RUH LEKESİ(düzenleniyor)

5. Belirsizlik

OY VE YORUMLARINIZLA DESTEKLERİNİZİ BEKLİYORUM ARKADAŞLAR.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

Tüm hislerim artık tek bir noktadaydı. Öfke... Yanlarında kalmaya bile tahammülüm yoktu, sınıftan çıktım. Günlerdir yaşadığım her sıkıntı kalbime yük bedenime sıkıntıydı. Çaresizlik hissi beni boğmuştu.

Uzun zamandır bunlarla yalnız boğuşmaktan yorulmuştum. Sanki okyanusta bir tahtanın üzerinde hayatta kalma savaşı veriyordum ve yardım gelmiyordu. Bir süredir insanlar gibiydim. Onlar kadar çaresiz, yalnız ve kimsesiz... Onlar buna nasıl katlanıyordu?

Biri bileğimden beni yakaladığında Chris'in peşimden geldiğini fark ettim. Sarıldığında da ağladığımı... Kolları her zaman olduğu gibi sığındığım limanımdı. Soru sormadı, konuşmadı. Ağlamama izin verdi.

İşaretsiz olmak iyi değildi, herkese gerçek anlamda arızalı olduğumu gösterecekti. Yine de bir sorunu tanımlamak bazen çözümden daha zordu. Ve ben artık sorunumun ne olduğunu öğrenmiştim. Hem de Lucifer tarafından...

Lucifer kötü olan bir sürü şeyin temsiliydi, ama yalancı değildi. İnsanları kandıran, manipüle eden biri için garip bir karakter özelliğiydi. Yine de sorularıma yanıt, ruhumun çektiği acıya da bir merhem olmuştu.

En önemlisi de bir cevap aldığım için bir yanım rahatlamıştım. Şimdi daha büyük sorularla baş başa kalsam da sorunu bilmemek beni daha fazla tüketmişti.

Geri çekildiğimde Chris'in ifadesi epey gergindi. Bu zamana kadar beklemesi bile mucizeydi ve o sabretmişti. Şimdi her şeyi öğrenmesinin vakti gelmişti. Yalnızca neyi ne kadar anlatmam gerektiği konusunda kararsızdım.

"Hazel, iyi misin?"

Soruya hazırlıksız yakalamıştım. İçiniz donduğunda ne hissedebilirdiniz ki?

"Bilmiyorum."

"Göle gidelim mi?"

"Olur."

İçimdeki karmaşa sürerken göle geldik.

"Seninle ne konuştu?"

"Bana kim olduğumu sordu."

Chris şaşkınlıkla bana baktı.

"Sen ne dedin?"

"Bunu bilmediğimi söyledim."

"Lucifer niye geldi?"

İşte şimdi asıl konuya gelmiştik, fakat söylersem Chris'i de bu işin içine sürüklemiş olacaktım. Kararsızlığım yüzünden bir süre konuşamadım. Anlattıklarım yüzünden Chris zarar görürse ne yapardım? Onu korumalıydım.

Yalnız daha önemli bir kısım vardı. Lucifer'ın yanımıza gelme nedeni benim için de bir sırdı.

Göz göze geldiğimizde artık endişeli olduğunu gördüm. Keşke normal biri olabilseydim...

O an konunun saklayamayacağım kısmını fark ettim.

"Lucifer derse geldiği gün durumumu fark etmiş. Yani benim şey olduğumu..."

"Ne?"

"İşaretsiz."

Gözleri şokla açıldı. Korku gözlerindeki en bariz duyguydu. Ne olursa olsun o değerlimdi ve benim için endişelenmemeliydi.