Taming Wild Roses [Chasing Liberty Series #1]

32

"Roshan, ano bang hinahanap mo? Kanina ka pa paikot ikot diyan?"

"Ugh! Wala ba yun dito?" saad ko, naiirita na.

"Can you tell me what it is para matulungan kita?" he said as he pushed the cart.

"The watermelon!" sigaw ko.

"Ito na yun Roshan?" turo niya sa stack ng watermelon sa gilid.

"Not that! Ayaw ko yan! I want the square one!" pag-iinarte ko.

"A square one? Mayroon ba non?" pagtataka niya.

"Yes! Nakita ko lang sa tiktok. Aiden please hanapin mo, I am craving for that." I pleaded.

"Oh no, again with your weird cravings." he sighed.

"Weird? So you think the baby and I are weird?" sigaw kong nakapamewang.

"No, Roshan. I'm talking about your cravings. Come here, let's ask the staff here." he held my waist as we roamed around the supermarket.

We decided to stroll around ngayong day off ni Aiden, minsan lang din kasi siya magkaroon ng free time. Kaya tuwing mayroon ay namamaysal kami o kaya naman nag-bonding sa bahay.

Kung anong bonding yun ay alam niyo na.

"Hey Miss, do you have a square watermelon in here?" tanong Aiden sa isang staff na babae.

"Ay sir wala po eh. Sa pagkakaalam ko ay sa Japan iyon mabibili. At kung meron man po dito ay baka napakamahal non" saad nito.

"Japan? Ang layo naman!" ani ko at nagpadyak ng paa.

"Thank you, miss."

"Sa Japan pa daw? Nakakainis naman! Paano na ang cravings ko nito?"

"Hindi mo ba talaga gusto yung regular watermelon? Parehas lang naman yung lasa non?"

"Ayoko nga non. Umuwi na tayo, bad trip na ako."

"Sorry Roshan." then he patted my back.

"It's fine, it's not your fault. Kasalanan ng watermelon na iyon dahil wala siya dito. O kasalanan ng Japan kasi di sila ng export dito. O kasalanan ko kasi wala akong perang pambili if ever meron nga dito!"

"It's not your fault either. Hayaan mo, next time pag nakaipon ako, I'll buy you one, fresh from Japan."

"Sa Japan na lang. Dapat doon tayo bibili at kakain." saad kong na-eexcite.

"Sige ba, tas kasama na natin si baby nun." aniya.

"Promise yan ah?" inilapit ko sa kanya ang pinky finger ko at pinagsaklop ito sa kanya.

"Promise." he smiled.

In the end, hindi na kami nakabili ng square watermelon. After we ate sa labas ay diretso uwi kami. I'm dead tired kaya naman agad akong nakatulog.

Pagkagising ay mag-gagabi na.

Bumangon ako at agad nagtungo sa labas where I saw Aiden doing something on the kitchen.

"What's that?" tanong kong nagpatalon sa kanya.

"Roshan, wait. Pikit ka muna." saad niya at tinakpan ang mata ko.

"What the hell was that?"

"Secret, wait lang at matatapos na ito. Sit here first." while my eyes were closed, he guided me to the chair.

"Ano ba yan?" kyuryoso kong tanong.

"Wait hmm."

After almost 5 minutes ay tapos na raw iyon. I opned my eyes and I fucking saw a sqaure watermelon infront of me.