Cowboy laarzen en zwarte gympen - Flikken stories

Trouwerij

"Familie. Vrienden. Kennissen. U bent vandaag bij elkaar gekomen om te getuigen van de vereniging tussen deze man en deze vrouw in de verbondenheid van het huwelijk. Onder uw oordeel zullen deze man en deze vrouw hun geloftes maken. Floris. Eva. Mag ik jullie vragen elkaar de hand te geven." Zachtjes legde ze haar hand in de zijne. Liefdevol keek ze naar hun verstrengelde vingers. Toen ze opkeek verdronk ze bijna in zijn ogen. "Ten overstaande van deze mensen zullen jullie je geloftes maken. Als jullie elkaar willen aankijken wanneer jullie tegelijkertijd de woorden uitspreken." Even keek Wolfs onbegrijpelijk opzij, maar richtten zijn blik snel weer op zijn prachtige bruid. "Jullie doen niks anders dan naar elkaar kijken." Een zacht gelach ging door de zaal. Eva liet een traan van geluk vallen. "U mag nu uw geloftes maken." Even bleven ze elkaar nog diep aankijken. Bijna onzichtbaar gaf Wolfs een knikje om dan toch eindelijk samen hun woorden uit te spreken.

"Ik ben van haar en hij is van mij. Ik ben van hem en zij is van mij. Vanaf deze dag tot het einde van mijn dagen." Het bleef even muisstil. "Ten overstaande van deze mensen verklaar ik jullie als één tot in de oneindigheid. Jullie zijn nu man en vrouw. Geef elkaar een kus en verzegel de verbondenheid van het huwelijk." Hij boog voorzichtig naar voren, zij kwam een stapje dichterbij om daarmee de laatste lege ruimte tussen hen te vullen. Hun neuzen raakten elkaar zachtjes. Ze sloot haar ogen en wachtten totdat hij zou komen. Ze voelde hoe zijn neus langs de hare streek. Toen raakte zijn lippen haar lippen heel zachtjes. Zo zachtjes dat ze bijna uit elkaar spatten van verlangen naar meer. Ze wilden meer van zijn lippen voelen.

Maar ze kreeg niet meer. In plaats daarvan hoorde ze haar naam in de verte. Het leek wel zijn stem. Elke keer weer werd zijn stem harder. "Eva! Eva! Eef!"

Ze schoot omhoog. Haar ogen stonden angstig en ze voelde hoe het zweet langs haar wang in haar nek gleed. Snel probeerde ze zich te oriënteren en ze kwam tot de realisatie dat ze in haar slaapkamer was. Welteverstaan in haar eigen bed. En híj zat op haar bedrand.

Hij boog naar haar toe en veegde met een koud washandje het zweet van haar voorhoofd en uit haar nek. Zijn andere hand legde hij op haar wang. Even voelde ze zich ontspannen onder zijn aanraking. Maar al snel werd ze misselijk en voelde ze hoe haar wereld begon te draaien. Het kwam van diep beneden, maar snelde als een sneltrein omhoog. Voor ze het wist had ze haar maaginhoud geleegd. Even was ze bang dat ze op hem had overgegeven, maar toen ze haar ogen opende zag ze het zwarte plastic van de plastic zak in de kleine prullenbak. Vol walging keek ze weg van haar eigen braaksel. Ze liet zich terugvallen in haar kussen en sloot haar ogen. Ze schaamde zich dat hij haar zo moest zien. Zo zwakjes.

Ze hoorden hoe hij de prullenbak wegzetten. Hij verzitten zich op haar bed en streek met zijn lange vingers door haar klamme haren. "Het geeft niet, lieverd. We zijn allemaal wel eens ziek." Ze draaide haar hoofd van zijn hand weg. "Je had een nachtmerrie, volgens mij. Je draaide onrustig in je bed en je brabbelde heel veel dingen. Wil je vertellen waar het over ging?" Schuddend met haar hoofd kwam er een zacht gepiep uit haar om hem te laten weten dat ze dat niet wilden. Het was gênant. "Ik dacht dat ik je hoorden zeggen 'Ik ben van hem en hij is van mij'. Hmm?" Ze draaide haar hoofd weer terug en voorzichtig tussen haar lange wimpers keek ze hem aan. Zijn hand ging naar haar slaap. Rustig masseerde hij deze. Meteen schoot ze weer omhoog om voor de tweede keer haar maaginhoud te legen. Ook dit keer in de prullenbak. Elke keer dat ze overgaf, voelde ze zich zwakker worden. Maar het sterkte haar dat hij rustig bij haar bleef zitten. Ze vond zijn aanwezigheid fijn.

Met waterige ogen keek ze hem aan. "Het was geen nachtmerrie," piepte ze. "Het was juist een fijne droom." Haar bleken wangetjes kregen een lichtroze kleur. Ineens verloor ze haar evenwicht en kantelde ze naar achteren. Snel pakte Wolfs haar vast om haar rechtop te houden. Hij voelde hoe het zweet bij haar uitbrak. "Koud," bibberde ze. Wolfs sloeg het dekbed stevig om haar heen en wreef over haar rug. Zo bleven ze even zitten. Eva op adem komend en Wolfs wrijvend over haar rug.

"Ach lieverd, toch." Hij gaf haar een kus op haar natte voorhoofd. "Is er iets wat je wil dat ik doe? Een warme douche misschien?" Ze schudde haar hoofd. "Mag ik je even dichtbij me hebben? Je aanwezigheid geeft mij warmte." Verklaarde ze zachtjes. "Maar wel met dekbed om, hoor. Anders krijg je het weer koud." Met haar ogen gesloten knikte ze goedkeurend. Onder haar oksels pakten hij haar vast en tilde haar op zijn schoot. Ze legde haar benen aan weerszijde van zijn heupen en kruisten deze achter zijn rug. Hij sloeg het dekbed om hen heen en meteen voelde hij hoe ze dieper in hem wegkroop. 

Daar zaten ze op haar bedrand, zo ver als kon in de ander weggekropen. Hij merkten dat ze gestopt was met zweten. Tevreden streek hij door haar haren. Ze ontspanden in zijn armen en viel bijna in slaap. Nog net hoorde hij haar zachtjes fluisteren: "ik droomde over onze trouwerij." Toen viel ze in zijn armen in slaap. 

De zinnen "Ik ben van haar en hij is van mij. Ik ben van hem en zij is van mij. Vanaf deze dag tot het einde van mijn dagen." komen uit de serie 'Game of Thrones'. Prachtige zinnen als je het mij vraagt, om op je trouwerij te zeggen. Die hele serie is prachtig. Net een kunstwerk. Nu is de spin-off  'House of the Dragon'  ook uitgebracht. Volgens critici is die niet zo goed als de originals. Wat vind jij? Of kijk je het niet? Toen 'HotD' uitgebracht werd, ben ik begonnen aan 'GoT'. Dus ik kan nog geen mening over 'HotD' vormen. <3