"Paglaki ko pakakasalan kita." Iyon ang pangakong narinig ni Remison sa kanyang kababata.
This is the story of an innocent girl growing up, a simple story that many of us will surely relate to. Join Remison on her quest of growing up while facing d...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
MAGKAHAWAK kamay kaming nagpunta ni Poknat sa dance floor habang tumutugtog pa rin ang mabagal na musika. Marami na rin ibang mga estudyanteng magkakapares ang sumasayaw sa paligid, nang huminto kami ay hindi ko na alam ang susunod kong gagawin kasi... kasi ngayon ko lang naman gagawin 'yung ganito.
"Ganito." Nagulat ako nang biglang kuhanin ni Poknat 'yung isang kamay ko at nilagay 'yon sa balikat niya, pagkatapos hinawakan niya ako sa bewang at tapos hinawakan naman niya 'yung isa kong kamay. "Ayan." Ngumiti siya sa'kin tapos inalalayan niya ako na sumabay sa indayog ng musika.
Unti-unting humupa ang kaba at takot sa dibdib ko nang sabay na kaming umuugoy ni Poknat, normal lang, hindi naman pala gano'n kahirap, akala ko kasi maapak-apakan ko 'yung paa ng kasayaw ko.
Hindi ko maiwasang ilibot 'yung tingin ko at nakita si Viggo na parang naestatwa 'di kalayuan, nang magtama ang paningin namin ay ngumiti na lang siya at muling umupo. Nakita ko si Aiza at Burma, komportable rin naman sila tapos nakikipagkwentuhan pa sa mga kasayaw nila. Ang mga teachers din ay nagkalat at nagmamanman sa mga estudyante, kapag masyadong magkalapit ang katawan ay pilit itong pinaghihiwalay.
Muli akong tumingin sa kaharap ko, ayon nga lang ay halos tingalain ko na siya dahil sa tangkad niya. Mukhang bawat araw 'ata'y napag-iiwanan na ako ng height. Nakatitig lang sa'kin si Poknat habang hindi pa rin naaalis 'yung ngiti sa mukha niya. Bigla akong nag-iwas ng tingin, sandamakmak na tanong ang pumasok sa isip ko.
"Naalala mo pa ba..." pero napatingin ulit ako sa kanya nang magsalita siya. "palagi kang pinipilit ng Mamang mo sa pagsali noon sa Santa Cruzan."
"Naalala mo pa rin 'yun?" manghang sabi ko at napatango siya.
"Dapat sasali ka na eh, kaso ayaw mo talaga—" bago pa niya matapos 'yung sasabihin niya ay naunahan na siya ng pagtawa, nahawa tuloy ako.
"Loko-loko ka kasi," sabi ko. "Kung alam lang ni Mamang kung bakit, siguradong hahampasin ka ng hanger no'n."
"Eh kasi naman, naniwala ka sa sinabi ko."
"Sabi mo kasi mukhang clown 'yung mga babae sa Santa Cruzan, sabi mo clown lang ang minemakeup-an kaya natakot tuloy ako, ayokong magmukhang clown kaya ayokong sumali noon sa Santa Cruzan."
Tandang-tanda ko pa rin 'yun. Isang hapon sa duluhan, magkakasama kami, ako si Poknat, Detdet, at Miggy, naglalaro kami malapit sa sapa nang hindi mapigilan ni Detdet magkwento. Sinabi ni Detdet na sasali ako sa Santa Cruzan, na naiinggit daw siya sa'kin kasi mabuti pa raw kami may pera. Tapos biglang nang-asar si Poknat.
"Sasali ka ro'n? Eh mukhang clown naman mga nag gaganun."
"Hoy, hindi kaya, memeyk-apan si Mingming do'n tapos magmumukha siyang princess!" pagtatanggol ni Detdet sa'kin.
"Sus, pang clown lang 'yung makeup, gusto mo ba maging clown, Mingming?" tanong noon ni Poknat sa'kin tapos sunud-sunod akong umiling. Pagkauwi ko no'n sa bahay, sinabi ko kila Mamang at Papang na ayoko nang sumali sa sagala, hindi nila alam kung bakit.
