40

40 9 0
                                    

Chapter 40


"Huh?" tanong ko agad dahil nakatayo lang naman kami dito sa balcony tapos magtatanong siya ng ganon.


"What is your ideal age to marry?" he repeated.


"Huh?" tanong ko pa ulit dahil nalilito na 'ko.


He pouts, "Ilang taon ka gusto mo magpakasal? Do you still want me to repeat it in French, my love?"


Tinignan ko siya ng masama at mahinang hinampas ang braso niya.


"I mean, why would— nevermind," baka kung ano pa masabi ko, nakakahiya.


"So? Bawal ba sabihin? Secret ba 'yon?" pang-aasar niya sa akin.


"Late twenties, I guess? I feel like I'm old na when I'm already in my thirties." sagot ko sa kanya. "But who knows, we'll never know what would happen so baka delayed or anything since I'm still in residency. Sa schedule rin siguro— it's hectic." I shrugged so he won't make a big deal out of it. "What about you?" I asked.


I also want to know his point of view about this marriage.


He just shrugged, "I'm not sure..." he said.


I felt like my heart broke but... it's okay. It's a process baka ayaw pa lang niya sa ngayon.


I wanted to talk about marriage pero ngayon parang ayaw ko na. Ang awkward naman kasi!


Nagulat ako nang bigla niya akong niyakap mula sa likod, his chin were resting on my shoulder while we're both looking at the clouds and the tall buildings in front of us.


"I love you," he whispered to my ear.


Does he love me enough for him to have the idea of marrying me? It'll surely hurt if he doesn't.


"Love you," I whispered back.


Pagkatapos ng pag-uusap namin sa balcony kung ilang taon namin balak magpakasal ay wala na ulit sa amin ang nag bring up ng topic na yon. Siguro para 'di na lang awkward. Mukhang hindi pa rin siya decided, okay lang naman sa akin dahil alam ko naman na marami pa kaming ginagawa sa ngayon.


Marriage can still wait. Hindi naman ako nagmamadali, pero bahala na. Naguguluhan lang ako lalo kapag iniisip ko pa yung gabing bagay. Kung ayaw niya edi ayaw. Hindi ko na nga lang alam kung anong mangyayari sa amin kung ganon.


Tuloy-tuloy pa rin ang residency namin for the past few days, wala naman nagbago sa routine namin, okay pa rin naman kami. We don't need each other often pero pareho naman kami ng inuuwian kaya okay lang rin sa amin.


Hindi pa nakakauwi si Lucas kaya nandito lang ako sa kwarto niya at nagiiskincare habang ka-video call sila Reece at Jade.

Identifying Our Trope (Metanoia Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon