Barry Allen- najszybszy żyjący człowiek na ziemi?
Może i tak było, dopóki nie pojawiła się Silver. Silver to dwudziestodwuletnia Louise Pierce.
Rok po wybuchu akceleratora, gdzie dostała swoje moce, ponownie wraca do Central City wraz ze swoją rodz...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
❝𝐒𝐞𝐜𝐫𝐞𝐭❞
Barry Allen to Flash.
Ta myśl ciągle krążyła mi po głowie, kiedy przemierzałam korytarze S.T.A.R Labs. W momencie kiedy fakty o czerwonym sprinterze zalały mój umysł i uświadomiłam sobie kim on jest, uciekłam z miejsca walki, nawet nie odpowiadając Flashowi. Choć chciałam już porozmawiać z siostrą o moich odkryciach, musiałam jednak wrócić do laboratorium, aby przebrać się w normalne ubrania. Moje rozmyślanie przerwała osoba, która wpadła we mnie z impetem. Podniosłam wzrok, napotykając dobrze mi znane zielone tęczówki. Moje serce zaczęło szybciej bić.
- Lubisz wpadać na ludzi, co?- rzuciłam, próbując się uspokoić
- Wybacz. Znowu.- uśmiechnął się przepraszająco i ominął mnie
Zauważyłam, że kuleje na jedną nogę.
- Ej Barry, stój na chwilę!- zatrzymałam go- Co ci się stało?
- Co?- zapytał, udając, że nie wie o co chodzi
- No w nogę. Kulejesz.- sprecyzowałam
Allen potarł nerwowo kark.
- Potknąłem się. Niezdara ze mnie.- zacisnął wargi
Dostrzegłam na jego nogawce rosnącą plamę krwi.
- Musiałeś nieźle się przewrócić skoro masz...- przerwałam, przypominając sobie o metalowym ostrzu, które przeszyło nogę Flasha. Oblało mnie poczucie winy- Chodź, lepiej ci to opatrzę.
- Nie, nie. Naprawdę, nie musisz.- zaoponował szybko
- To nie było pytanie, Allen.
Złapałam go za nadgarstek i ruszyłam w stronę pomieszczenia medycznego. W środku na szczęście nie było nikogo innego oprócz nas. Odłożyłam moją torbę na ziemię.
- Podwiń nogawkę i usiądź na tamtą leżankę.- poleciłam Barry'emu
Otworzyłam szufladę, szukając w niej opatrunków i płynu do dezynfekcji.
- Nie no, Lou.- zaczął się sprzeczać- Ja naprawdę...
- A co? Wolisz ściągnąć spodnie?- przerwałam mu z uśmieszkiem na twarzy
- C-co? Nie! Nie o to mi chodziło!- zarumienił się
- Więc zamilcz. Nie wypuszczę cię stąd bez badania.- mrugnęłam do brązowowłosego
Zakrył twarz rękoma. Westchnął.
- Musisz mnie zawstydzać?- mruknął
Zaśmiałam się głośno, zakładając rękawiczki.
- Nie wiedziałam, że tak na ciebie działam.- podeszłam do niego z potrzebnymi rzeczami
- Przestań.- Barry próbował udawać obrażonego, jednak dostrzegłam na jego twarzy uśmiech
Odstawiłam płyn i bandaże na bok.
- No dobra, zobaczmy twoją ranę.- odsłonił nogę. Rozcięcie zdążyło się już po części się zagoić- Mogło być gorzej. Obędzie się bez szycia.
Złapałam za płyn do dezynfekcji i oblałam nim ranę. Barry syknął.
- Wybacz.- mruknęłam, skupiając się teraz na opatrzeniu rozcięcia
Między nami zapadła niezręczna cisza. Spróbowałam ją przerwać.
- Too...- zaczęłam- Znalazłeś już sobie nowy obiekt westchnień?
- Co?- zapytał głupio
- No pytam się, czy znalazłeś już sobie inny obiekt westchnień niż Iris.- zaśmiałam się pod nosem- Pamiętasz? Rozmawialiśmy o tym u mnie w mieszkaniu.
Barry po chwilowym zastanowieniu się wbił we mnie spojrzenie, a na jego twarzy zawitał delikatny uśmiech.
- Wydaję mi się, że jest coraz lepiej. Możliwe, że ktoś tam jest.- oznajmił niepewnie
- To super.- odwzajemniłam jego uśmiech
Patrzyliśmy się na siebie przez moment. Odchrząknęłam, wracając do rzeczywistości. W końcu dokończyłam opatrywać jego ranę.
- Gotowe.- wyprostowałam się
- Dzięki.- Allen opuścił nogawkę spodni- Lou... Tak się zastanawiałem...
- Tak?- odwróciłam się od niego z zamiarem posprzątania niepotrzebnych rzeczy
- Obiecałem ci wynagrodzić moje nagłe wyjście.- włożył dłonie do kieszeni
Odwróciłam się w jego stronę zdziwiona. Nie spodziewałam się, że będzie o tym pamiętał.
- Masz teraz czas?- zapytał zielonooki
- Owszem. Jestem dzisiaj wolna.
- Świetnie.- Barry rozpromienił się- Możemy pójść do baru...
- O nie.- przerwałam mu, grożąc palcem- Z tą nogą do żadnego baru nie idziesz. Wszystkie są za daleko.
- Oj, no weź.- przekręcił oczami- Zaraz się zgoi.- machnął lekceważąco ręką
Zaraz się zagoi? Coraz bardziej się wkopujesz Allen.
- Ani mi się waż. Nadwyrężysz nogę i będzie klops. Zalecenie lekarza.
- Nie jesteś lekarzem.- zauważył rozbawiony
Wzruszyłam ramionami i złapałam za moją torbę.
- To może Jitters?- zaproponowałam- Jest dosyć blisko.
