36

148 5 4
                                    

Zawgyi

ေတာင္တန္းေတြပတ္ကာရံထားတဲ့အင္းေလးေရျပင္က်ယ္ဆီကေန ေျခတံရွည္အိမ္စုစုကေလးေတြရဲ႕ၾကားထဲ စက္ေလွ
တစ္စီးေရာက္ရွိလာသည္။ကြၽန္းပ်ဥ္ေထာင္နဲ႔အိမ္အိုႀကီးေရွ႕က ဆိုင္းဘုတ္ေလးျဖစ္တဲ့ အင္းေလးရိုးရာေငြထည္လုပ္ငန္းဆိုသည့္ဆိုင္းဘုတ္မွ ေဖာင္းႂကြစာလံုးမ်ားေတာင္ကြာက်ေနၿပီ။

"ေက်းဇူးပါဦးေလးေရ..."

ေမာင္သည္ ေလွသမားႀကီးကိုႏုတ္ဆက္လိုက္ကာေလွေပၚမွဆင္းလိုက္သည္။ထို႔အတူ အေနာက္ကေတာက္တက္လိုကပ္ပါလာသည့္ ရွင္းကလည္း သူနဲ႔အတူ ေလွေပၚမွခုန္ဆင္းလိုက္ျပန္သည္။

"ဒီေနရာလား..အရမ္းေခ်ာင္က်လြန္းတယ္မထင္ဘူးလား။"

"ေခ်ာင္က်တာမဟုတ္ဘူး။လက္တြဲေခၚဖို႔ထက္ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ခ်င္ၾကတဲ့မင္းအေဖတို႔လို လုပ္ငန္းႀကီးေတြေပၚလာတာေတြနဲ႔ ျပည္တြင္းျဖစ္ကိုစိတ္မဝင္စားၾကေတာ့တဲ့လူေတြေၾကာင့္ ရိုးရာလက္မႈလုပ္ငန္းေတြတိမ္ေကာလာတာ။"

သူေျပာလိုက္တဲ့စကားကို တစ္ခြန္းမက်န္ႏုတ္ခမ္းေလးေထာ္ၿပီးျပန္ခံေျပာေနတဲ့ေမာင္ေၾကာင့္ ရွင္းသေဘာတက်ၿပံဳးရယ္လိုက္သည္။

"ဘာရယ္တာလဲ။"

"သေဘာက်လို႔ေလ။ေမာင္ေျပာတာ ကိုယ္လက္ခံပါတယ္။
လက္ခံလို႔လည္းဒီအထိ ေရာက္လာတာေပါ့။"

"ဘယ္သူလဲခဗ်ာ။"

တံတားငယ္ေပၚမွာ အေျခအတင္ျဖစ္ေနၾကတဲ့သူတို႔နွစ္ေယာက္စလံုးအိမ္ေပၚထပ္ကအသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။အသားညိဳညိဳအရပ္ပုပုနဲ႔ရိုးသားသည့္မ်က္နာထားျဖင့္ေမးေနေသာ ဦးေလးႀကီးကိုနွစ္ေယာက္စလံုးၿပံဳးျပလိုက္သည္။နွစ္ေယာက္မွာတစ္ေယာက္က လက္တစ္ဖက္မရွိဘဲလက္တုတစ္ခုဝတ္ဆင္ထားသည္။သူတို႔နွစ္ေယာက္စလံုးမ်က္နာခ်ိဳေသြးလိုက္ေပမဲ့ အိမ္ေပၚကလက္တုနဲ႔ဦးေလးႀကီးကေတာ့ ေမာင့္ကိုျမင္တာနဲ႔ မ်က္နာေၾကာတင္းလာသည္။

"ကိုေသာ္ကေမာင္ ထပ္ၿပီးက်ေနာ့္ကိုစံုစမ္းျပန္ၿပီလား။
ဒီကတစ္ေယာက္ကေရာ ဘယ္သူလဲ"

"က်ေနာ္က GMကပါ။ဦးေလးနဲ႔ေတြ႕ၿပီးေျပာစရာေလးရွိလို႔"

"ျပန္ေတာ့.."

Diary of Poinciana: Blue JacarandaWhere stories live. Discover now