Dark Passenger

2

İyi okumalar canlar

Umarım bölümü beğenirsiniz 🖤

_____

Beni kurtaran adamı görmeyeli bir hafta geçmişti. Her akşam iş çıkışı ara sokaklardan gidiyordum ki onunla karşılaşabileyim ama o ortalıkta yoktu. Teşkilatın benimle işi yoktu şu anlık. Vampirlerin öldürdüğü insan sayısında da artış vardı. Ama ben hala kimseye vampirlerden bahsetmemiştim. Korkuyordum da çünkü varlıklarından emin bile değildim.

Bugün hiç vampir tarafımdan öldürülmüş biri yoktu. Ama bir cinayet vakası vardı ve ölüyü incelememi istemişlerdi. Şu an onun için hazırlanıyordum.

Bu cinayete kurban giden insanı incelemem bayağı uzun sürmüştü açıkçası. Değişik deliller bulmuştum. Bir de bunları rapora geçirme işi vardı tabiki. İşten ancak on bir gibi çıkabilecekmişim gibime geliyordu. Raporu da tuttuktan sonra masamı toparlayıp montumu da giyerek odadan çıktım ve hastanenin çıkışına doğru yürüdüm.

Kendimi çokça yorgun hissediyordum ama evime varmama az kalmıştı. Ara sokaktan çıkmamla duyduğum şiddetli fren sesi ve bana hızlı olmasa da çarptığını hissettiğim araç ile yere sert bir düşüş yapmıştım. Bir anlığına gidip gelen bilincim açılmaya başladığında ilk hissettiğim arabanın çarptığı bacağımda ki o ağrı olmuştu. Arabadan inen sürücü yanıma çömelmiş bana sesleniyordu. Tanıdık gelen bu sesle yerimden hafifçe doğruldum. Doğrulamamla bacağıma daha şiddetli bir ağrı saplanmıştı. İnleyerek bir elimi ağrıyan bacağıma koydum ve yanıma çömelen kişiye döndüm.

Bana çarpan adam dün hayatımı kurtaran o adamdı. Şaşkınlıkla birbirimizin yüzüne bakarken o benden önce şoktan çıkmıştı. "Neren incindi?" Diye sormuştu. Ağrıyan bacağımı göstererek "Bu bacağım çok ağrıyor" demiştim. "Tamam seni hastaneye götürmeliyiz. Ayağa kalkabilir misin?" Bacağımı hareket ettirmemle tekrar şiddetlice saplanan ağrı ile inleyerek gözlerimi yummuştum. Yanımda ki adam ayağa kalkıp "Anlaşıldı ayağa kalkamayacaksın" dedi ve arabanın arka koltuğunu açtıktan sonra tekrar yanıma gelip beni kucağına yan bir şekilde aldı.

Kucağına alırken hareket eden bacağıma tekrar ağrı saplanırken ağzımdan kaçan işlemeleri tutmaya çalışmadım. Ağrım gerçekten çoğalmıştı. Beni dikkatlice koltuğa oturttuktan sonra kapımı kapatıp ön koltuğa yerleşti ve arabayı hastaneye doğru sürmeye başladı. "İyi misin?" Başımı olumsuz anlamda sallayıp "Ağrım arttı" demiştim.

Hastanenin önünde durduğumuzda hızla arabadan inip sedye istemişti. Yanımıza doğru gelen sağlık çalışanlarıyla o da benim kapımı açıp beni yavaşça kaldırdı. Bacağımın ağrısıyla inleyerek gözlerimi kapattım. Yanımıza gelen sedyeye beni yatırdıktan sonra hızlıca hastaneye giriş yapmıştım. Peşimden o da geliyordu.

Bacağımı alçıya almışlardı. Onun haricinde yere sert düştüğüm esnada çarptığım başıma da pansuman yapılmıştı. Düştüğümde gidip gelen bilincimin açıklaması bu olmalıydı. Şu an hastane odalarından birine daha yeni alınmıştım. Hemşire serumu taktıktan sonra alçılıda olan bacağımı yastıkla desteklemiş ardından da odadan çıkmıştı. Bende yorgunlukla gözlerimi kapatıp başımı yastığa bıraktım. Odanın açılan kapısıyla içeriye birinin girdiğini anlamıştım. Yanıma kadar gelen ayak seslerini duysam da yorgun olduğumdan gözlerimi açmamaya kararlıydım.

"İyi misin?" Duyduğum sesle gözlerimi aralamadan ona cevap vermiştim. "Evet iyiyim. Sadece çok yorgunum" beni onaylayan bir mırıltıdan sonra tekrar konuştu "Polisler ifadeni almak için gelecekler" duyduklarımla gözlerimi araladım. O doğrudan bana bakıyordu. "Tamam" biraz tuhaf bir şekilde söylemiştim.