"Paglaki ko pakakasalan kita." Iyon ang pangakong narinig ni Remison sa kanyang kababata.
This is the story of an innocent girl growing up, a simple story that many of us will surely relate to. Join Remison on her quest of growing up while facing d...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
HINDI ko sukat akalaing may pagkakahalintulad ang nangyaring trahedya sa buhay namin ni Mama. At ang masaklap, mas lalong hindi ko sukat akalaing dalawang beses akong naging patay sa isip ng dalawang tao. Una si Poknat. At pangalawa, si Mama.
Ang salarin? Iisang tao lang din, ang mismong kadugo ko pa—si Doña Alba.
Hanggang ngayon ay kita pa rin ang sakit sa mga mata at himig ni Mama habang kinukwento niya sa'kin. Dahil hindi raw gusto ng totoo niyang ina ang pagdadalang-tao niya noon, binayaran nito sina Mamang at Papang ng malaking halaga para iwanan ako sa kanila.
Hindi na nga napigilang lumuha ni Mama nang maalala na wala siyang kamukat-mukat na buhay pa talaga ang anak na inakala niyang patay na.
Ipinadala siya sa Amerika para mag-aral, hindi niya raw maipaliwanag kung bakit may hinanakit sa kanyang dibdib kahit na anak pala siya ng mayamang pamilya. Nagrebelde siya noon, imbis na pumasok sa mga klase niya sa mamahaling university ay nagpunta siya kung saan siya tinatawag ng puso niya—sa teatro, sa pag-arte.
Dalawang taong nakipagsapalaran si Mama sa bansa ng mga banyaga para makapasok siya sa industriya na pinapangarap niya. Pero sa kabila ng pagpupursige at galing niya'y hindi siya matanggap ng mga puti dahil mababa ang tingin nito sa lahi ng bansang pinanggalingan niya.
Naranasan niya noon lahat ng hirap para lang makuha ang inaasam-asam na role, kaya pumayag siya sa isang kundisyon daw ng isang banyagang direktor na iparetoke ang kanyang mukha. Subalit pagkatapos no'n ay saka lang daw siya natauhan.
"It hits me finally. No matter how hard I work and try to please them, they'll never accept me because of my race," ang sabi pa ni Mama.
Umuwi siya ng Pilipinas at binigyan siya ng pangalawang pagkakataon ni Doña Alba. Tinanggap ni Mama ang pagkatalo kaya tinalikuran niya ang kanyang pangarap at sumunod sa kagustuhan ng ina. Kung susunod siya sa mga gusto nito at tanggapin ang pangalan niya, Lucía Adelina Custodio. Simula noon ay tinalikuran niya ang pangarap at pagiging si 'Judy Rose'.
Nag-aral siya at nakapagtapos ng medisina. Pagkatapos ay naipagkasundong ikasal sa isa ring doktor na gusto ni Doña Alba para sa kanya. Hindi lang din nagtagal ang pagsasama nila dahil maagang yumao ang asawa niya dahil sa isang karamdaman.
Hanggang sa hindi sinasadyang nagkita sila ng ama kong si Miguel sa abroad. Laking gulat daw nito nang malamang buhay siya at sa mga nangyari sa kanya. Emosyonal daw ang naging tagpuan nilang dalawa, alam niyang nagsisisi si Miguel na umalis noon para magpakasal sa iba.
Kinuwento niya lahat kay Miguel pero hindi raw kinuwento noon ni Miguel sa kanya ang tungkol sa'kin. Pagkatapos nang pagtatagpo nila ay hindi na ito muling nagparamdam sa kanya.
Nalaman na lang ni Mama ang totoo tungkol sa'kin nang pumunta raw siya noong debut ko. Gulat na gulat daw siya nang makarating sila ni Etta sa venue dahil sa lugar na 'yon siya lumaki at nagkaisip.
