ချစ်ခင်ပွန်း ( ဘာသာပြန် )

အပိုင်း ၃၆ ( Genius Slacker 19 )

ပထမဆုံးစာမေးပွဲပြီးနောက် ကျောင်းသားများသည် လူအုပ်ကြီးလိုက် ထွက်လာကြသည်။

မိဘများက သူတို့၏သားသမီးများထံသို့ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လျှောက်သွားကာ နွေးထွေးမှုနှင့် ဂရုစိုက်မှုတို့ကို ပေးရင်း အချင်းချင်း ပွေ့ဖက်ထားကြသည်။

ထိုကလေးများကမူ အချို့မှာ ‌စိတ်အေးလက်အေးရှိပြီး အချို့မှာ လေးလံသော အမူအရာ ရှိနေကြကာ အချို့က ဂရုစိုက်ပုံမပေါ်ဘဲ အချို့က ငိုချတော့မည့်ဟန်ပေါ်သည်။

ဤလူများထဲတွင် ယန်ကျင်းဇီသည် အလွန်သိသာထင်ရှားနေသည်။

သူက အရပ်ရှည်သည်၊ ချောမောပြီး စတိုင်ကျကျ ဝတ်စားသည်။ အမြဲတမ်း သူ့ကြည့်ရတာ... သူ့အနားမှ ကျောင်းသားများနှင့် ဝေးကွာနေတတ်သည်။

ပိုအရေးကြီးသည်မှာ သူ့တွင် အပြုံးများသာ ရှိပြီး အလွန်စိတ်ကောင်းဝင်နေပုံပေါက်သည်။

အချို့မိဘများက သူ့ကို မြင်သောအခါ သူတို့က ထိုသူသည် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲရလဒ်များ အကြောင်းကို ဂရုမစိုက်သော ဆန်ကုန်မြေလေးတစ်ယောက် ဖြစ်မည်ဟု တိတ်တဆိတ် ခံစားလိုက်ရသည်။

အမှတ် ၁ အထက်တန်းကျောင်းသည် အဓိကအထက်တန်းကျောင်း ဖြစ်သော်လည်း အခြားသာမန်‌အထက်တန်းကျောင်းမှ ကျောင်းသားများသည်လည်း ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲတွင် ပါဝင်ဖြေဆိုရန် ဤနေရာသို့ ရောက်ရှိနေကြသည်...

ယန်ကျင်းဇီသည် အဖေယန်နှင့်အမေယန်စီသို့ တိုက်ရိုက်လျှောက်သွားသည်။

" အဖေ အမေ ဘာလို့ အပြင်မှာ စောင့်နေတာလဲ? " ယန်ကျင်းဇီက မေးသည်။

" ငါတို့ စိတ်မချဘူး။ " အဖေယန်နှင့်အမေယန်တို့က မေးရန် လျှောက်လာသည် : " မင်း ပင်ပန်းနေပြီလား? ဗိုက်‌ဆာနေလား? စားစရာက ဟိုတယ်မှာ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။ မင်း အခု အဲ့ကိုသွားချင်လား? "

" အိုကေ! " ယန်ကျင်းဇီက ပြောသည်။ " အန်းရှိူ့လည်း ကျွန်တော်နဲ့ လိုက်လာလိမ့်မယ်။ အဆင်ပြေတယ်မလား? "

ချန်အန်းရှိူ့သည် ယန်ကျင်းဇီ၏နောက်သို့ လိုက်လာသည်။ အဖေယန်နှင့်အမေယန်တို့ကို တွေ့တော့ သူ နည်းနည်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည် : " ‌ဦးလေး၊ဒေါ်လေး။ "