Cowboy laarzen en zwarte gympen - Flikken stories

Ringen

Ik zag haar zoekend de trap afkomen. Ze leek ergens anders met haar hoofd te zitten. Ze keek tussen m'n flessen sterke drank en zocht onder het tafeltje. Ze liep langs me richting de keuken en ging daar zoeken. Toen ik een paar pannen op de grond hoorde kletteren vroeg ik haar wat ze zocht. "M'n ring. Ik ben de tweede kwijt. Die van Frank." Eva keek me bedroefd aan.

Ik slikte m'n opmerking in en hielp mee met zoeken. "Waar heb je het voor het laatst gezien?" "Om m'n vinger. Hij zat voor het laatst om m'n vinger" zei Eva droog. Ik moest lachen. "Ja oké, maar waar of wanneer was je je er bewust van dat je ze alle twee nog om had?" "Gisteravond, op m'n kamer toen ik me aan het omkleden was." "Nou, dan moeten we boven gaan kijken denk je niet?" "Daar heb ik al gezocht, vriend. Niks gevonden." "Dat wil ik zelf nog wel eens zien." "Oké, jij zegt het." Ze hief haar handen verdedigend op en keek me eigenwijs aan.

Eenmaal op haar kamer vielen m'n ogen bijna uit z'n kassen. Eva had haar hele kamer overhoop gehaald. Overal lagen spullen. Kleding lag op de grond, het dekbed lag half op bed en de lades van haar nachtkastje zwierven verstrooid door de kamer. "Zo, jij wil je ring wel erg graag terugvinden" zei ik met opgetrokken wenkbrauwen. "Wolfs, ik heb geen zin in ruzie. Je helpt me of je helpt me niet. Ik heb geen zin in gewaagde en gedurfde opmerkingen." "Gehoord, over. Maar Eef, met deze troep kun je toch niet zoeken? Ik had nooit gedacht dat jij zo'n chaoot kon zijn." "Goed, hè?" Met haar handen in haar zij stond ze trots te kijken naar haar kamer. "Goed? Hoe wil je dit 'goed' noemen?" "Die troep niet, maar wel dat ik jou heb doen verrassen. Is er toch nog iets wat je niet van me wist." Ik moest om haar lachen.

"Zullen we dan maar aan de slag gaan, rechercheur? We hebben een zaak op te lossen. Ik stel voor dat we eerst een overzicht maken van dit hier, want zo kan ik niet werken. We leggen alles terug op z'n plek en dan beginnen we opnieuw. En misschien ligt het wel tussen al je kleding hier op de grond. Goed plan van aanpak?" "Aye aye kapitein!"

We gingen aan de slag. Op m'n knieën verzamelde ik Eva haar kleding. Van jasjes tot ondergoed. "Eef? Hoe had je het voor je gezien dat je ring in dit stukje stof verborgen zat?" Ik hield een zwarte slip van haar omhoog. Haar gelach vulde de kamer. Met rode wangen ging ze verder met opruimen. Ik sorteerde het ondergoed op grote en kwam tot de conclusie dat ze best 'interessant' ondergoed had. "Welke zit nou het lekkerste?" Ik hield een tangaslip en een string omhoog. Ze klakte met haar tong. "De boxer, maar die vind jij vast niet interessant genoeg?" Verbaast trok ik een wenkbrauw op. "Je bedoelt zo'n tent wat ik ook heb?" "Zoiets, ja. Even voor mij, hoe oud ben jij? Twaalf?" Ik grinnikte en ik voelde m'n wangen rood worden. "Waar ligt die boxer van jou?" "Die heb ik nu aan, meneer de rechercheur." Ze keek me met een grijns aan. Ik voelde me nog roder worden. "Mag ik kijken?" "Wat? Nee! Wolfs we zijn hier niet om mijn ondergoed te inspecteren, we zoeken Franks ring weet je nog? Print die ring in je hoofd en niet mijn ondergoed." Ze tikte tegen m'n voorhoofd aan toen ze het zei. "Zie Frank, zie ring, zie vergrootglas want daarmee moet je zoeken." "Met een vergrootglas ga ik het echt niet sneller vinden, hoor." "Deze man heeft echt geen inlevingsvermogen" zei Eva al schuddend met haar hoofd. "Maar ik wil dus dat je die ring in je hoofd ziet en niet mijn ondergoed." "Ha, nu denk ik weer aan je boxer. Niet zo slim van je, wijsneusje, om dat als laatste te benoemen." Ik tikte speels op haar wipneus.

Al lachend draaide ze zich van mij af en ging verder. "Moet ik anders zelf m'n ondergoed opruimen?" "Nee, hoor. Dat hoeft niet. Ik vind het heel interessant om het allemaal te zien. Moeten je bh's apart van je hemdjes?" Ze kwam naast me zitten. "Daarom is het handiger als ik dit zelf doe, dat soort dingen weet ik namelijk." Ze hield demonstratief een huidkleurige bh omhoog en vouwde het dubbel. Goedkeurend keek ik naar haar handelingen. Ik pakte een zwarte bh en hield het voor haar. "Welke maat is dit nou?" "Wolfs, alsjeblieft. Ring." "Ja ja, ik ga al. Maar ik moet het wel weten als ik je een keer een cadeautje wil geven." Snel gaf ik haar een knipoog en draaide me om naar de rest van haar kleren.

Na zo'n half uurtje gestaag doorwerken, was haar kamer weer opgeruimd. Ineens zag ik het liggen. De zon scheen erop en het blonk vel in m'n ooghoek. Net onder haar wekker lag Franks zijn trouwring. "Eef, ik heb het. Die hele troep van jou was nergens voor nodig. Hij lag gewoon onder je wekker." Eva kwam naar me toegesneld.

Vanaf dat moment leek de tijd leek te vertragen. Ze stak haar ringvinger naar mij uit en voorzichtig schoof ik de ring bij haar eigen ring. Even bleven we elkaar diep in de ogen aankijken. "Dankjewel voor het helpen. En je weet het: if you liked it then you should have put a ring on it." "Geef je me dan wel een keer een kans?" Al fronsend keek ze me aan. "Ja, schat, als je eens wist hoe vaak ik het al geprobeerd heb om een ring van míj om jouw vinger te krijgen, then you would have had a ring on it." Maakte ik in het Engels af. Schuldbewust keek ze naar beneden. "Je moet dan wel weten dat ik mijn andere ringen niet af wil doen, mocht je het ooit nog eens proberen. Frank hoort bij mij en ik wil hem niet vergeten door ze af te doen. Voor niemand." "Dat begrijp ik, lieverd. Frank mag om jouw hand blijven. Gelukkig heb je nog een andere hand." Ze grinnikte zachtjes. "Beloof me dat je me dan wel een kans geeft om het te kunnen vragen?" Haar ogen boorde zich diep in de mijne. "Beloofd" zei ze liefelijk.

Ik vraag mij dus af of Eva haar ringen omhoudt als Wolfs haar ooit (fingers crossed) ten huwelijk vraagt. Maar ik denk dat ik daar geen antwoord op ga krijgen, want er komt toch nooit een aanzoek. Denk jij ook niet? <3