Under Her Daydream (UNDER DUOLOGY #1)

Episode 33

"'DI ko na nadiligan ang binhi ng iyong pagmamahal."

Sebastian continued to stare at my face. And right now, I am the victim of his inescapable eyes. I was trapped. He left me here, staring back at him as if I have no choice at all.

"Ayoko nang sapilitang . . ." His voice is husky. The effect of it is sending a series of electricity on my skin. Para bang hinahagod niyon pati ang balat ko. Nakikiliti ako sa hindi ko malamang parte ng katawan ko. ". . . ibuhos ang lahat ng dinadamdam."

Ngayon, para bang kaming dalawa lang ang laman ng restaurant na ito. Para bang biglang dumilim ang buong paligid at ang natira na lang ay ang mga spotlight na nakatutok sa aming dalawa. Na para bang nasa iisang mundo lang kami. Isang mundo kung saan walang pwedeng manghimasok. Isang mundong kami lang dalawa ang pwedeng manirahan.

"Ang tangi kong hiling ay mahawakan ang iyong mga kamay at daliri habang . . ." Letche ka talaga, Sebastian! Pinagpapawisan ako sa titig mo! Shuta ka, gusto mo ba akong matunaw dito?! ". . . dahan-dahang haplusin ng mga salita ang puso mong sabik mayakap 'pag nag-iisa."

Hinawakan niya ang mikropono. There, I saw how prominent the veins are in his big hands. At hindi ako naging handa nang bigla, ngumiti siya sa akin nang bahagya.

"Kaya tahan na . . . Sumandal ka." At napalunok ako nang ilang segundo ang makalipas, kagat-labi siyang ngumiti sa akin. Letche talaga . . . "Hayaan mo na aking paglaruan. Apoy ng 'yong labi, o, paraluman."

Para ba akong isang inutil na nabitin nang biglang ibaling ni Sebastian ang tingin sa mga tao. He left me hanging here. Gasping. Insatiably savoring his inevitable effects that he made me suffer.

"Grabe, girl no? Ang lakas talaga ng dating nitong si Baste. Panigurado akong malakas rin ang laban niyan sa pagiging bagong miyembro ng PDYN Band." Si Alaia. Muntik ko nang makalimutan na nasa tabi ko nga pala siya.

Nang hindi ako sumagot ay ibinangga niya sa akin ang kanyang balikat. "Huy, na-istatwa ka na diyan."

Doon lang ako natauhan. I was blinking as I threw her a gaze. "W-What?"

"Tamo 'to, inlove na inlove na talaga kay Baste." She facepalmed and I can't find the energy to rebut what she just said. "Hay nako, delikado ka na talaga."

Napalunok akong muli. Tiningnan ko si Sebastian na ngayon ay pikit-matang kumakanta. All of our eyes are at him. We are all paying respect with his talent. It's as if our silence screams how good he really is.

Nang muli siyang magmulat ng mga mata ay sa akin na naman siya tumingin. And from that moment . . . sumang-ayon ako kay Alaia. Na oo nga. Na delikado na nga ako. Delikadong-delikado na . . .

Makaraan ang ilang saglit ay natapos na rin si Sebastian sa performance niya. Ang lahat ay pumalakpak sa kanya. May mga tao pa ngang nagbigay sa kanya ng standing ovation.

Grabe . . . this is the first time that I ever heard him sing but why do I have this feeling that this talent of him will take him places? Next time talaga mag-ri-request nga ako sa kanyang kantahan ako! I-re-record ko iyon tas ibebenta ko sa kakilalang record label ng parents ko!

Matapos niyon ay ang iba pang apprentice ang kumanta. Pero ewan ko ba kung bias lang ba ako o ano pero talagang mas lumutang ang talent ni Sebastian sa kanilang lahat. Na para bang ang no brainer na talaga kung pag-iisipan mo pang hindi ipanalo si Sebastian sa round na ito. Sa audience impact pa lang ay taob na silang lahat. Paano pa kaya sa voice quality at saka physical appeal?

Ang sumunod sa mga apprentice ay ang buong PDYN Band naman. Tatlong performances ang ginawa nila. Binigyan nila ng chance ang mga apprentice na maranasan kung papaano nila magagampanan ang bakanteng posisyon ng banda.

At ang katabi ko naman dito na si Alaia ay halos mabaliw-baliw habang nagpa-fangirl sa jowa niya. Ang gaga ay nagtatatalon pa na mahiya mo nakainom ng gunggong na red horse. May paghampas pa siya sa akin! Isa na lang talaga at ihahambalos ko na sa kanya ang bote ng vodka! Siraulo!

