Final 🤩

39K 2.1K 165
                                    


(Unicode)

  "အားးး ယောက်ျားရေ ပူတူးဗိုက်မရတော့ဘူး နာတယ် အရမ်းနာတယ် အားးး"

"အချစ် တောင့်ခံထား ခွဲစိတ်ခန်း အား သေပြီအချစ် ဘာလို့ကိုယ့်ဆံပင်ကို အား"

"အချစ်ဆိုတာ ဘယ်ကောင်လည်း ရှင်ကြီး အခု ကျတော့ကို ထားခဲ့ချင်နေပြီလားဟမ်"

ဘုန်းတန်ခိုးမှာ ၉လလွယ်၁၀လဖွားထိ ဆံပင်အဆွဲ ခံနေရတာကြောင့် ခေါင်းမွေးပြောင်တော့မည်ဖစ်၏။ပူတူးလက်အောက်၀တ်လေးအား ဖြည်းညှင်းစွာ ကိုင်လိုက်ပြီး

"အချစ်ဆိုတာ ပူတူးကိုခေါ်တာပါကွာ လွတ်...လွတ်တော့အချစ် ခွဲစိတ်ခန်းထဲရောက်နေပြီ"

ခွဲစိတ်ခန်းထဲ၀င်သွားသော ပူတူးကိုကြည့်ပြီးနောက် ဒေါက်တာ ဖစ်သူအား ပြန်လှည့်ကြည့်ကာ...။

"ကျုပ်အမျိုးသားကို အကောင်းဆုံးလုပ်ပေးပါ မဟုတ်လို့ကတော့ ခင်ဗျားမနက်ထွက်မဲ့နေ မြင်ရမယ်လို့ အာမ'မခံနိုင်ဘူး!"

"ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ပါ"

1hour later~

"ဗိသုကာ အမျိုးသား ဘုန်းတန်ခိုးရှိလား"

"ဒီမှာပါ nurse"

"ဂုဏ်ယူပါတယ်ရှင့် ယောက်ျားလေးမွေးပါတယ် နောက်တစ်နာရီလောက်ဆို ၀င်ကြည့်လို့ရပါပြီ ဟာ ဒီမှာ နောက်တစ်နာ..."

ဘုန်းတန်ခိုး ထိုnurseပြောတာကို မစောင့်ဘဲ VVIP roomသို့၀င်သွား၏။ Dripချိတ်ထားကာ ကုတင်ပေါ်တွင် အိပ်နေသည့် ပူတူးနှင့် ဘေးခြင်းတောင်း သေးသေးလေးတွင်တော့ ကလေး‌ဖစ်မည်ထင်သည်။

"ယော‌်ပေါ~"

"ပူတူး"

ထို့နောက် ပူတူးနားအား အလျှင်မြန်၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်ခုံလေးကို တချက်နမ်းကာ ပူတူးမျက်နှာလေးသို့ ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

"ပူတူး အဆင်ပြေရဲ့လား တစ်နေရာရာ နာတဲ့နေရာရှိလားဟင်"

"ဟင့်အင်းမနာဘူးယော်ပေါ ပူတူးရေဆာတယ်"

"အင်း ခနပူတူး"

၂ပေလောက်ရှိသော စားပွဲသေးမှာ ရေးဗူးကိုယူလိုက်ပြီး ပိုက်တပ်ကာ ပူတူးကိုတိုက်စေ၏။

ဗိသုကာ { COMPLETED }Where stories live. Discover now