Cowboy laarzen en zwarte gympen - Flikken stories

Lege huls

"Je zou bijna denken dat in een relatie alleen een minnaar en beminde bestaat, als je die man zo hoorden." "Zie jij dat zo?" "Wat? Nee." Ik zie hem langs me naar de koelkast lopen. "Nou, ik weet niet. Ik bedoel, in een relatie heb je toch degene die de liefde uit en dus ook alle pijn voelt. En je hebt degene die de liefde ontvangt en die het soort van krijgt. Toch?" "Denk jij dat?" Hij staat met een opgetrokken wenkbrauw naar me te kijken. "Jij niet dan?" Hij schudt als antwoord op mijn vraag z'n hoofd. "Nee. En wat de verdachte en jij beschrijven is iemand die een lege huls is. Iemand die niks voelt, iemand die niks heeft. Diegene heeft geen liefde. Misschien alleen de seks, maar geen liefde. En dus is het geen relatie." Met een gefronst voorhoofd kijk ik hem aan. "Kijk, volgens mij, maar zo zie ik het, is een relatie een wisselwerking tussen twee personen. En de liefde moet van twee kanten komen. Maar voor liefde heb je moed nodig. Je hebt de moed nodig om tegen iemand te kunnen zeggen dat je van diegene houdt." "Probeer jij nou iets over mij te zeggen?" Vraag ik hem scherp. Ik zie Wolfs diep inademen.

"Ik heb jou nog nooit horen zeggen dat je van iemand houdt. Wie dat dan ook mag zijn." "Dus dan ben ik volgens jou niet moedig? Begrijp ik dat goed?" Hij lijkt even na te denken. "Nou, je beschouwt liefde als iets vanzelfsprekends, als je het mij vraagt." "Párdon? Ík beschouw liefde als iets vanzelfsprekends? Ík, met mijn verleden?" Verontwaardigd kijk ik hem aan, maar dan voel ik me kwaad worden. "Wat zeg jij allemaal?! Je hebt het over moed en niks hebben, maar wat heb jíj eigenlijk? Jij hebt ook geen moed om iets te zeggen of te doen en daarmee heb jij niks." Boos prik ik op zijn borst. "Jij bent zelf een lege huls." Ik schrik als hij m'n pols stevig vastpakt. "Ik ben een lege huls omdat ik niks doe? Ik?" Zo overtuigend mogelijk knik ik naar hem, wetende dat het niet waar is. "Jezus, Eva. Hoe vaak wil je nog horen dat ik van je houd? Moet ik je elke keer vertellen dat ik zoveel van je houd, dat ik je mijn vrouw wil maken? Elke keer weer?" Stil blijf ik hem aankijken. Zachtjes gaat hij verder. "Je bent een hypocriet, Eef. Tegen mij zeggen dat ik een lege huls ben, terwijl je zelf niks maar dan ook niks doet. Nooit zeg jij tegen mij wat je voor mij voelt. Nooit doe jij iets aan je gevoelens voor mij. Jij beschouwt de liefde die ik jou geef als vanzelfsprekend. Dus ja, jij bent inderdaad niet moedig." Nijdig kijkt hij me aan. "Jij bent laf." Hij laat m'n pols los en loopt bij me vandaan. Met een flesje bier gaat hij aan de tafel zitten. Ik sta nog steeds versteld van zijn uitbarsting in de benauwde ruimte. Ik weet dat als ik me nu omdraai en wegloop, ik hem gelijk geef. Dan laat ik letterlijk zien dat ik laf ben, omdat ik wegloop op het moment dat het moeilijk wordt. En ook al zou ik het normaal gesproken wel doen, nu is niet het juiste moment om dat te doen.

