Cowboy laarzen en zwarte gympen - Flikken stories

Stress

Nerveus ijsbeerde hij over de werkvloer. Collega's keken hem geërgerd aan, maar dat zag hij niet. Z'n hartslag was hoog, te hoog misschien wel. Hij voelde het zweet overal uitbreken en hij begon nog zenuwachtiger rondjes te lopen. "Ga eens zitten, man" zei een voorbijlopende collega. Nee, zitten kon hij niet. Dit was te belangrijk voor hem, voor zijn carrière.

Romeo stond op scherp toen hij de deurklink van het kantoortje hoorde opengaan. Mevrouw Zitman verscheen om het hoekje en rustig wenkte ze Romeo. Zijn hele lichaam stond gespannen toen hij het kantoortje binnenstapte. Hij volgde nauwkeurig alle bewegingen van mevrouw Zitman. Voordat Romeo iets kon zeggen, vroeg Zitman hem de deur dicht te doen. "Probeer te ontspannen, Sanders. Je maakt het je zelf alleen maar lastiger zo. Als je te veel stress hebt voordat er iets gebeurt is, heb je eigenlijk twee keer zoveel stress. Dus adem in, adem uit." Romeo bleef Zitman sceptisch aankijken. Hij had geen behoefte aan wijze woorden, hij wilde antwoorden. Hopelijk verlossing.

"Goed, ik heb overleg gehad met personeelszaken en zij vinden jou geschrikt genoeg om trainingen te gaan geven. Je gaat training geven aan middelbare scholieren, studenten en agenten lager in rang. We verwachten dat je feedback vraagt aan je zogenoemde leerlingen, zodat je jezelf kunt blijven verbeteren. Voor salarisverhoging en alle regeltjes die daarbij komen kijken, moet je toch echt zelf langs personeelszaken. Zij kunnen je ook nog begeleiden in het opstarten van de trainingen." Vragend keek Zitman Romeo aan. "Nog vragen?" Romeo schraapte zijn keel. "Nee." Toch bleef hij nog even in het kantoortje staan. Diep in gedachte verzonken. "Kan ik nog iets voor je doen, Romeo?" "Hoe vertel ik Marion dit? Ik ga nu minder met haar werken en ik weet niet hoe ik haar dat moet vertellen. Misschien is ze wel boos op mij, of erger: teleurgesteld. Ik laat haar in de steek omdat ik zelf zo graag aan mijn carrière wil werken. Is dit niet een egoïstische keuze? Had ik aan haar toestemming moeten vragen?" "Sanders! Je slaat nu door! Ga alsjeblieft even zitten en haal eens rustig adem. Al de hele tijd sta je stijf van de spanning terwijl ik je juist goed nieuws vertel." Romeo deed wat hem gezegd werd en ging eindelijk zitten. Hij probeerde zich te focussen op zijn adem. "Luister, hoe je het Marion gaat vertellen, moet je zelf weten. Ik zou een rustig moment zoeken. Als jullie bijvoorbeeld verslagen aan het typen zijn of als jullie pauze hebben. In het weekend is ook nog een optie. Zolang je het maar niet te lang uitstelt. Ook denk ik niet dat ze boos of teleurgesteld zal zijn, sterker nog: ik denk dat ze trots op je zal zijn. Daarnaast is het niet egoïstisch en je had niet haar toestemming hoeven vragen. Leg haar gewoon uit dat je dit graag wilde en dat het belangrijk voor je is. Uiteindelijk zal ze je begrijpen." Zitman keek Romeo medelevend aan. "Mag ik vragen waar deze onzekerheden ineens vandaan komen?" "Ik denk dat ik het spannend vind. Al die jaren hetzelfde werk en dan nu ineens een switch." "Maar je blijft hier nog gewoon werkzaam, hoor. Je mag nog steeds de straat op en boeven vangen." Romeo grinnikte om Zitmans woordkeuze. "Je gaat er alleen iets bíj doen" vervolgde Zitman haar verhaal. "Denk je niet dat je groeit door een keer buiten je comfort zone te gaan?" "Ja, daar heeft u gelijk in. Het neemt alleen niet weg dat ik het spannend vind." "Maar dat is ook niet erg. Een beetje spanning is goed. Dus, als jij gaat werken aan je stress, want de stress die je voor dit gesprek had was te veel, komt het helemaal goed." "Ja, baas!" Romeo stond op en keek mevrouw Zitman dankbaar aan.

"Nog één laatste ding, Sanders. Blijf jezelf! En blijven lachen! Dat waren twee dingen." Lachend schudde ze haar hoofd. "Je snapt wat ik bedoel." Zitman gaf Romeo een knipoog. Tevreden en opgelucht stapte Romeo het kantoortje uit. De stress was nergens meer te bekennen.

Wie kent het niet, stress hebben voor iets wat heel belangrijk voor je is? Ik probeer vaak op m'n adem te letten en te relativeren. De Engelse quote 'if you stress too much about something before it happens, you basically put yourself through it twice' vond ik mooi voor dit verhaaltje. Ik ben niet helemaal tevreden over het eind resultaat. Maar je kunt niet altijd een topprestatie leveren.