Taming Wild Roses [Chasing Liberty Series #1]

62

The pain of losing someone is the pain I would never heal from. Kahit anong tapal ang gawin sa butas ng puso ay hinding hindi nito matatabunan ang sakit na dala ng ng nakaraan. It will take time, but no matter what you do, it will haunt you forever.

Halos manlumo ako sa narinig mula sa kanila. I broke down.

"Roshan!" dali dali akong dinaluhan ni Aiden.

"Aiden, no. Please, tell me, maayos lang si Kelly diba?" iyak ko. "Hindi siya namatay diba? Sabihin mo! Please." pagmamakaawa ko.

"Ate Roshan." mahinang tawag ni Kyla.

I hurriedly went to her. "Kyla!" saad ko bago siya niyakap.

She has grown much taller. Dalaga na rin ang batang ito. "Ate!" she cried and hugged me back.

"How's your ate? Maayos ba siya? Kumusta siya?" sunod sunod kong tanong, hoping that she will say yes.

"Roshan, you should stay at-"

"No!" singhal ko. "Si Kelly? Anong nangyari sa kanya?" I hysterically shouted.

Hindi na ako makapag isip ng matino, the thought of my friend dying because of my recklessness is gonna be the end of me.

"Calm down please." Aiden went to me and cupped my face. Pinunasan din niya ang luhang tumutulo sa aking mata.

"Si Kelly, Aiden, yung best friend ko." hagulgol ko. "Hindi siya pwedeng mawala."

"Hey, she's fine. Don't worry. She's just sleeping now." nakangiti niyang tugon na nagpalaki sa aking mata.

"What? Really?" hindi makapaniwala kong tanong.

"Yes, don't stress yourself too much. She'll be fine in no time." he assured me.

"Pero....yung..." napatingin ako kay Kyla. "Sabi mo...wala na siya...patay na."

Yumuko ang kapatid ni Kelly. She cried. "Si.....si lola, ate, wala na."

"Huh?" my heart was relieved that Kelly isn't dead, pero nang marinig ito ay parang nanlumo ang pagkatao ko. Kelly's grandmother is everything to her.

"Nung nalaman niyang naaksidente si Ate....inatake siya. Hindi na namin...." my hand shivers. Ang puso ko ay mas lalong bumigat.

"Sorry, Kyla. Sorry, kasalanan ko." hindi na naman naawat ang pagtulo ng aking luha. Naramdaman ko si Aiden sa aking likod.

"Bakit kasi...bakit kailangan magkaganito." hagulgol niya. "Kung inayos mo lang ang pagmamaneho Kuya, hindi sana ganito. Hindi sana mawawala si Lola, hindi sana ganito ang kalagayan ni Ate." sigaw niya.

"Kyla...."

"Wala man lang kaming nagawa para tulungan si siya. Namatay siyang nag aalala kay ate. Namatay siyang....." kinuyom niya ang kamao. "Si ate, nagtatrabaho ng mabuti para magpagamot si lola tapos ganito?"

Yumuko ako. It's my fault. Kung hindi niya ako niligtas ay sana maayos ang kalagayan niya ngayon.

Kasalanan ko.

Kyla went inside her sister's room. Aiden escorted me back to mine. Hindi ko man lang nabisita si Kelly.

"Si Lola Felicidad..." iyak ko.

Umupo si Aiden sa aking tabi. Hinagod niya ang aking ulo. "It's an accident, Roshan. It's no one's fault. Magpahinga ka na."

"Hinding hindi ako mapapatawad ni Kelly. Kung hindi-"

"Roshan, look at me." Aiden put her hand on my shoulder. "Walang may gusto ng nangyari. Please, don't blame yourself."

"Aiden..." iyak ko. "Bakit ba ganito? Bakit puro sakit?"