THE BILLIONER SPOILED BRAT

🌷PAGKUKULANG (chap 5)🌷

YUZEY'S P.O.V.

Hi I am Yuzey Hee Smith 20 yrs old wala akong hilig kundi ang magbasa presenting myself a lonely life that I have. Well Sanayan lang yan ayukong magkwento dahil nasasaktan lang ako.

Any ways nandito ako sa Veranda dito sa bahay nag momoni moni just kidding, habang nakatingin ako sa malawak na langit siya namang dinig ko sa boses ni Mommy mula sa baba.

Agad akong bumaba at naabutan ko siyang may kausap sa phone ngunit agad din naman niyang pinatay yon ng makita niya ako, naglakad siya palapit sakin, hinawakan ang kamay ko bago himasin ang mukha ko habang ako nakakunot ang noong nakatingin sa kanya.

"I got the news about what happen to you at S.F.B.U (San Francisco Bridge University) are you okay? Aren't you hurt?"

Tininggal ko ang kamay niya sa pagkakadampi sa mukha ko bago naglakad ng ilang hakbang palayo sa kanya habang nakatalikod.

" alalang alala ka yata? You shouldn't bother to go home anymore dahil ayos lang ako. Isa pa pwedi ka namang tumawag para alamin and nangyari at hindi mo na kailangang umuwi dahil sa natanggap nyong balita "

Oo tama galit ako sa kanila, mula pagkabata si Nana Gema lang kasakasama ko, ni minsan nga hindi ko pa sila nakasabay kumain kahit isang beses lang kung tutuusin mas magulang pa ang turing ko kay yaya kesa sa kanila.

" Zey we were worried about you kaya ako nandito" turan niya, worried? Ano to?Kapag mamatay na ako saka lang sila umuwi? Kapag may masamang mangyari sakin Saka lang sila uuwi? Nakakatawa.

" you know what Mom? Tama na wag mong ipakita sakin na nag aalala ka dahil alam naman natin na Simula palang wala kayong pakialam sakin. Don't worry I can handle myself so stop being concerned ".

Pinipigilan kong wag sumigaw o kahit makita man lang niya na tumulo ang luha ko, ayukong kaawaan niya ako sa mababaw na dahilan, para sa kanila kung tungkol sa pagbibigay ng oras sakin ang pag uusapan baliwala yon.

" I know you hate us, but please understand that we only doing this for your good" agad akong napatingin sa kaniya dahil sa sinabi niya.

"For my good? Kasama po ba dyan yong kawalan ng oras sakin? Kasama po ba dyan yong...Yong pakiramdam na mag isa? Yong tipong si nana Gema lang ang kinalakihan ko? What you are doing is not for me you are doing it for your own interest"

Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko, hindi ko na napigilan pa. Wala e sobrang bigat talaga , ma's maayos ako kapag wala sila ma's maayos ako kapag si yaya ang kasama ko.

Nang dahil kay nana ramdam ko na kahit papaano may ina ako. Gusto kong isumbat sa kanya yon, gusto kong sabihin lahat ng hinanakit ko sa kanila but I feel that it wasn't enough para magbago ang lahat.

"Bilang magulang, your father and I are just doing our responsibility to you as our child pero kung hirap kang tanggapin at paniwalaan yon it's not my fault anymore" umiiyak niyang sagot.

Lumabas din ang totoo. Tumango tango ako sa sinabi niya
"see? You Don't really care about me, dahil ang importante sa inyo ay pera at negosyo nyo. I hope when the time comes you will bring all that to death you are so selfish!!!!"

Napahawak ako sa pisnge ko ng maramdaman ko ang sampal niya. Tiningnan ko siya bago umiling iling. Tumulo ang luha ko kaya agad akong tumakbo papunta sa itaas, I locked the door of my room at doon ako umiyak.

Napakamakasarili, I do everything they want pero bakit hindi sapat? Ito ba ang pakiramdam ng mabuhay sa yaman pero walang magulang? Ma's gusto ko nalang maging mahirap kesa sa ganitong setwasyon ayuko ng ganito nakakapagod.

Kahit anong gawin kong pag papaintindi sa sarili ko na kaya kong intindihin ang trabaho nila hindi ko magawa dahil nasasaktan ako.
" Zey?, I'm so sorry please talk to me anak, I didn't meant that" Mom