Savcı Bey

BÖLÜM 18

Uzun bir süredir yazmadığımın farkındayım bu yüzden sizden öncelikle çok özür diliyorum . Ama şundan emin olabilirsiniz ki bölüm sayısını arttırmaya çaba göstereceğim . Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmazsanız çok sevinirim keyifli okumalar . 

''Mantığı , kararları ve duyguları . Karar vermenizde duygularınızı arka plana atmanız gerekecek . Öyle manzaralarla karşılaşacaksınız ki duyması bile şuan sizin için ürkünç gelecek ama bu yola baş koyduysanız buna katlanmak mecburiyetindesiniz . Örneğin bir kadın cesedini kaldırmak için imzaya gittiniz kadını incelemek zorundasınız ve kadın param parça olmuş vaziyette , kolu bir tarafta bacağı diğer tarafta veya başka bir ceset incelemeye gittiniz kafası kesilmiş parmakları ağızına koyulmuş düşünün ne kadar mide kaldırıcı değil mi ? '' Salondaki kişilerin yüzleri ekşidi  ''Evet bence de öyle ama bir zaman sonunda alışıyorsunuz . Hatta acıma duygunuz kayboluyor her meyyitin yüzüne baktığınızda sadece ölü bir adam göreceksiniz , ama ilk başlarda o ölen adamın her şeyini düşüneceksiniz soyunu , sopunu , duygularını , çoluğunu çocuğunu , nasıl yaşadığını falan filan işte ama dediğim gibi işin sonuna doğru renkler değişecek ve artık duygusuz bir insan olacaksınız , bunu koruyabilen çok az sayıda meslektaşımı tanıyorum . Hepsinin ortak bir yanı var evliler ve çocuk sahibiler . ''

Salondan bir gencin eli havalandı bir suali vardı belli ki . 

'' Peki efendim siz ? Siz duygularınızı koruyabildiniz mi ? ''

'' Adınız neydi genç çocuk ?''

'' Adım Baran efendim''

'' Baran , çok güzel isimdir . Bu sualinin yanıtını bende bilmiyorum çocuk . Bazen insan bilinmezin ortasında kalır . Ama sanırım ben duygularımı muhafaza edemedim . ''

'' Teşekkür ederim efendim ''

Çocuk oturdu ve Onuru dinlemeye başladı

'' Konuşmamı şöyle bitireyim duygularınızın ya da mantığınızın yanında olmak sizin elinizde fakat mesleğinizde sürekli mantıktan yana olmanız gerekmekte . İyi günler dilerim ''

Ve Onur sahneden indi kendisini koltukta beklemekte olan Arminanın yanına oturdu

'' Neden öyle dedin Onur? ''
'' Ne dedim Armina ?''
''Duyguların olmadığını ''
'' Yok çünkü babam duygularımı çok küçük yaşta katletti benim ''
'' Peki bana karşı olan duygun o ne olacak ?''
'' Bak Armina eğer sana gerçekten aşık olsaydım bunu unutmazdım çünkü aşk öyle alelade küçük bir hafıza kaybıyla unutulacak kadar hafif bir duygu değil ''
'' Yani bana aşık değilsin ''
'' Evet ve bunun farkında olduğum için çok müteşekkirim ''
Arminanın yüzü düştü , üzüldüğü her halinden belliydi
'' Armina üzülme bu senlik bir şey değil ki . Benim sıkıntım ruhsuz bir insan olmam . ''
Onur iç çekti ve Arminanın yüzünü ellerinin arasına alarak konuşmaya devam etti
'' Benim için renkler yok ki Armina her şeyim siyah her şeyim hüzün ve yalnızlık . Hava güneşliyken bile aslında yağmurlu benim için. O yüzden üzülme sen bir pamuk kadar saf ve temizsin üzülmeyi hak etmiyorsun . Hele benim gibi bir adam için asla üzülmemelisin ''
Armina kendi kendine düşünmeye başladı arkasına yaslanarak . Ne masumluk diye geçirdi içinden . Çok masumum çok saf ve temizim ne demezsin sütten çıkma ak kaşığım . Sonra kalktılar ve sonu gelmez bir sessizlikle arabaya bindiler .

''Nereye bırakayım seni ? ''
'' Ormana ''
''Ormana mı ? Ne işin var ormanda ?''
''Bana savcılık taslama Onur ''
'' Savcılık taslamıyorum Armina sadece nedenini merak ediyorum ''
''Nedenini görebilecek kadar zeki bir adamsın ''
''Armina lütfen yapma böyle ''
''Ne yapıyorum Onur ? Ya da ben mi yapıyorum ? Onca yaşanmışlığın içinde sen bana gelip aşık olmadığını söylüyorsun ''
Gözleri dolu dolu oldu ve sesine inceden bir titreme yerleşti.
''Ben aşık olduğum aşkla bakan adamı geriistiyorum Onur . Sen bu değilsin , sen asla böyle konuşmazsın en azından öylekonuşmazdın bana karşı . Bu kadar basit mi her şey ? Bu kadar basit mi Onur ! Benben seni -''
Sözünü bitirmeye gücü yetmedi ve kafasını cama yaslayıp uzun zaman boyuncaiçinde tuttuğu gözyaşını seller gibi koyu verdi . Onur sesini çıkartmayacesaret edemedi çünkü Arminayı daha fazla üzmekten korktu . Onu istediği ormanevine götürdü ve eve gitmek üzere tekrar arabayı çalıştırdı henüz yedi kilometregitmişti ki şiddetli bir bağırma sesi işitti ormanlık alanda hemen geri döndüArmina için tedirgindi başına bir şey gelmiş olma ihtimalinden korkuyordu .