(Unicode)
အိမ်အပြန်လမ်းလေးတစ်လျှောက် နိုင်းနဲ့ပေလွှာတို့နှစ်ယောက်လုံးစကားလည်းတစ်ခွန်းမျှမပြောဖြစ်ကြ၊တိတ်ဆိတ်စွာဘဲပြန်လာခဲ့ကြသည်။
ကျွီ.........
နိုင်းကားကိုမြင်မြင်ခြင်း တံခါးလာဖွင့်ပေးတဲ့ခြံစောင့်လေးကြောင့် နိုင်းစောင့်ဆိုင်းစရာမလိုတော့ဘဲခြံအတွင်းသို့သာ မောင်းဝင်လာခဲ့သည်။
တီ..........
နိုင်းကားပေါ်ကဆင်းပြီး ပေလွှာ့အားကားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ကားပေါ်ကထဲက မျက်နှာသိပ်မကောင်းတဲ့ပေလွှာ ဘာကိုအလိုမကျဖြစ်နေမှန်းနိုင်းမသိတော့ပါ။အခုလည်းကားပေါ်ကဆင်းဆင်းခြင်း ညိုးနေဆဲမျက်နှာလေးကိုဘဲတွေ့ရပြန်သည်။
ညိုးနေတဲ့ပေလွှာ့မျက်နှာကိုမြင်နေရသည်ကလည်း နိုင်းအတွက်အဆင်မပြေပါ။ပေလွှာမျက်နှာညိုးနေရင် ရင်အပူရဆုံးနဲ့စိုးရိမ်ရဆုံးကသူဘဲမို့ အခုလည်းနိုင်းမနေနိုင်စွာဖြင့်......
"နေမကောင်းဘူးလားပေလွှာ ပါးကနာနေလို့လား၊မောင်တို့ဆေးရုံဘဲပြန်သွားကြမလားဟင်...ကျစ် မောင်တော့မင်းကိုဆေးရုံကအမြန်ဆင်းခိုင်းမိတာမှားပြီထင်ပါတယ်"
တစ်ပွစိစိနဲ့သူ့ကိုယ်သူအပြစ်တင်စကားတွေကိုထပ်တလဲလဲပြောနေတဲ့ နိုင်းကြောင့်ပေလွှာပျော်ရမည်လား...စိတ်မကောင်းရမည်လားပင်မသိ။နိုင်းရဲ့ဂရုစိုက်မှုတွေကိုလိုလားပေမဲ့ အသေးအဖွဲတိုင်းကိုတော့စိတ်ပူမနေစေချင်တာကြောင့်.......
"ငါနေကောင်းပါတယ်မောင်ရယ် ပါးလဲမနာဘူးအဆင်ပြေတယ်၊ငါ နှိုင်းနဲ့မောင့်အတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်ယုံပါဘဲ"
"ဟ...ဘာဆိုင်လို့သူ့လိုမိန်းမမျိုးအတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရတာလဲ၊ပြီးတော့မောင်ကကောဘာဖြစ်နေလို့စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရတာလဲ"
"မောင့်အဖိုးတစ်ယောက်လုံးဆုံးသွားတာဘယ်လိုမှမနေဘူးလားမောင်"
နိုင်းဖြေလုဆဲဆဲမှာဘဲ........
"ဘယ်လိုမှနေဖို့မလိုပါဘူးသား"
အိမ်ထဲကထွက်လာပြီး ပြောလာတဲ့ဒေါ်မိုးနတ်ကြောင့်နိုင်းအနောက်သို့ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်မိ၏။အခန်းထဲကမထွက်တာနှစ်ပေါင်းအတော်ကြာနေပြီဖြစ်တဲ့သူမကို နိုင်းအခုလိုမြင်ရမည်ဟုထင်မထားချေ၊နိုင်းအံ့အားသင့်စွာဘဲ.......
YOU ARE READING
My Lifeblood(complete)
Romance"အချစ်ဆိုတဲ့အရာက မင်းနဲ့တွေ့မှငါ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးစုံလုံးကမ်းစေတာ ပေလွှာ" နိုင်းနတ်ဆေး+ခမ်းပေလွှာ
