SOLDIER ... 👲👲 ( yizhan ff.... Complete )

තිස් පස්වෙනි දිගහැරුම .....

SOLDIER ......👲👲

ශාන් උදෑසන සිටම යීබෝගෙන් ඇමතුමක් මග බලාගෙන සිටියත් ප්‍රමාදය පිළිබඳව ශාන්ගේ හිතෙහි තරහක් තිබුනේ නැත .. තම පියා වෙනුවෙන් සතියක්ම නිවාඩු රැගෙන ඔහු අද ගියේ ලොකු බරක් හිස මත තබාගෙන බව ශාන් හොඳින්ම දනී ...

" බබා... ගියපු ගමන් මට කතා කරන්න බැරි වෙයි තේරුණාද.... මම ගිහිල්ලා තියෙන වැඩ ටිකක් ඉවර කරලා විවේකයක් ලැබුණු ගමන් බබාට කෝල් එකක් ගන්නම් .... ඔන්න කෝල් කරේ නෑ කියලා කන්නේ නැතුව බලාගෙන ඉන්න තහනම්...."

පාන්දර යන්නට සූදානම් වී අතොරක් නැතිව තමන්ව සිප ගනිමින් යීබෝ කියූ කතාව මතක්වී ශාන්ගේ දෑස් වලට කඳුළු ඉනුවේ ය ... යීබෝ ඉදිරියේ දී කුඩා දරුවෙකු මෙන් හැසිරුණත් දැන් දැන් සිදුවන දේවල් වල බරපතලකම ඔහුට හොඳින්ම වැටහෙමින් පැවතුණි .... සවස හතරට පමණ මග බලාගෙන සිටි ඇමතුම ලැබුණි ...

" බෝ බෝ...."

ශාන් දුරකථනයත් රැගෙන කාමරයට ගොස් දොරත් වසා ගෙන ඇමතුම සම්බන්ධ කර ගත්තේය ...

" බබා මොකද කරන්නෙ..."

" පපාව බලා ගත්තා එයා ලඟට වෙලා හිටිය.... එයත් එක්ක කතා කර කර ම හිටියා ....දැන්ද විවේකයක් ලැබුනේ බෝ බෝ...."

" හ්ම්ම්ම්.... සතියක් බැරිවුණු වැඩ තවත් ඉවර නෑ බබා ... දවල්ට කෑවා නේද ... අර උයන්න එනවා කියපු මනුස්සයා ආවද ...."

",එයා ආවා ... දැන් ටිකකට කලින් තමා ගියේ ... එලියෙ ඉන්න දෙන්නත් හොඳයි... අපි හොඳින් ඉන්නවා ඔයා පරිස්සමෙන් ඉන්නව නේද ...."

" මමත් පරිස්සමෙන් ඉන්නව බබා... මටනම් හැම වෙලාවෙම බබාව මතක් වෙනවා ... "

" හ්ම්ම්ම්... මටත් දුකයි බෝ බෝ.... ඔයා කවද්ද එන්නෙ ...."

",ඉක්මනින් එන්නම් .... පපා හොඳින් ඉන්නව නේද ....බබාට අද උදේ අමාරු වුණේ නෑ නේද ...."

යීබෝ සිනාසෙමින් ඇසුවේය ...

" අද අමාරුවක් නෑ ඉතින් ...."

" ඒකනේ මම එදත් කිව්වේ දිනපතා කරනකොට පුරුදු වෙනවා ..."

" අනේ යන්න බෝ බෝ..... "

ශාන් මූණ කොට්ටයක් තුල සඟවා ගත්තේය..යීබෝ සිනාසෙමින් ශාන්ගේ කෝලම් දෙස බලාගෙන සිටියේය ... උදෑසන සිටම ගතට මෙන්ම සිතට ද දැනුනු වෙහෙස මහන්සිය ශාන්ගේ කෝලම් වලින් නැති වී යන අයුරු ඔහුට දැනුණි ... මේ ලෝකයේ ආදරයට කරන්නට බැරි දෙයක් තිබේ දැයි ඔහු සිතුවේය