Hindi nga nagtagal ay sumapit na ang alas-diyes ng gabi. Nag-empake na sina Sebastian dahil dumating na ang susunod na bandang mag-pe-perform. That also means na uuwi na kami. Doon ay guminhawa ang pakiramdam ko kasi medyo nabibingi na ako sa lakas ng tugtog nila. Nangangalay na rin ang pwet ko sa kakaupo.

When we all went outside of the restaurant, Alaia hugged me and told Sebastian to take care of me. Ganoon rin naman ang sinabi ko sa jowa niyang si Maxton. He only smiled at me as he nods.

"How was my performance?" Sebastian asked as soon as we hopped on his wheels.

"Hmm . . ." I tried to prevent my smile. "It's great."

Sebastian's face lit up. Ngiting-ngiti ang loko na para bang isang batang na-very good ng teacher niya. "Really?"

"Yeah . . ." I forced my self to appear as if it's no big deal. Na para bang ang boring kong sumagot. Na para bang hindi ako pinagpawisan sa performance niya kanina.

"Thank you." Ngiting-ngiti pa rin ang loko.

He started to meneuvered the vehicle. The muscle on his triceps flexed, making me flustter. Tumingin tuloy ako sa ibang direksyon. Baka kasi mamaya niyan ay mapatitig ako doon nang matagal. Masabihan pa akong manyak ng lalaking ito.

"Grabe pala iyang boses mo, ano?" Ang muli kong sambit habang nakabaling ang mga mata ko sa daan. "Ngayon lang kita narinig na kumanta."

"What's with my voice?" He asked. I never gave him a glance.

"Hmm, ano." Humalakhak muna ako bago magpatuloy. "Makalaglag-panty."

"Really?" Sebastian chuckled huskily. There is an unknown kind of enthusiasm on his voice. "So, wala ka nang panty ngayon? Nalaglag kanina habang kumakanta ako?"

"Hoy!" Mabilis kong ibinaling sa kanya ang mga mata ko. Hinampas ko siya nang malakas!

"Haven't you heard about the use of figures of speech before? How about hyperbole?" Pinanlakihan ko siya ng butas ng ilong.

"Stop with that intelligent shit. Let me check if you are really wearing your panty right now." He is laughing as he stopped the car.

Bigla akong nataranta! Tarantado naman! Bakit dito pa talaga siya tumigil sa gitna ng kawalan?! Ngayon ay puro mga puno lang ang makikita dito. Kaunti lang ang dumadaan na mga sasakyan. Walang ilaw ang mga street poles kung kaya't madilim dito.

"H-Hoy! A-Ano ba!" Lalo akong nataranta nang patayin na niya ang ilaw ng sasakyan.

"You scared, baby?" Came by Sebastian's husky voice. Napatalon ako nang bigla niyang hawakan ang pisngi ko. "I-che-check ko lang naman kung may panty ka pa talaga. That's all-well, depende rin sa 'yo kung may iba ka pang gustong gawin ko."

"Tarantado ka talaga!" I glared at him and I pushed him away.

Alam kong hindi ako tatantanan ng lalaking ito. Minabuti ko na lang na sundin na lang siya para matapos na ito agad! Gusto ko nang umuwi! Dahil na-kadress ako ngayon ay maingat ko itong itinaas. Ipinakita ko sa kanya ang side portion ng panty ko. Nakakahiya kasi white lace panty pa naman ito!

"Ayan na! Okay na?! May panty nga ako!" High blood kong anas.

Nakita ko kung papaano lalong lunawak ang makamundo niyang ngisi. Nakabaling lang sa pang-ibaba ko ang kanyang mga mata na para bang isa itong magandang tanawin.

Mabilis ko tuloy na ibinaba ang dress ko. "At ngayong nasiguro mo nang may panty talaga ako, paandarin mo na 'tong sasakyan! Gusto ko nang umuwi!"

Pero hindi ako naging nang marinig kong in-unbuckle niya ang kanyang seatbelt. And before I can even know it, he is now holding my cheeks. His face is dangerously close to mine.

"What if I don't want to?" His voice is so low that it was close to a breathy whispher. "What if I tell you that I want to do that thing called 'car fun' with you . . . here . . . right now . . . right on this fucking moment?"

Napasinghap na lang talaga ako nang hindi na niya ako pinasagot pa. Inangkin na niya agad ang mga labi ko.