Stilletjes ga ik bij hem aan tafel zitten. De stilte voelt bedrukt en vervelend. Als ik nu m'n mond open, is er een kans dat de bom barst. Of is die al gebarsten? Zijn bom in ieder geval wel. Zachtjes begin ik te praten. "Wat zou je van me willen horen? Ik ga je niet gelijk geven en ik ga ook niet mijn gevoelens met je delen." "Dan kun je beter je mond houden, wat mij betreft," zegt hij stellig. Hij kijkt me woedend aan. Hij is echt kwaad. Ik slik een keer. "Waarom ben je zo boos?" Hij lijkt oprecht verbaasd te zijn door m'n vraag. "Serieus? Je wil weten waarom ik boos ben?" Ik knik. "Dan kan ik je beter begrijpen." "Wat valt er nog te begrijpen? Ik heb je het allemaal al verteld. Ik kan er niet bij hoe jij een relatie ziet. Hoe jij omgaat met liefde en je gevoelens." Vol onbegrip schudt hij z'n hoofd. "Ik kan daar gewoon niet bij." Observerend kijk ik hem aan. "Wat wil je dat ik dan doe? Praten? M'n gevoelens uiten? Jij en ik zijn allebei niet zo'n praters. En gevoelens uiten is... Dat is dom." "Dom? Je gevoelens uiten is dom?" Beschaamd kijk ik naar de tafel. "Ja," zeg ik stug. "Je gevoelens uiten betekent dat je je kwetsbaar moet opstellen en dat is dom." Vol ongeloof zie ik hem naar me kijken. "Dat zei ik dus al. Laf. Je geeft nu letterlijk toe dat je niet de moed hebt om toe te geven aan liefde. Dan ben je dus ook geen liefde waard." Ik trek m'n wenkbrauwen verbaast op. "Wat wil je daarmee zeggen? Ga je weg?" "Als dat jou iets laat inzien, dan ja!" "En wat dan? Als je weggaat, wat dan?" Hij haalt nietszeggend z'n schouders op. "Zie je Wolfs. Je kunt zoiets wel zeggen, maar je hebt geen vervolgstappen. Je denkt niet verder door." Ik sla m'n armen over elkaar en leun naar achter op de stoel. "Je bluft. Dit is een loos dreigement. Jij gaat niet weg, want je hebt geen idee waar je heen moet." Ik kijk van hem weg. Het blijft een tijd stil tussen ons.

"Ga je nou nog weg?" Vraag ik hem na tien minuten stilte. "Weg?" Zegt hij schor. "De kelder uit. Een van ons loopt toch na een tijdje weg? Het is of douchen of hardlopen of motorrijden." "Of Homeland kijken," vult hij aan. Ik knik bevestigend. "Is een hele leuke serie, hoor." "Nou, valt wel mee. Veel te heftig als je het mij vraagt." "Heb je het gezien?" Vraag ik met een glimlach. "Tuurlijk. Ik wilde wel eens weten wat jou interesse wekten. Ik heb de eerste drie afleveringen gezien." Hij draait met z'n ogen. "Niks voor mij." Geamuseerd kijk ik hem aan. "Ik ben trots op je dat je dat voor mij hebt gedaan. Dankjewel." Hij kijkt me glimlachend aan en geeft me een bemoedigend knikje. Ik pak z'n hand vast. "Wolfs. Ik ben niet zo goed met woorden, maar dat ik nu je hand bijvoorbeeld vastpak, is mijn blijk van waardering." Met m'n ogen teneergeslagen fluister ik: "En van... liefde. Als je dat zo wil noemen." Hij knikt liefelijk naar me. "Dat weet ik, Eef." Met allebei een emotionele blik kijken we elkaar aan. "Het is goed." 

Eerlijk gezegd is mijn inspiratie een beetje op. Ik heb nog een paar schetsen van ideeën liggen, maar verder ben ik een beetje leeg qua verhalen. Elk idee bestaat al en heeft een ander al opgeschreven. Misschien dat ik over een tijdje een pauze inlas om zo nieuwe, originele ideeën op te doen. Hopelijk kon je dit verhaaltje toch een beetje waarderen (?). Wat ík heel erg kan waarderen zijn alle reads, likes en reacties. Dank daarvoor. <3