မိမိရဲ့ ပုံစံအသွင်အပြင်ကိုကြည့်ရင်း စိတ်တိုင်းကျပြီဆိုမှ အိမ်တံခါးနှင့် ခြံတံခါးလေးအား ပိတ်ကာ အလုပ်သို့ထွက်လာခဲ့သည် ။

ကိုကိုကတော့ မနက်အစောကြီးထဲက အလုပ်သွားပြီဖြစ်သည် ။

သက္ကရာတို့အိမ်နဲ့ဆေးခန်းက ရပ်ကွက်၂ခုပဲကွာတာမို့ ဆေးခန်းသို့ အေးအေးဆေးဆေးပင် လမ်းလျှောက်လာလိုက်သည် ။

"ကျော်စွာရာ တစ်ရပ်ကွက်ထဲသားချင်းတွေကို အနိုင်မကျင့်စမ်းပါနဲ့ ''

"အနိုင်ကျင့်တာမဟုတ်ဘူးလေ အေးအေးဆေးဆေး ပိုက်ဆံတောင်းနေတာ ''

"ဒါ ငါ့ပိုက်ဆံမဟုတ်ဘူးကွ ငါ့အဖေ အကြွေးသွားတောင်းခိုင်းထားတဲ့ ပိုက်ဆံတွေ ပေးလို့မရဘူး ''

"ဦးထင်အောင်ကို ငါယူသွားတယ်လို့ပြောလိုက်ကွာ ဟုတ်ပြီလား အခုတော့ ပါလာတာထဲက နည်းနည်းပေးလိုက် ''

"မပေးဘူးကွာ ဟာ ဟေ့ကောင် ကျော်စွာ မင်း အဲ့လိုမလုပ်နဲ့ ''

သက္ကရာ လမ်းလျှောက်လာတုန်း ရပ်ကွက် ဓမ္မာရုံနားက လမ်းကြားလေး၌ ကောင်လေး ၃ယောက် ရုန်းရင်းဆန်ခက် ဖြစ်နေကြသည်ကို တွေ့သောကြောင့် ဆက်ပဲသွားရမလို ရပ်ပဲကြည့်ရမလိုနှင့် ဗျာများသွားရသည် ။
ဒီနေ့မှ ဒီလမ်းက လူရှင်းနေသောကြောင့် ထိုလူငယ်လေး၃ယောက်နှင့်အတူ သက္ကရာသာ လမ်းထဲ၌ ရှိလေသည် ။

"ထင်လင်း!!! ငါက ကောင်းကောင်းဆက်ဆံနေလို့ မင်းက ရောင့်တက်နေတာပေါ့ဟုတ်လား မင်းလို့ မလောက်လေးမလောက်စား အဖေကိုသေအောင်ကြောက်ရတဲ့စောက်ကြောက်ကများ ''

"အာ့ !!! "

သက္ကရာကြည့်နေတုန်း ခပ်ထွားထွား ကောင်လေးက သက္ကရာထက် အနည်းငယ်ညှက်သော ကောင်လေး၏ မျက်နှာအား လက်သီးဖြင့် ထိုးချလိုက်လေသည် ။

အထိုးခံရသော ကောင်ငယ်လေးကပြန်မထနိုင်တော့ ခပ်ထွားထွားကောင်လေး ၂ယောက်က ထွက်သွားမည်အလုပ် အထိုးခံရသောကောင်လေးက ခြေထောက်ကိုဆွဲထားသောကြောင့် သွားမရပဲဖြစ်ကာ စိတ်တိုလာပုံပေါက်၍ ထိုကောင်ငယ်လေးအား ခြေထောက်ဖြင့် ကန်နေကြပြန်သည် ။