(Unicode)
"ဟင်"
ယွန်းမှီအိမ်ထဲဝင်လာလာချင်း ပေလွှာ့ကိုယ်လေးအားခါးကနေတစ်စောင်းအနေအထားဖြင့်မချီထွက်လာတဲ့နိုင်းနဲ့ထပ်တွေ့ပြန်တာကြောင့် သူမပင်မှင်သက်သွားသည်။နိုင်းရဲ့လက်ထဲကနေပြီးလွှတ်ပေးဖို့တောင်းဆိုနေတဲ့ကောင်လေးနဲ့ လွှတ်ပေးမဲ့ပုံမပေါ်တဲ့နိုင်းတို့ကိုကြည့်ရသည်မှာ အပြင်သွားတော့မည့်ပုံ။
"ဒါဘယ်လဲအကိုနိုင်း"
"ကလေးကကလေးလိုနေ မစပ်စုနဲ့"
အသက်ပင်၂၂နှစ်ပြည့်လို့နေပြီ။သူမအားအခုအချိန်ထိကလေးတစ်ယောက်လိုပြောခံနေရတာကိုတော့ယွန်းမှီမကြိုက်။ချက်ချင်းခပ်စွာလေသံလေးနဲ့အတူဘဲပြန်ပြောမိသည်က.........
"မှီကလေးမဟုတ်တော့ဘူးအကိုနိုင်း"ဟုသာ။
"ယွန်းမှီ"လို့သာပြန်ပြောပြီး နိုင်းမျက်ထောက်နီကြီးနဲ့ကြည့်လာတော့လည်း ယွန်းမှီကြောက်ရမလိုလို။
"သိပါပြီသိပါပြီ....မစပ်စုတော့ဘူးရပြီလား။မှီကအကိုနိုင်းပြောသလိုကလေးပါ"
"မှီ ငါ့ကိုကူပါဦး....အဟင့်.....ဟင့်"
"ပေလွှာရယ်တို့ကကလေးပါ လူကြီးတွေကိစ္စဝင်ပါလို့မရဘူးလေ"
သူ့အားတမင်ရွဲ့ပြောနေတဲ့ယွန်းမှီစကားကို နိုင်းအပြုံးမပျက်။သဘောကျသည့်ဟန်ဖြင့် ပြုံးပြီးသာကားဆီထွက်သွားလေသည်။သူ့လက်ထဲကကောင်လေးကတော့ ကြောက်ကြောက်နဲ့သူ့အားခါးဖက်တွယ်ထားဆဲပါ။
"အဟင်း...."
ရယ်သံသဲ့သဲ့ထွက်ပေါ်လာတဲ့နေရာကို ယွန်းမှီကြည့်လိုက်တော့ပုဆိုးတိုနဲ့လေးထောင့်ဆန်ဆန်မျက်မှန်ကြီးကိုတပ်ထားတဲ့စိုင်းလူ။လှောင်ပြုံးပြုံးပြီးအတင့်ရဲစွာရယ်နေတဲ့သူ့ပုံစံက မချေမငံနဲ့ပါ။
"ဘာရယ်တာလဲ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်လေ"
"ဟုတ်ကဲ့"
ရယ်နေဆဲမျက်နှာနဲ့ပြန်ဖြေလာတဲ့သူ့စကားက ယွန်းမှီဒေါသကိုတမင်ဆွနေသည့်အတိုင်း။နဂိုကမှသူ့အပေါ်မပြေသေးသည့်ဒေါသများက အသစ်တစ်ဖန်ထပ်မံတိုးပွာလာချိန်ယွန်းမှီညစ်တစ်တစ်အပြုံးတစ်ချို့ပြုံးလျက်.........
YOU ARE READING
My Lifeblood(complete)
Romance"အချစ်ဆိုတဲ့အရာက မင်းနဲ့တွေ့မှငါ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးစုံလုံးကမ်းစေတာ ပေလွှာ" နိုင်းနတ်ဆေး+ခမ်းပေလွှာ
