Cowboy laarzen en zwarte gympen - Flikken stories

Paracetamol/eigenwijsje

Licht hijgend liep ze de trap af de kelder in. Een paar zweetdruppels glinsterde op haar rood aangelopen voorhoofd. Gefocust op haar adem liep ze richting de koelkast. Haar huisgenoot stond te lezen aan het kookeiland. Ze zag het met vernauwde ogen aan. Bij de koelkast hield ze halt en zocht naar haar waterfles. Gulzig nam ze een paar slokken om vervolgens rechtsomkeer te maken naar de tafel. "Hoe ging het?" werd haar gevraagd toen ze net zat. "Prima, maar de verkoudheid heeft er wel goed ingehakt. Ik had last van m'n keel en ik moest extra op m'n adem letten. Daardoor liep ik wat minder lekker." "Hoeveel heb je dan gelopen?" "5 kilometer" zei Eva een beetje teleurgesteld. "Ik had zo graag meer willen lopen. Ik was zo gestrest deze dagen en ik wilde gewoon heel graag lekker rennen, maar die verkoudheid heeft roet in het eten gegooid. Daar baal ik van." "Hmm, ik hoor wat je zegt, maar ik vind het toch verstandig dat je weer rustig begonnen bent. Je lichaam heeft een opdonder gekregen van de verkoudheid en als je dan na een tijdje weer gaat hardlopen, moet je het rustig opbouwen." Wolfs legde een hand op haar schouder. Eva draaide verbaasd haar hoofd naar de hand op haar schouder. Tijdens het praten had ze niet doorgehad dat Wolfs naar haar toegelopen was. "Weet je Eef, hard voor jezelf zijn, kan je ver brengen. Maar lief voor jezelf zijn, geeft je kracht." Ze ontspande door zijn woorden en de duim die lichte bewegingen maakte op haar schouderblad. Een nieuwe slok water zorgde voor een kriebelhoest en ze verslikte zich. Al hoestend en proestend stond ze op om naar boven te gaan. "Begin jij zo met koken?" vroeg ze Wolfs. Zonder op een antwoord te wachten, stapte ze met twee treden tegelijk de trap op.

Niet veel later stapte ze onder de koude douche vandaan. Eva douchte altijd al koud. Ze had ergens gelezen dat het goed voor spierherstel zou zijn. Ook werkte het verfrissend en werd ze er wakker van. Deze keer werkte het niet zo goed. Ze kreeg het koud en een zeurende pijn ontstond in haar hoofd. Opzoek naar de paracetamol droogde ze zich af. Met handdoek en al liep ze de gang in. "Ik neem altijd mijn kleren mee de badkamer in" zei Wolfs bijdehand. Eva rolde met haar ogen en draaide zich om. Wolfs zag dat de opmerking verkeerd viel en z'n houding verzachtte. "Ik zoek de paracetamol en in de badkamer kan ik niks meer vinden." "Last van hoofdpijn?" "Ja, komt waarschijnlijk door al dat hoesten." "En door het hardlopen." "Hoezo zou het daar door komen?" vroeg Eva verdedigend en licht geïrriteerd. "Je bent te hard van stapel gelopen. Je had eerst helemaal fit moeten zijn om weer te gaan sporten." "Maar ik móest hardlopen! Ik was gestrest en ik wilde m'n hoofd leeg maken!" Wolfs keek haar verzuchtend aan. "Je hoeft je naar mij niet te verantwoorden, hoor. Doe dat maar tegen je lichaam." Geïrriteerd keek Eva hem terug aan. "Ik ga kijken of ik nog paracetamol in m'n kast heb liggen en jij gaat terug naar de badkamer om je aan te kleden." Eva hoorde Wolfs nog net 'eigenwijsje' mompelen toen hij van haar wegliep.

Wolfs zat al aan de tafel te wachten toen Eva de trap afgesjokt kwam. "Na het eten mag je er twee innemen" zei Wolfs al doelend op de paracetamol die op de tafel lag. Eva knikte afwezig. Met hangende schouders begon ze aan het eten. Het eten smaakte haar echter goed en ze at snel door. Wolfs kreeg een kleine glimlach op z'n gezicht. Na een tijdje waren ze klaar met eten. "Laat maar, dat doe ik wel even" zei Wolfs al doelend op de vaat. "Maar jij hebt al gekookt." "Ja en jij voelt je niet goed." Jawel, jouw eten heeft mij doen opknappen, dus dat kan ik wel." "Ik geloof ook best dat je het kan, maar ik doe het deze keer. Volgende keer ben jij weer aan de beurt. Neem nou maar die paracetamol van jou." "Eigenwijsje" kaatste Eva Wolfs' koosnaampje voor haar terug. Verbaasd keek Wolfs op, maar Eva glimlachte triomfantelijk terug. 

Hardlopen en verkouden zijn, gaat niet samen kan ik je uit ervaring vertellen. Ik denk trouwens niet dat Eva in de serie koud doucht, maar ach. Ik doe het wel, want het heeft zoveel voordelen (milieu, gezondheid, kleine overwinningen). <3