(Unicode)
ဆေးရုံရောက်ကထဲက ထိုလူနဲ့ကလေးငယ်နှစ်ယောက်လုံး ပေလွှာ့ကိုမတွေ့ရတော့ချေ။ဆရာဝန်တွေလက်ထဲရောက်နေတဲ့ပေလွှာ့အခြေအနေကိုလည်း သူတို့မသိရသေး။အပြင်မှာဘဲထိုင်ရင်း နာရီတကြည့်ကြည့်နဲ့စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ရလေသည်။
ကျွီ............
သူတို့အချိန်အတော်ကြာအောင်စောင့်ဆိုင်းပြီးခဏအကြာ ခွဲခန်းထဲကထွက်ပေါ်လာတဲ့ဒေါက်တာတစ်ယောက်ကိုမြင်သည်နှင့်........
"အခြေအနေဘယ်လိုလဲ ဒေါက်တာ"
"သိပ်ပြီးစိုးရိမ်စရာမရှိတော့ပါဘူး။ပါးကဒဏ်ရာကပြင်းထန်ပေမဲ့ ဝမ်းဗိုက်ကဒဏ်ရာကသိပ်ပြီးမနက်ဘဲ ရှပ်ထိယုံလောက်ပါဘဲ"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဒေါက်တာ"
"ရပါတယ်ဗျာ ဒါကကျွန်တော်တို့အလုပ်ဘဲလေ။သြော် သိပ်မကြာခင်မှာလူနာသတိရပါလိမ့်မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဒေါက်တာထွက်သွားပြီးနောက် ထိုလူသူ့ဘေးကကလေးငယ်အားပြုံးကြည့်လျက်.......
"ခဏနေရင် ဟိုအကိုကိုသွားတွေ့မယ်...လိုက်မှာလား"
မုန့်များတစ်ထုပ်မှမရောင်းရသေးတဲ့ခြင်းတောင်းကိုကလေးငယ် တစ်ခဏမျှစိုက်ကြည့်ပြီးနောက် ထိုလူဘက်သို့ပြန်လှည့်ကြည့်၍ပြုံးလျက်သာခေါင်းငြိမ့်ပြလေ၏။
အခြေအနေကိုရိပ်မိတဲ့ထိုလူကတော့ ကလေးငယ်ရဲ့မုန့်ခြင်းတောင်းကိုသူ့ဘက်ဆွဲကြည့်လျက်.........
"မုန့်တွေကစားကောင်းမဲ့ပုံဘဲနော် ချာတိတ်"
ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးနဲ့ခေါင်းလေးငြိမ့်ရှာတဲ့ကလေးငယ်က သူ့ခြင်းတောင်းထဲကမုန့်ထုပ်လေးတစ်ထုပ်အားဆွဲထုတ်ပြီး ထိုလူရဲ့အားကမ်းပေးလိုက်သည်။နောက်မှ.......
"တစ်ထုပ်၁၀၀ဗျ အရမ်းစားကောင်းတယ်".....ဆိုကာ မုန့်လေးများပင်ထုတ်ရောင်းလို့နေလေသည်။
ကလေးငယ်ကမ်းပေးတဲ့မုန့်လေးကိုယူပြီး ငှက်ပျောဖက်ထဲကမုန့်လေးကိုဖြည်စားနေတဲ့ထိုလူလဲ ဝါးရင်းဝါးရင်းဖြင့်ချိူအိနေတဲ့အရသာလေးကိုခံတွင်းတွေ့သည်ကော ကလေးငယ်ကိုသနားသည်ေကြာင့် မုန့်များအားလုံးဝယ်ရန်သာဆုံးဖြတ်လိုကရာ.......
YOU ARE READING
My Lifeblood(complete)
Romance"အချစ်ဆိုတဲ့အရာက မင်းနဲ့တွေ့မှငါ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးစုံလုံးကမ်းစေတာ ပေလွှာ" နိုင်းနတ်ဆေး+ခမ်းပေလွှာ
