"Paglaki ko pakakasalan kita." Iyon ang pangakong narinig ni Remison sa kanyang kababata.
This is the story of an innocent girl growing up, a simple story that many of us will surely relate to. Join Remison on her quest of growing up while facing d...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
DUMATING na ang araw na lumabas ang resulta ng mga college/university admission test na kinuha namin noon. Nagsisisiksikan kami ngayon sa isang unit ng computer sa Computer Lab para tingnan ang resulta, pinayagan kasi kami ng teacher namin na gumamit ng internet (sa isang unit nga lang).
"OMG, congrats to us!" nakakarindi ang boses ni Aiza nang ma-confirm namin ang mga pangalan namin sa bawat website.
"Ano ba 'yan ang sakit sa tenga!" reklamo ni Burma na nakaupo at siyang nakaharap sa monitor.
Hindi ko rin alam kung bakit sobrang saya sa feeling na pumasa kaming lahat sa bawat university na pinuntahan namin noon sa Maynila, kahit na hindi naman sigurado na roon nga kami makakapag-aral.
"Teka, Burma, back mo nga ro'n sa page ng ADU," utos ko. "Type mo nga ulit 'yung name ko."
Sinunod ako ni Burma at nakita ulit namin na kasama ang pangalan ko sa mga nakapasa. Pero kanina kasi hindi nila napansin na may remarks pa sa gilid.
"Qualified for the university scholarship..." basa ni Burma sa remarks at natahimik kaming tatlo. Pagkatapos ay halos mapatalon ako nang sabay silang tumili. Namalayan ko na lang na niyuyugyog nila akong dalawa sa sobrang tuwa.
Mabuti na lang kaming tatlo lang ang nandito ngayon sa ComLab dahil kung hindi ay pagagalitan kami ng teacher. Natigil lang kami nang biglang bumukas ang pinto at pumasok sa loob si Corra na may hawak-hawak na puting envelope.
"Oh, girl, congrats to you dahil pasado ka rin—"
"Alam ko na," putol ni Corra sa sasabihin ni Aiza, tinaas niya 'yung kamay niya at ipinakita sa'min ang nagniningning na envelope na may logo ng UP. "Ito na lang ang hindi ko nakikita."
"Ano 'yan? 'Yung result ng UPCAT n'yo?" tanong ni Burma at napatango lang si Corra.
Ang pagkakaalam ko'y nasa goal ni Corra na makapasa ng UP, sino bang may ayaw? Iyon ang prestihiyosong unibersidad sa buong Pilipinas.
"Umalis ako ng classroom kasi ayokong buksan 'to, 'ro'n..." sabi ni Corra sa'min habang nakatitig pa rin sa envelope. Ah, oo nga pala, diniliver kasi kaninang umaga sa bawat classroom 'yung mga resulta ng UPCAT para sa mga nag-take, sabi ni Mam Kris mamayang lunch na lang daw buksan kasi nga maglilikha ng ingay.
Naiintindihan ko kung bakit siya umalis. Isa si Corra sa pinakamatalino sa loob ng classroom namin at running for Salutatorian siya, siguro napepressure siya sa magiging reaksyon ng mga kaklase namin kung papasa ba siya o hindi.
"Go na, girl, hindi ka naman namin ija-judge kung bumagsak ka," sabi ni Aiza.
Dahan-dahang binuksan ni Corra ang envelope at huminga muna siya nang malalim bago buksan ang sulat. Ilang sandali pa'y binasa niya ang nakalagay doon at saka tumingin sa'min.
"P-Pumasa ako sa lahat ng campus na inapply-an ko... Sa Diliman, Manila, Los Banos, at Baguio..."
Sabay-sabay kaming sumigaw para batiin siya. Sobrang deserve ni Corra pumasa sa dream school niya dahil alam naming sa lahat ng mga kaklase namin ay siya 'yung triple-triple ang effort para mag-aral nang mabuti.
